Gebelik döneminde hemşireler çalışma alanlarında çok farklı risklerle karşı karşıya kalırlar. Gebe hemşirelerin çalışma alanlarında karşılaşabilecekleri en büyük riskler, enfeksiyon ajanları, ilaçlar ve radyasyon gibi teratojenlere maruz kalmaktır. Bu riskler hem anne sağlığını hem de bebek sağlığını tehdit etmektedir. Ayrıca gebe hemşireler, hemşirelik mesleğinin iş yükünün çok fazla olması ve şift usulü çalışan bir meslek olmasından kaynaklanan risklerle de karşı karşıya kalmaktadır. Bu riskler hem gebe hemşireyi hem de doğmamış fetüsün sağlığını tehdit eder. Çalışma alanındaki risklerden korunmada çeşitli çözüm önerileri mevcut olmakla birlikte, her bölümün kendi risklerini saptaması çalışan sağlığının korunmasında oldukça önemlidir. Bu nedenle bu yazıda hemşirelerin karşılaşabileceği olası risk faktörleri ve bunlara karşı alınabilecek önlemlere yer verilmiştir.

Nurses encounter various risks in their working areas during the pregnancy period. The greatest risks that might be encountered by pregnant nurses in their working areas involve teratogens such as; infection agents, drugs and radiation. These risks threat both mother’s and baby’s health. Additionally, pregnant nurses also encounter risks that are caused by the fact that the profession of nursing has an exorbitant work load and they work in shifts. These risks threat the health of both the pregnant nurse and the unborn fetus. There are various solution suggestions to prevent the risks in the working area and it is very important for each department to determine their own risks in order to protect the health of workers. Thus, this precautions against them.

İnfertilite, her altı çiftten birini ilgilendiren, önemli bir toplum sağlığı sorunudur. Dünyanın farklı bölgeleri, ülkeleri ve kültürlerinde yapılan araştırmalar infertilitede cinsel sorunların genel olarak sık rastlandığını ortaya koymaktadır. İnfertil birey/çiftlerde, cinsel işlev bozukluğu önceden var olan bir durum da olabilir ya da infertilite tanısı aldıktan sonrada ortaya çıkabilir. İnfertilite, ilişkilerde bozukluk ya da cinsel problemlerle sonuçlandığı zaman, sağlık personelinin desteği ve müdahaleleri çok önemlidir. Cinsel işlev bozukluğunun önlenmesinde infertilite danışmanının rolü, hem tıbbi tedaviyle ilgili konuları hem de çiftlerin iletişimiyle ilgili konuları içerir. İletişim konuları, çiftlere verilen cinsel eğitim ve cinsel sorunlarla ilgili destek programlarını içerir. Bu makalede; infertilite, infertil çiftlerde cinsel işlev bozuklukları, cinsel işlev bozukluklarının önlenmesi ve infertilite danışmanının rolü literatür doğrultusunda ele alınmıştır.

Infertility is an important public health problem, concerning one of every six couples. Different regions, countries and cultures of the world in research infertility common sexual problems are reveal. Infertile person / couples, sexual dysfunction may be a preexisting condition or receiving a diagnosis of infertility can occur then. when the relations disorders or sexual problems results at infertile couples health care personnel’s interventions and supports is very important. The role of infertility counselor in the prevention of sexual dysfunction, both medical treatment issues and couples communication issues include. Communication issues, sex education and sexual issues for couples that includes support programs. In this article, infertility, sexual dysfunction in infertil couples, prevention of sexual dysfunction and role of infertility counsellor are discussed according to the literature.

AMAÇ: Emzirme başarısı birçok faktörden etkilenmektedir. Emzirme başarısını etkileyebilecek önemli faktörlerden birinin emzirme öz-yeterlilik algısı olduğu düşünülmüştür. Çalışmanın amacı doğum sonrası dönemde annelerin emzirme öz-yeterlilik algısı ile emzirme başarısı arasındaki ilişkiyi incelemektir.

