GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışma sağlık yüksekokulu’nda okuyan 4. sınıf öğrencilerinin mesleki örgütlenmeye ilişkin bilgi düzeylerinin belirlenmesi amacıyla yapılmıştır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu çalışma tanımlayıcı bir çalışmadır. Afyon Kocatepe Üniversitesi Sağlık Yüksekokulu Hemşirelik, Beslenme ve Diyetetik, Fizyoterapi ve Rehabilitasyon ve Sağlık Kurumları Yöneticiliği bölümlerinde okuyan, çalışmaya katılmayı kabul eden 201 4. sınıf öğrencisi çalışmanın örneklemini oluşturmuştur ve veriler anket tekniği ile toplanmıştır.
BULGULAR: Çalışmaya katılan öğrencilerin yaş ortalaması 22,3±2,11’dir. Öğrencilerin %20,4’ü Beslenme ve Diyetetik, %16,9’u Fizyoterapi ve Rehabilitasyon, %20,9’u hemşirelik, %41,8’i sağlık kurumları yöneticiliği bölümünde okumaktadır. Öğrencilerin %64,7’si kız, %35,3’ü ise erkek olduğu, %71,1’i bölüme isteyerek geldiği, %56,7’si bölümünü isteyerek okuduğu, %86.1’ i mezuniyet sonrası mesleğini yapmak istediği ve%17,9’u herhangi bir özel/kamu kurumunda çalıştığı saptanmıştır. Öğrencilerin bölümleri ile mesleki örgütlenme bilgi düzeyleri karşılaştırıldığında mesleki örgütlenme konusunda bilgi düzeyi en yüksek bölümün SKY en düşük bölümün ise Hemşirelik Bölümü olduğu ve gruplar arasındaki farkın istatistiksel açıdan anlamlı olduğu bulunmuştur (p<0,05).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Mesleki örgütlenme konusunda bilgi düzeyinin tüm öğrencilerde orta düzeyin üzerinde olduğu ve hemşirelik öğrencilerinin mesleki örgütlenme bilincinin düşük olduğu belirlenmiştir.

INTRODUCTION: This study was conducted to identify the knowledge level of 4th year students of health school on occupational organization.
METHODS: This study is a descriptive style study. The sample of the study included 201 students willing to participate in the study and in their 4th year on Physiotherapy and Rehabilitation, Nursing and Health Organizations Management, Nutrition and Dietetic departments of Afyon Kocatepe University Health School. Survey method was used to collect data during the study.
RESULTS: The average age of the students included was 22,3±2,11. %20,4 of them from Nutrition and dietetic, %16,9 of them from physiotherapy and rehabilitation, 20,9 of them from nursing and %41,8 of them from Health organizations management departments. %64,7 of them females and %35,3 of them the males. %71.1 of them stated that they came to their studying units willingly, %86.1 of them will be eager to use it as a profession after graduation and it was found out that %17.9 of them are already working either public or private organizations.. When the studying departments and the knowledge level of the occupational organization were compared it was found out that the highest level of knowledge was in the group of Health Organization Management students and the lowest level was in the group of Nursing students and the difference among the groups was statistically meaningful (p<0,05).
DISCUSSION AND CONCLUSION: The knowledge level on occupational organization of all the students were higher than the average and it was detected that the awareness on occupational organization levels of students of nursing was not at desired levels.

GİRİŞ ve AMAÇ: Karşılaştırmalı tanımlayıcı nitelikteki bu araştırma, hemşirelik öğrencilerinin ilaç uygulamalarına ilişkin bilgilerini yeterli bulma durumlarını belirlemek amacıyla yapılmıştır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Araştırmanın örneklemini, entegre ve klasik sistemde eğitim veren iki ayrı hemşirelik okulunda öğrenim gören 173 son sınıf hemşirelik öğrencisi oluşturmuştur. Verilerin toplanmasında, öğrencilerin tanıtıcı özelliklerini ve ilaç bilgileri konusunda görüşlerini belirlemeye yönelik sorulardan oluşan anket formu kullanılmıştır. Veriler, SPSS 21.0 programında sayı yüzdelik dağılımlar ile ki-kare testi kullanılarak değerlendirilmiştir.
BULGULAR: İlaçlar ve ilaç uygulamaları hakkındaki bilgilerini yeterli bulan öğrenci oranı %12.7 olarak saptanmıştır. Öğrencilerin ilaçlar ve ilaç uygulamaları konusundaki bilgi yeterlilik durumları sorgulandığında en yüksek oranın ilaçların veriliş yolları (%52,6), en düşük oranın ise ilaç-ilaç etkileşimleri (%13,9) olduğu belirlenmiştir. Yapılan analizde okullara göre öğrencilerin kendilerini yeterli bulma durumlarının değişmediği saptanmıştır (p>0.05).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Bulgular doğrultusunda hemşire adaylarının ilaç uygulama hatası yapma olasılığının yüksek olduğu ve öğrencilerin farmakolojik bilgilerinin güçlendirilmesinin güvenli ilaç uygulamalarında önemli bir gereklilik olduğu söylenebilir.

INTRODUCTION: This comparative descriptive study was conducted to determine the nursing students’ opinions related to sufficiency of their drug administrations knowledge.
METHODS: The research sample was made up of 173 final year nursing students at two health universities which one of them integrated and the other classicial training program. Data were collected by a questionnaire including items questioning the students’ sociodemographic characteristics and their opinions regarding their pharmacology knowledge. The data were analyzed using the SPSS 21.0, numbers, percentage distribution and the chi-square test.
RESULTS: Of the students, 12.7% perceived their knowledge about drug administration as enough. Analysis of the students’ knowledge levels about drug administration revealed that they were most knowledgeable about drug administration routes (52.6%), and that they were least knowledgeable about drug-drug interactions (13.9%). The analysis also demonstrated that students’ perception of themselves as adequate did not differ from one school to another (p> 0.05).
DISCUSSION AND CONCLUSION: According to the findings, it can be said that the nursing students are more likely to make drug application mistakes, and strengthening the pharmacological knowledge of students is an important requirement in safe drug administration. According to the findings, it can be said that the nursing students are more likely to make drug application mistakes, and strengthening the pharmacological knowledge of students is an important requirement in safe drug administration.

GİRİŞ ve AMAÇ: Bu çalışma hemşirelerin ilaç hatası bilgi düzeyi ve ilaç hatalarının raporlanmasına ilişkin görüşlerinin değerlendirilmesi amacıyla planlandı.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Tanımlayıcı-kesitsel nitelikte bir araştırmadır. Araştırma örneklemini 114 hemşire oluşturdu. Veriler, İlaç Hatalarının Raporlanmasına Yönelik Düşünceler ve İlaç Hatası Bilgi Durumunu Belirleme Formları kullanılarak elde edildi.
BULGULAR: Yaş ortalaması 29.37±7.10 olan hemşirelerin %51.8’i lisans mezunudur. İlaç Hatası Bilgi Durumu Belirleme Formu puan ortalaması 82.52±17.19 bulundu. Araştırma grubunun çoğu (%94.7) ilaç güvenliği eğitimi aldığını, %78.1’i ilaç hatalarının raporlanmasını başarı ölçütü olduğunu bildirdi. Hemşireler ilaç hatalarını raporlamaları durumunda %8.8’i bu hatanın kişisel yetersizlik olarak algılanacağını, %4.4’ü işinin tehlikeye gireceğini, %4.4’ü raporlamanın işe yaramayacağını düşünmektedir. Hemşirelerin üçte biri (%28.9) ilaç hatası ile ilgili sorunları kendi aralarında çözülebileceğini, %9.6’sı nasıl raporlama yapılacağını bilmediklerini, %0.9’u ise ilaç hatalarının raporlanmasına gerek olmadığını bildirdi.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Verilen eğitimlerde ilaç hatalarının raporlamasını çalışanın cezalandırılması olarak algılanmaması gerektiği ve raporlama sürecinin hasta güvenliğinin sağlamaya yönelik önemli bir uygulama olduğunun vurgulanması önem taşımaktadır. Hemşirelerin ilaç hatası raporlama konusundaki bilgilerini daha etkin şekilde uygulamaya yansıtabilmeleri amacıyla kurumsal stratejilerin geliştirilmesi ve eğitimlerin planlanması önerilmektedir.