YÖNTEMLER: Tanımlayıcı bir çalışmadır. İzmir’de, 3 devlet ve bir üniversite hastanesinde yapılmıştır. Ocak 2011-Aralık 2012 arasında örneklem kriterlerine uyan toplam 220 kadın ve bebeği örneklemi oluşturmuştur. Örnekleme alma kriterleri: 18 yaşından büyük, miyadında ve sağlıklı doğum yapan, okuma yazma bilen, Türkçe konuşan, emziren, emzirmeye engel bir kronik hastalığı olmayan, çalışmaya katılmaya gönüllü kadınlar örneklemi oluşturmuştur. Veri toplama araçları; tanımlayıcı özelliklere ilişkin veri toplama formu, emzirme öz-yeterlilik ölçeği-kısa şekli, LATCH emzirme değerlendirme aracı kullanılmıştır.
BULGULAR: Annelerin, yaş ortalamaları 26.7’dir. Kadınların %44.5’i ilkokul mezunu, %85.5’i ev hanımıdır. Doğum şekilleri, %37.2’si vaginal, %62.8’i sezaryen ile doğum yapmıştır. Kadınların %59.1’inin emzirme deneyimi bulunmaktadır. Kadınların postpartum emzirme öz-yeterlilik puan ortalaması 59, LATCH puan ortalaması 8.4 bulunmuştur. Yapılan korelasyon analizinde, annelerin postpartum emzirme öz-yeterlilik puan ortalamaları ile LATCH emzirme başarı puan ortalamaları arasında istatistiksel olarak anlamlı, pozitif yönde güçlü bir ilişkinin olduğu saptanmıştır (r: 0.504, p: 0.000).
SONUÇ: Emzirme öz-yeterlilik algısının emzirme başarısını etkileyen önemli bir faktör olduğu saptanmıştır. Emzirme hemşireleri/ebelerinin emzirme başarısını artırmak için annelerin emzirme öz-yeterlilik algılarını güçlendirmeleri önemlidir.

OBJECTIVE: Breast feeding success is affected by a number of factors. Breast feeding self-efficacy was thought to be among the important factors that might affect the breast feeding success.
The study aims to investigate the relation between breast feeding self-efficacy and breast feeding successes of mothers during the postpartum period.

METHODS: It is a descriptive study. It was conducted in 3 state hospitals and one university hospital in İzmir. A total of 220 women and their babies, who met the sample criteria, were involved in the study between January 2011-December 2012. The sample inclusion criteria consisted of: women who were older than 18 and literate, had full-term and healthy birth, spoke Turkish, breastfed and had no chronic disease that would prevent the breast feeding and were volunteer to participate in the study. Data collection form regarding the defining characteristics, Breastfeeding Self-Efficacy Short Form Scale and breastfeeding success
was measured with the LATCH Assessment Tool.

RESULTS: Age average of mothers is 26.7. 44.5% of women are primary school graduates and 85.5% are housewives. Regarding the delivery method, 37.2% had vaginal and 62.8% had caesarean delivery. 59.1% of women have the experience of breast feeding. While the score average of postpartum breast feeding self-efficacy of women was 59, the score average of LATCH was 8.4. As a result of the correlation analysis, a statistically significant and positively strong relation was determined between the score averages of postpartum breast feeding self-efficacy of mothers and score averages of LATCH breast feeding success (r: 0.504, p: 0.000).
CONCLUSION: It was determined that the Breast Feeding Self-Efficacy is an important factor affecting the breast feeding success. It is important for breast feeding nurses/midwives to strengthen the breast feeding self-efficacy perceptions of mothers in order to increase the breastfeeding success.