INTRODUCTION: The aim of this study is to assess nurses’ levels of knowledge regarding medication errors and their views on reporting medication errors.
METHODS: The research adopted a descriptive, cross-sectional design and the study sample comprised 114 nurses. Data were gathered using two assessment forms: “Views on Reporting Medication Errors” and “Assessment of Knowledge of Medication Errors”.
RESULTS: The mean age of nurses was 29.37±7.10 years, 51.8% of the sample completed an undergraduate nursing program. The mean score of the “Assessment of Knowledge on Medication Errors” was 82.52±17.19. Nearly all nurses (94.7%) completed training in medication safety, 78.1% of nurses perceived the act of medication error reporting as a successful criterion. In the case of reporting medication errors, 8.8% of nurses perceived that reporting medication errors can be considered a personal incompetency, 4.4% reported that it would put their job in jeopardy, and 4.4% stated it would be of no use to report errors. One out of every three nurses (28.9%) claimed any problem could be settled among themselves, 9.6% of them stated that they do not know how to report errors, and 0.9% of the nurses stated that there was no need for reporting any errors.
DISCUSSION AND CONCLUSION: In training sessions which encourage the staff to report medication errors for patient safety, it is important not to consider a medication error reporting system as a punishment for employees but as a crucial part of the system. It is suggested that corporate strategies be developed and training programs be planned in order to improve nurses’ skills for better reporting of medication errors.

GİRİŞ ve AMAÇ: Tanımlayıcı ve kesitsel nitelikte olan araştırma hemşirelerde işe yabancılaşmayı yordayan değişkenlerin belirlenmesi amacıyla gerçekleştirildi.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Araştırmanın örneklemini, Celal Bayar Üniversitesi Hafsa Sultan Hastanesi’nde çalışan, araştırmaya gönüllü olarak katılmak isteyen toplam 268 hemşire oluşturdu (n=268). Araştırmanın verileri “Hemşire Tanıtıcı Bilgi Formu’’ ve ‘’Hemşirelikte İşe Yabancılaşma Ölçeği‘’ ile toplandı. Verilerin analizinde; sayı, yüzde, ortalama dağılımları, Student t testi, tek yönlü varyans analizi (ANOVA), Kruskal Wallis ve LSD Post Hoc testi ve çok değişkenli analizlerde Multiple Linear Regresyon analizi kullanıldı.
BULGULAR: Araştırmaya katılan hemşirelerin yaş ortalaması 31.12±5.55 olarak saptandı. Hemşirelerin İşe Yabancılaşma Ölçeği toplam puan ortalaması 75.27±10.33 ile “orta-düşük düzeyde” olarak belirlendi. İşe yabancılaşmanın en yüksek olduğu alt boyut “Karar Sürecine Katılım” iken, en düşük olduğu alt boyut “İş Bölümü” alt boyutu idi. Araştırmada yapılan çok değişkenli analiz sonucunda iş yerindeki pozisyon, mesleki yayınları takip etme, mesleki derneklere üye olma ve medeni durum değişkenlerinin hemşirelerde işe yabancılaşmanın %16’sını yordadığı ortaya kondu.
TARTIŞMA ve SONUÇ: İşe yabancılaşmayı yordayan değişkenlerin kurum yöneticileri tarafından dikkate alınmasının hemşirelerin işe yabancılaşmasını minimize etmeye katkı sağlayacağı düşünülmektedir.

INTRODUCTION: This is a descriptive cross-sectional study. The aim of the study was to determine the variables that predicted alienation from work in nurses
METHODS: The study population included 327 nurses working at Celal Bayar University's Hafsa Sultan Hospital (n=327). The sample of the study included 268 nurses who agreed to participate in the study on a voluntary basis (n=268). The study data were collected using Personal Information Form for Nurses and Alienation at Work among Nurses Scale. In order to analyze the data, in addition to descriptive statistical methods, Student t-test, ANOVA, Kruskal Wallis, LSD Post Hoc and multiple linear regression analysis were used.
RESULTS: Average age of nurses which attended to research has been determined as 31.12±5.55. Total point average of Alienation at Work among Nurses Scale has been determined medium-low level with 75.27±10.33. While subdimension which has the top level of Alienation at Work was "Attending to deciding phase", "work section" had the lowest level. As a result of multivariate analysis, it is exposed that variables of marital status, position in workplace, being a member of occupational associations, following occupational publications predict %16 of alienation from work in nurses.
DISCUSSION AND CONCLUSION: As a conclusion of the research, taking variables which predict alienation from work into consideration by directors of institutions will contribute to minimize alienation from work of nurses.

GİRİŞ ve AMAÇ: Bu araştırma, diyabetli bireyler ve onlara bakım veren hemşirelerin diyabet yönetimi sırasında karşılaştıkları zorlukları belirlemek ve diyabetlilerin özyönetim durumları hakkında bilgi sahibi olmak amacıyla yapıldı.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Araştırma Ankara’da yapıldı. Araştırmaya katılmaya gönüllü olan yedi tip 2 diyabetli hasta ve onlara bakım veren yedi hemşire araştımanın örneklemini oluşturdu. Veri toplamak için yarı yapılandırılmış derinlemesine görüşme yöntemi kullanıldı. Hasta ve hemşireler ile uygun bir ortamda yüz yüze görüşme ile veriler toplandı. Görüşmeler araştırmaya katılan kişilerden izin alındıktan sonra ses kayıt cihazına kaydedildi. Çalışma sonunda verilerin çözümü yapılıp, analiz edildi ve temalar oluşturuldu.
BULGULAR: Diyabetli bireylerle yapılan görüşmeler sonunda yapılan kalitatif değerlendirme sonuçlarına gore ana temalar; diyete uyum, egzersiz yapma, stres yönetimi ve insülin yapma olarak saptanmıştır. Bakım veren hemşirelerle yapılan görüşmelerde ortaya çıkan ana temalar ise diyet, eğitim ve insülin yapma oldu.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Bu bulgulara göre hemşirelerin diyabetli hastalara verdikleri danışmanlıkları ve eğitimi yönlendirmeleri, hastalara tanı almadan başlayarak özyönetimde zorlandıkları konularda yaşam boyu rehberlik etmeleri önerilir.

INTRODUCTION: This aim of this study was to determine the difficulties experienced by indivuduals with diabetes and their caregiver nurses during diabetes management of the disease, and to obtain information about their self-management level.
METHODS: The study was performed in Ankara. The study sample consisted of seven volunteer patients with type 2 diabetes, and seven nurses responsible for these patients’ care. Data were collected using the semi-structured, intensive interview method. All data were collected through the face-to-face interviews conducted with the patients and their nurses in a suitable environment. The interviews were recorded with a tape recorder, after obtaining the permission of the study participants. At the end of the study, the data analysis was performed and various themes were created.
RESULTS: Following the interviews conducted with the diabetic patients, and based on the results of qualitative assessment that were performed, the main themes were determined as diet adherence, exercise, stress management, and administration of insulin. The main themes identified in the interviews conducted with the caregiver nurses were diet, training, and administration of insulin.
DISCUSSION AND CONCLUSION: According to these findings, nurses are advised to provide lifelong counseling and education guidance for patients with diabetes, beginning with the diagnosis of the disease and challenging them in self-management