AMAÇ: Diyarbakır il merkezinde sağlık personeli sayısı yetersiz olan ve güvenli annelik hizmet kullanımının sınırlı olduğu mahallelerde, topluma dayalı sağlık hizmet modeli kullanılarak gerçekleştirilen güvenli annelik eğitim çalışmasının etkinliğini saptamaktır.
YÖNTEMLER: Mart 2007- Nisan 2008 tarihlerinde Diyarbakır Büyükşehir Belediyesi Kadın Araştırmaları ve Uygulama Merkezi işbirliği ile gerçekleştirilen proje, 37 bin nüfuslu, göç alan ve düşük sosyo-ekonomik düzeye sahip altı mahallede yürütüldü. Çalışmada, bölgeden seçilen 14 lider kadın, “akran eğitimi” yapabilecek yetkinliğe ulaştırıldı ve hedef gruba özgü eğitim materyali geliştirildi. Gebe/lohusalar, ziyaret edilerek eğitim/danışmanlık hizmeti verildi, kayıt altına alındı ve sağlık hizmeti kullanımına yönlendirdi. Ölçme değerlendirme, hizmet götürülen müdahale grubu (n=217) ile benzer koşul ve özellikte hizmet götürülmeyen kontrol grubu (n=246) arasında karşılaştırmalı bir çalışma ile gerçekleştirildi. Yarı deneysel planlanan çalışmada güvenli anneliğe ilişkin bilgi ve davranışları içeren veriler, her iki grupta anket yöntemi ile birebir görüşülerek elde edildi ve yüzdelik dağılım Ki-Kare ile değerlendirildi.
BULGULAR: Çalışmadaki üç mahallede toplam 6020 ev ziyaret edilerek 1119 gebe/lohusaya ulaşıldı. Bu gruba ziyaretlerle eğitim/danışmanlık hizmeti verildi ve sağlık kuruluşuna yönlendirildi. Çalışmanın değerlendirilmesinde; sosyo-demografik ve obstetrik özellikler açısından benzer olan kontrol grubuna kıyasla, sağlık kontrollerine gitme (p<0,0001) gebelikte tetanos aşısı (p<0,0001), doğumunu hastanede yapma, lohusalıkta sağlık kontrolüne gitme ve erken emziremeye başlama davranışları açısından müdahale grubu lehine istatistiksel fark olduğu saptanmıştır.
SONUÇ: Topluma dayalı hizmet modeliyle güvenli annelik alanında yapılan eğitim/danışmanlık hizmetlerinin, gebe/lohusalara istendik doğru sağlık davranışı kazandırmada etkili olduğu, 405 kadının ilk kez sağlık kuruluşundan hizmet almaya başladığı saptanmıştır.

OBJECTIVE: Aim of the study is to determine the efficiency of Safe Motherhood Training Program which was developed based on public services model in Diyarbakir center where inefficient number of Health Service Providers and limited ratio of safe motherhood program users exist.
METHODS: The project which was realized between March 2007 - April 2008 in cooperation with Diyarbakır Metropolitan Municipality Center for Women's Studies and Application level was carried out in six neighborhood with a population of 37 thousand, low socio-economic and allowing immigrants. In the study, 14 leading women selected from the region, were made to have competency for "peer education" and target group-specific training material was developed. Pregnants / puerperants were visited and training / consultancy services were provided and they were recorded and directed for the use of health services. Assessment and evaluation was performed with a comparative study between intervention group which the services were provided (n = 217) and the control group with similar terms and characteristics which the services were not provided (n = 246). In the quasi-experimental study, the datas including knowledge and behavior about safe motherhood were obtained by one to one interviews with questionnaire method in both groups and percentage distribution were evaluated by chi-square.
RESULTS: A total of 6020 home in three neighborhood of the study were visited and 1119 pregnants/ puerperants were reached. Training / consultancy services were provided for this group with visits, and they were referred to a health institution. In the evaluation of the study; a statistically significant difference was detected in favor of the intervention group in terms of the behavior of health care such as going to health care controls (p <0.0001), administrating tetanus vaccine during pregnancy (p <0.0001), giving birth in hospital, going to health care controls in the postpartum period and starting breastfeed early, compared to the control group which was similar in terms of socio-demographic and obstetric characteristics.
CONCLUSION: It has been determined that, education / counseling services performing with community-based service model in the field of safe motherhood was effective in gaining the right desired health behavior for pregnants / puerperants, 405 women had begun to receive services from health care institution for the first time.