GİRİŞ ve AMAÇ: Bu araştırma hemşirelerin sağlıklı yaşam biçimi davranışlarını etkileyen faktörleri belirlemek amacıyla yapılmıştır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Bu tanımlayıcı çalışmanın örneklemine, Ege Bölgesi’ndeki bir il merkezinde bulunan SB Eğitim ve Araştırma Hastanesi’nde çalışan ve araştırmaya katılmaya gönüllü olan 278 hemşire alınmıştır. Araştırmanın verileri “sosyodemografik veri formu” ve “Sağlıklı Yaşam Biçimi Davranışları Ölçeği”ni içeren bir soru formu ile toplanmıştır. Verilerin değerlendirilmesinde iki ortalama arasındaki farkın önemlilik testi ve tek yönlü varyans analizi kullanılmıştır.
BULGULAR: Çalışmaya katılan hemşirelerin sağlıklı yaşam biçimi davranışları ölçeği puan ortalaması 125.62±19.40 olarak bulunmuş olup, alt grupları arasında en yüksek puan ortalaması manevi gelişim (26.16±4.26) ve en düşük puan ortalaması fiziksel aktivite (15.32±4.81) olarak belirlenmiştir. Medeni durum çocuk sahibi olma durumu, ekonomik durum değişkenleri ile fiziksel aktivite; yaş grupları, çocuk sahibi olma durumu, ekonomik durum değişkenleri ile kişilerarası ilişkiler; yaş grupları, ekonomik durum değişkenleri ile manevi gelişim arasında anlamlı bir fark bulunmuştur. Yaş grupları, medeni durum, çocuk sahibi olma durumu, ekonomik durum değişkenleri ile stres yönetimi; yaş grupları, cinsiyet, ekonomik durum, sigara kullanma durumu değişkenleri ile beslenme; medeni durum, ekonomik durum değişkenleri ile sağlık sorumluluğu arasında anlamlı bir fark bulunmuştur (p<0.05). Aile tipi, mezun olunan okul ile sağlıklı yaşam biçimi davranışları ve alt boyutları arasında anlamlı bir fark saptanmamıştır.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Araştırma sonucunda hemşirelerin sağlıklı yaşam biçimi davranışları ölçeği puan ortalamasının orta düzeyde olduğu belirlenmiştir

INTRODUCTION: This study was conducted to determine factors affecting the healthy lifestyle behaviors of nurses.
METHODS: The sample of this descriptive study comprised 278 nurses willing to participate in the study at SB Education and Research Hospital in one city of Aegean Region. Data were collected by a questionnaire including “sociodemographic data form” and “Healthy Lifestyle Behaviors Scale”. For the statistical analysis, paired sample t-test and one-way variance analysis were used.
RESULTS: The mean score of the healthy lifestyle behaviors scale of nurses found to be 125.62±19: 40 and between sub-groups the highest mean score is spiritual development (26.16±4.26) and the lowest mean score is physical activity (15.32±4.81). Physical activity with marital status, having children, economic status; interpersonal relationships with age groups, having children, economic status; spiritual development with age groups, economic status between variables were found to be a significant difference. Also, stress management with age groups, marital status, having children, economic status; nutrition with age groups, gender, economic status, smoking status; health responsibility with marital status, economic status between variables were found to be a significant difference (p<0.05). There was no significant difference between the type of family, graduated school and healthy lifestyle behaviors and sub-dimensions.
DISCUSSION AND CONCLUSION: As a result of this research mean score of the healthy lifestyle behaviors scale of nurses were moderate.

GİRİŞ ve AMAÇ: Bu araştırma, hemşirelik öğrencilerinin aleksitimi düzeylerinin bazı değişkenler açısından incelenmesi amacıyla yapılmıştır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Tanımlayıcı tipteki bu araştırmanın örneklemini Doğu Anadolu Bölgesi’nde yer alan bir Sağlık Bilimleri Fakültesi’nin 203 hemşirelik bölümü öğrencisi oluşturmuştur. Veriler sosyo-demografik özelikleri belirleyen “Kişisel Bilgi Formu” ve “Toronto Alekstimi Ölçeği” kullanılarak toplanmıştır. Elde edilen verilerin değerlendirilmesinde frekans, ortalama, standart sapma, Kruskal-Wallis, Mann-Whitney U testleri kullanılmıştır.
BULGULAR: Öğrencilerin Aleksitimi Ölçeği puan ortalaması 53.43±14.12 olup orta düzeyde aleksitimik oldukları belirlenmiştir. Araştırmada hasta birey ile iletişim de güçlük yaşama ve aleksitimi düzeyi arasında anlamlı ilişki saptanmıştır (p<0.05). Hasta birey ile iletişimde güçlük yaşayanların daha aleksitimik olduğu belirlenmiştir.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Öğrencilerin orta düzeyde aleksitimik olduğu ve aleksitimi dü- zeyinin hasta ile iletişimini olumsuz etkilediği belirlenmiştir. Hemşirelik eğitiminde iletişimin öneminin vurgulanması, öğrencilerin etkin ve doğru iletişime geçmelerini sağlayacak, duygusal farkındalığı artırıcı ve geliştirici yöntemler geliştirilmesi önerilebilir.