En genel anlamıyla yoksulluk, insanların temel gereksinimlerini karşılayabilecek olanaklarının bulunmaması şeklinde tanımlanmaktadır. Toplumun tüm kesimlerini etkileyen yoksulluk, özellikle kadın ve çocukları daha fazla mağdur etmektedir. Kadınlar, eğitim, sağlık hizmetleri, istihdam ve karar mekanizmasına katılım gibi toplumsal yaşamın tüm alanlarındaki hak ve fırsatlara eşitsiz erişim nedeniyle yoksulluğu daha derin yaşamaktadır. Kadın yoksulluğunda görülen artış ve yoksulluğun kadınla özdeşleşmeye başlaması, ‘yoksulluğun kadınlaşması’ kavramını gündeme getirmiştir. Sorunun giderek artması ve gün geçtikçe daha fazla kadını etkilemesi nedeniyle yoksulluk ülkelerin sorunu olmaktan çıkmış ve bir dünya sorunu haline gelmiştir. Kadın yaşamının her döneminde etkisini tüm olumsuzluklarıyla gösteren yoksulluk, kız çocuklarında beslenme bozukluğu, malnütrisyon, yetersiz bağışıklanma, sağlık hizmetleri ve eğitim olanaklarından yararlanamama gibi sorunlara, yaşlılık döneminde ise yalnız kalma, osteoporoz, sosyal güvencesinin olmamasına
bağlı sağlık bakımına erişememe gibi sağlığı etkileyen birçok soruna neden olmaktadır. Literatürde yoksulluğun, kadının sağlık bakım hizmeti alma davranışını da olumsuz etkilediği belirtilmektedir. Bu bağlamda sağlığı temelden etkileyen bir faktör olarak gösterilen yoksulluğun yönetiminde hemşirenin rolü açıkça ortadadır. Kanada Hemşireler Birliği(Canadian Nursing Association=CNA), yoksulluğu ele alırken hemşirenin yoksullukla mücadelesinin önemine vurgu yapmış, Amerikan Hemşireler Birliği(American Nursing Association=ANA)ise, sağlığa eşit erişimi mümkün kılabilmek için hemşirenin profesyonel ve tam katılımlı sosyo-politik faaliyetlerde rol alması gerektiğine dikkat çekmiştir. Kadın sağlığı hemşiresinin yoksulluğun kadın sağlığına etki ve sonuçlarını bilmesi, gerektiğinde sosyal hizmetler, vilayet ve yardım kuruluşlarıyla iletişime geçip sorunun çözümü için yol gösterici olması, yoksullukla mücadelede kamu politikalarında ve sivil toplum çalışmalarında rol alması, kadınların ağırlıkta olduğu hemşirelik mesleği için önemlidir.

Generally, poverty is defined as the lack of opportunities for people to meet their basic needs. Poverty affects all segments of society, especially women and children. Women are more affected by poverty because they have unequal access to rights and opportunities in all aspects of social life such as education, health care, employment and participation in decision-making. The increase in the poverty of women and the term poverty becoming synonymous with women has brought the concept of ‘feminization of poverty’. Since the problem is increasing day by day and affects more and more women, poverty has become a global problem more than a problem of countries. The effects of poverty are seen in every period of women’s life with all its negativity. In early ages, poverty causes problems for girls such as eating disorders, malnutrition, inadequate immunization and lack of opportunities of health care and education. In the elderly, it causes osteoporosis, staying alone, lack of access to health care due to social insecurity. In the literature, it is reported that the poverty has adverse effects on women’s health care services. In this context, the role of nurses is evident in management of the poverty, which is a factor affecting health. While addressing poverty, Canadian Nurses Association (CNA) emphasizes the importance of nurse to struggle for poverty and American Nurses Association (ANA) highlighted that in order to make equal access to health care, a nurse should be professional, and well-attended in socio-political activities. It is important for nursing profession to know effects of poverty on women’s health and being supportive. Also, a nurse should take a place in public policies, civil society to fight against poverty.

AMAÇ: Amaç: Araştırma kadın hastalıkları ve doğum servisinde yatan hastaların hemşirelik hizmetlerinden memnuniyetlerini belirlemek amacıyla kesitsel olarak yapılmıştır.
YÖNTEMLER: Yöntem: Araştırma 15 Kasım-31 Aralık 2012 tarihleri arasında bir üniversite hastanesinin Kadın Hastalıkları ve Doğum Servisi’nde yapılmıştır. Araştırmanın evrenini belirlenen tarihler arasında hastanede yatan hastalar oluşturmuştur. Örnekleme 319 hasta alınmıştır. Veriler, bireysel özellikler formu ve Newcastle Hemşirelik Bakımından Memnuniyet Ölçeği (NHBMÖ) kullanılarak toplanmıştır. Verilerin istatistiksel analizinde t testi ve varyans analizi kullanılmıştır.
BULGULAR: Bulgular: Hastaların hemşirelik bakımından memnuniyet puan ortalamaları 72.52±16.63 olarak bulunmuştur. Ölçeğin maddeleri incelendiğinde en yüksek puanın “hemşirelerin bakım ve tedavi ile ilgili gereksinimlerin farkında olmaları” parametresine, en düşük puanın ise “hemşirelerin akraba ve arkadaşlarınızı rahatlatma biçimi parametresine ait olduğu saptanmıştır. Hastaların sosyodemografik özellikleri ve hastanede yatış özeliklerine göre hemşirelik bakımından memnuniyet düzeyleri arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark olmadığı bulunmuştur(p>0,05).
SONUÇ: Sonuç: Hastaların kadın hastalıkları ve doğum servisinde verilen hizmetlerle ilgili hemşirelik bakımından memnuniyetinin iyi düzeyde olduğu belirlenmiştir.

OBJECTIVE: Objective: The study was cross-sectional and carried out in order to determine satisfaction of patients from nursing service at gynecology and obstetrics unit.
METHODS: Methods: The study was carried out at Gynecology and Obstetrics Service of a university hospital between 15 November-31 December 2012. The population of study was composed of patients staying at hospital during these dates. 319 patients were included within the sample. Data were collected with personal characteristics form and Newcastle Satisfaction Scale from Nursing Care. In the statistical analysis of data, t-test and variance analysis were used.
RESULTS: Results: Satisfaction point average of patients from nursing care was found to be 72.52±16.63. When the items of scale were analyzed, it was determined that the highest score was for the parameters of “nurses being aware of requirements about care and treatment”, the lowest score was for the parameter of “nurses’ way of comforting relatives and friends”. It was determined that there is no statistical difference between satisfaction level from nursing care according to sociodemographic features of patients and their was of hospitalization (p>0,05).
CONCLUSION: Conclusion: It was determined that nursing care satisfaction of patients about services at gynecology and obstetrics was at good level.

AMAÇ: Araştırma cerrahi birimlerde çalışan hemşirelerin iş doyum düzeyleri ve iş doyum düzeylerini etkileyen faktörleri incelemek amacıyla tanımlayıcı ve ilişki arayıcı bir tasarımda planlandı.
YÖNTEMLER: Araştırmanın evrenini örneklemini, Akdeniz Bölgesine ait bir ilde yer alan toplam üç hastanede (Bir Üniversite, iki Devlet Hastanesi) görevli 52 cerrahi yoğun bakım, 83 ameliyathane ve 132 cerrahi kliniklerde çalışan Servis Hemşiresi olmak üzere toplam 267 hemşire oluşturdu. Örneklem yöntemine gidilmeden evrenin tamamı çalışmaya dahil edilmiştir. Veriler araştırmacılar tarafından oluşturulan, “Tanıtıcı Özellikleri Belirleme formu” ve “İş Doyum Ölçeği” kullanılarak toplandı. Veriler yüzdelik değerler, ki kare testi ve çoklu regresyon ile analiz edildi.
BULGULAR: Hemşirelerin genel iş doyum puan ortalaması 167.59±28.16 olarak belirlenirken iş doyumlarının “düşük düzeyde” olduğu saptandı. İş doyumuna etkileyen faktörlerin haftalık çalışma saati, son bir ayda tutulan nöbet sayısı ve gündüz bakım verilen hasta sayısı olduğu belirlendi. Yaş, eğitim, hizmete başlama yılı, bulunduğu hastanede çalışma süresi ve gece bakım verilen hasta sayısına göre iş doyum ortalamasında anlamlı farklık saptanmadı. Yoğun bakım hemşirelerinin iş doyum düzeyleri cerrahi klinik hemşirelerine göre, cerrahi klinik hemşirelerinin iş doyum düzeyleri de ameliyathane hemşirelerine göre daha yüksek olduğu saptandı.
SONUÇ: Üç hastanenin cerrahi birimlerinde çalışan hemşirelerin de iş doyum düzeylerinin düşük saptanması ve ameliyathane hemşirelerini tüm hemşireler arasında en düşük puan ortalamalarına sahip olmaları, tüm hemşireler için doyumu artırmayı ve doyumsuzluğu önlemeyi amaçlayan yönetsel ve kurumsal girişimlerin ivedilikle başlatılması ve önlemlerin geliştirilmesine katkıda bulunmak amacıyla bazı öneriler geliştirilmiştir.