INTRODUCTION: This study was carried out to investigate certain variables in the alexithymia levels of nursing students.

METHODS: The sample of this descriptive study consisted of 203 nursing students studying at Faculty of Health Sciences, Department of Nursing in Eastern Anatolia Region. Data were collected by using the “Personal Information Form” to determine socio-demographic characteristics and “Toronto Alexithymia Scale”. SPSS 18 statistics program was used in the evaluation of the collected data. And, frequency, mean, standard deviation, Kruskal-Wallis and Mann-Whitney U test was used in analyzing the data. p<0.05 was accepted as the level of significance in the statistical analysis.
RESULTS: The mean score of the students in the Alexithymia Scale was 53.43±14.12, indicating that their level of alexithymia is moderate. In the study, a significant correlation was found between alexithymia levels and difficulty in communication with patients (p<0.05). The students who were having difficulty in communication with patients were found to be more alexithymic
DISCUSSION AND CONCLUSION: Students’ level of alexithymia was moderate, which was adversely affecting the communication with patients. It can be recommended that the importance of communication should be emphasized in nursing education, and, methods should be developed to increase and improve emotional awareness of students in order to direct them to the effective and accurate communication practices.

GİRİŞ ve AMAÇ: Bu araştırma, Bireysel Yenilikçilik Ölçeği’ni Türkçe’ ye uyarlamak ve hemşirelikte geçerlilik ve güvenilirliğini test etmek amacıyla metodolojik olarak gerçekleştirilmiştir.

YÖNTEM ve GEREÇLER: Araştırma, Erzurum ilindeki üç hastanede Ocak 2013- Ocak 2014 arasında 273 hemşire ile gerçekleştirilmiştir. Veri toplama aracı olarak Bireysel Yenilikçilik Ölçeği kullanılmıştır. Veriler değerlendirilirken dil geçerliği kapsamında grup çevirisi ve geri çeviri teknikleri uygulanmıştır. Kapsam geçerliği için uzman görüşü alınarak Kapsam Geçerlik İndeksi kullanılmıştır. Yapı geçerliği için açıklayıcı faktör analizi yapılmıştır. Açıklayıcı faktör analizi için Kaiser-Mayer-Olkin ve Bartlett testi, Temel Bileşenler Analizi ve Varimax Rotation kullanılmıştır. Güvenilirlik analizi için ise Cronbach Alpha, madde-toplam korelasyon testleri ve test-tekrar test yapılmış, madde ayırt edicilik işlemleri için %27’lik alt ve üst çeyreklikler test edilmiştir.
BULGULAR: Bireysel Yenilikçilik Ölçeğinin türkçe versiyonu 18 madde ve 3 alt boyuttan oluşmaktadır. Ölçeğin madde toplam puan korelasyon değerleri.41 ile.62 arasında iken, faktör yükleri.49 ile.75 arasındadır ve test-tekrar sonuçları istatistik olarak önemlidir. Ölçeğin cronbach alfa değeri toplamda.82, alt boyutlarda ise.72 ve.80 arasında belirlenmiştir.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Araştırma sonucunda hemşireliğe uyarlanan Bireysel Yenilikçilik Ölçeği’ nin geçerli ve güvenilir bir ölçme aracı olduğu saptanmıştır.

INTRODUCTION: The research has been methodologically carried out with the purpose of adapting Individual Innovation Scale to Turkish and testing its validity and reliability.
METHODS: The research comprised 273 nurses between January 2013 and January 2014 at three hospitals in Erzurum, Turkey. The Individual Innovativeness Scale was used as a data collection tool. While the data were evaluated, group translation and translation-back translation method were applied within the scope of language validity. The Content Validity Index was used for the validity of the scope by consulting expert opinion. Explanatory factor analysis was done for structure validity. The Kaiser-Mayer Olkin and Bartlett test, Basic Component Analysis and Varimax Rotation were used for exploratory factor analysis. For reliability analysis, Cronbach Alpha, item-total correlation tests and test-retest were conducted, and 27% lower and upper quartiles were tested for item discrimination.
RESULTS: The Turkish version of the Individual Innovativeness Scale is composed of 18 items and 3 sub-scales. Item total score correlation values of the scale are between.41 and.62, factor loads are between.49 and.75 and the result of test -retest is statistically significant. Cronbach alpha of the scale was found to be.82 in total and between.72 and.80 in sub-scales.
DISCUSSION AND CONCLUSION: As a result of the study, it has been determined that Individual Innovation Scale applied to nursing is a valid and reliable evaluation instrument.

Kuramlar hemşirelere en doğru ve en iyi olanı uygulamak konusunda bilgi verir ve yol gösterir. Kuram uygulamasında amaç klinik alanda bireylerin sağlık düzeylerini yükseltmek için kullanılan hemşirelik uygulamalarını geliştirmektir. Kuramlar, araştırma sonuçlarını özetlemede, yeni ve öncelikli araştırma konularını belirlemede de yol göstericidir. Kuram ve modeller geliştikçe, eğitim programlarına yansımaları da kaçınılmaz olmuştur. Geçmişte kuram, müfredat ders programlarının planlanması ve geliştirilmesinde kavramsal çerçeveyi oluşturmak için bir rehber olarak kullanılmasına karşın, günümüzde hemşireliğin uygulama, araştırma, yönetim ve eğitimi alanlarının ayrılmaz bir parçası haline gelmiştir

Theories inform and guide nurses in the best and most correct practice. The purpose of theoretical practice is to improve nursing practice used for increasing the health levels of patients in clinical area. Theories also guide in summarizing results of research and determining new and primary research subject areas. As theories and models have developed, the reflection of these to education programs has become inevitable. Although theories were used as a guide in forming the conceptual framework in planning and developing curriculums, today they have become an indispensable part of practice, research, management and education in nursing.

Yoğun bakım ünitelerinde yatan hastalarda %15-85 oranında konstipasyon görülmektedir. Konstipasyon ile organ yetmezliği, uzun süreli yatış ve mekanik ventilasyona bağlı olma arasında ilişki olduğu bildirilmektedir. Hastalarda gelişen şok, splenik perfüzyonu etkileyerek gastrointestinal motiliteyi azaltmakta; elektrolit bozuklukları özellikle hipokalemi ve hipomagnezemi bağırsak hareketlerini olumsuz etkilemekte; opioid türevi ilaçlar, bağırsak hareketlerini engellemekte ve venöz dönüşü azaltmaktadır. Nöroşirürji yoğun bakım ünitesinde yatan hastalarda konstipasyonu tanılama, konstipasyona neden olan faktörleri belirleme ve konstipasyon sorununu çözme, bağımsız hemşirelik girişimleri arasındadır. Bu nedenle nöroşirürji yoğun bakım ünitesinde çalışan hemşirelerin, bu sorunu daima her hastada ayrıntılı tanılamaları, bireye özgü hemşirelik girişimlerini belirlemeleri, bu konudaki yayınları izlemeleri ve diğer sağlık ekibi üyeleri ile işbirliği içinde çalış- maları gerekir. Bu derlemede nöroşirürji yoğun bakım ünitesinde yatan hastalarda konstipasyon görülme sıklığı, nedenleri, komplikasyonları ve konstipasyon sorununu önlemeye ve çözmeye yönelik hemşirelik bakımı açıklandı.

The incidence of constipation in intensive care unit setting is ranging from 15% to 85%. It is reported that there is a relationship between constipation and organ failure, long-term hospitalization and dependence on mechanical ventilation. The shock developed in patients decreases the gastrointestinal motility by affecting the splenic perfusion, the electrolyte disorders, especially hypokalemia and hypomagnesemia negatively affect the bowel movements, and opioid derivative drugs prevent the bowel movements and decrease the venous return. Nursing intervention have include assessment of constipation, determination factors which causes and solving constipation problem in the patients who are hospitalized in neurosurgery intensive care unit. Therefore nurses who work in neurosurgery intensive care unit always assess detailed this problem in patients, must identify nursing intervention individualized, observe publication about this subject, and work other health care team members in collaboration. In this compilation is to explaining the incidence of constipation, causing, complications, preventing and solving of constipation problems intended to nursing care in the patients who are hospitalized in neurosurgery intensive care unit.