OBJECTIVE: This study was planned to investigate the intensive surgical units nurses’ job satisfaction and the affecting factors as a descriptive and correlational type.
METHODS: The sample and the population of the research consisted of a total of 267 nurses including 52 Surgical intensive care nurses, 83 Surgical Operation Room nurses and 132 service nurses working in Surgical Clinics in three hospitals ( 1 University Hospital, 2 State Hospitals) in a province in Mediterranean Region.The entire population was included in the research without applying sampling method.The data was collected through “Detemination of Promotional Characteristics Form” and “Job Satisfaction Scale” which were developed by the researchers. Data were analysed using percentage values, Chi-square test and multiple regression.
RESULTS: Approximate score of intensive care nurses’ job satisfaction was found 167,59±28,16 and job satisfaction of intensive surgical unit nurses was determined as ‘low’.The Factors effecting Job Satisfaction were determined as weekly working hours, the number of seizures in the past month, number of patients to whom day care is given.A significant inequality was not confirmed in the Job satisfaction average level evaluated according to age, education background, working period at the current hospital and number of patients to whom night care is given.It was determined that while Job satisfaction levels of intensive care unit nurses are higher than surgical clinic nurses, job satisfaction levels of clinic nurses are also higher than surgical operating room nurses.
CONCLUSION: Finding out that Job Satisfaction Scale standard grades of nurses working in the surgery units of all three hospitals are quiet low and nurses in the surgery rooms has the lowest grade average brought us that it is necessary to initiate managerial and institutional attempts immediately aiming to increase satisfaction of all nurses and that some proposals be developed with the hope to contribute in developing some measures.

Yoğun bakım ünitelerinde hastaların çoğu yaşamla ölüm arasında korunma refleksinden yoksun ve çeşitli destekleyici cihaz yardımıyla yaşamlarını sürdürmektedirler. Bu tıbbi durum birçok invaziv ve noninvaziv uygulamayı da beraberinde getirmektedir. Girişimsel işlemlerin yoğun olarak uygulandığı, morbidite ve mortalite oranlarının yüksek olduğu yoğun bakım ünitelerinde, tedavi ve bakım alan hastaların ünitede yatış süresince bireyselleştirilmiş kaliteli bakım almaları doğrultusunda, hemşirelere önemli sorumluluklar düşmektedir. Yoğun bakım hemşiresi bu aşamada multidisipliner ekip içinde etkin ve kritik bir görev almak ile sorumludur. Bu derlemede, hemşirelik bakımının kritik önem taşıdığını düşündüğümüz yoğun bakım ünitelerinde, ünitenin fiziki koşullarının ve tedavi sürecinin hastalar üzerindeki olumsuz etkileri ve bunlarla baş etmede hemşirelik bakımı, literatür doğrultusunda tartışılmıştır.

Most patients are lack of reflex of protection between life and death, and they keep living by means of variable supporting devices in intensive care units. This medical condition brings about many invasive and noninvasive practices as well. Interventional procedures are applied heavily, with high rates of morbidity and mortality in intensive care units, for receive quality care of patients receiving treatment and care in accordance with individualized duration of hospital stay, nurses have an important responsibility. At this stage, intensive care nurse responsible for take part the effective and critical in a multidisciplinary team. In this review, in intensive care units where we think that nursing care is critical, the negative effects on patients of physical conditions of the unit and of treatment process, and nursing care to cope with them was discussed in the literature.