Günümüz dünyasının popüler kavramlarından olan küreselleşme bir- çok teknolojik gelişmeyi beraberinde getirmekle birlikte, bazı olumsuzluklar da yaratmaktadır. Bu olumsuzlukların başında gelen gelir eşitsizliğinin yarattığı yoksulluk en çok çocukları dolayısıyla da geleceği etkilemektedir. Buradan hareketle önlenmesi/tedbir alınması gereken konuların başında gelen çocuk yoksulluğu çocuk işçiliği, çocuk gelin, eğitimsiz toplum, yüksek suç oranı gibi birçok sorunu da beraberinde getirmektedir. Ailelerinin yoksul olması nedeniyle yoksul olan çocuklar bu sorunu hem sosyal hem ekonomik hem de sağlık açısından yaşamakta ve bu durum ölümlerine neden olabilmektedir. Neo - liberal politikalarla birlikte her geçen gün daha da güçlenen küresel dünya günde neredeyse 18 bin çocuğun ölmesini engelleyememektedir. Burada en önemli görev devletlere düşmektedir. Çünkü çocuk yoksulluğu tüm toplumu ilgilendiren/etkileyen ve kronik olması nedeniyle önüne geçilmesi ancak bilinçli devlet yönetimiyle mümkün olabilecek önemli bir sorundur

Although globalization, a popular concept in today’s world, has brought together many technological developments, it has created some inconveniencies as well. The poverty created by inequality of income which takes place on top of the list of inconveniencies hits mostly children, thus affecting the future. Child poverty which comes on top of the list of issues to be handled as a starting point, brings many issues such as child labor, child brides, uneducated society, high rate of crime together. The poor children who become poor because of their families’ poverty live this problem both socially and economically plus in terms of health issues. Those issues cause their deaths. The global world getting stronger day by day thanks to Neo-liberal policies cannot stop the deaths of nearly 18 thousand children every day. The most important role is for the governments. Because child poverty is an important issue both concerning/affecting the whole society and due to its chronic nature, it must be avoided only by conscious governmental regulations.

Amaç: Çocukluk çağı kanserlerinden sağ kalan çocukların tanı, tedavi süreci ve sağkalım sonrası süreçte gelişen fiziksel ve psikososyal sorunlar nedeniyle yaşam kalitesi olumsuz etkilenmektedir. Yapılan bu literatür derlemesinde sağ kalan çocuklarda yaşam kalitesi düzeyi ve yaşam kalitesini etkileyen faktörlerin belirlenmesi amaçlanmıştır.
Yöntem: Literatür tarama PubMed, Medline ve Wiley Intersicience veri tabanları kullanılarak yapılmıştır. 2005-2014 yıllarında İngilizce dilinde yayınlanmış çocukluk çağı kanserlerinden sağkalanların yaşam kalitesini inceleyen 8 çalışma dahil edilmiştir.
Bulgular: İncelenen çalışmalarda kızların, santral sisnir sistemi tümörlerinden sağ kalanların, tedavide kranial radyoterapi alanların, sağkalım süresi daha uzun olanların, fiziksel ve psikososyal sorunları olanların yaşam kalitelerinin daha düşük olduğu belirlenmiştir.
Sonuç: Sağ kalan çocukların genel olarak yaşam kalitelerini iyi tanımladıkları, bununla birlikte fiziksel ve psikososyal iyilik halleri ile doğru orantılı olarak düşük yaşam kalitesi açısından risk altında oldukları saptanmıştır.

Aim: Quality of life among childhood cancer survivors is adversely affected due to diagnosis and treatment process and physical/psychosocial late affects after treatment. In this literature review, it is aimed to determine level of quality of life among childhood cancer survivors and the factors affecting quality of life of survivors.
Methods: A review was conducted that used the databases PubMed, Medline and Wiley Intersicience. Eight articles were included that were published in English between 2005 and 2014 and determined QOL of childhood cancer survivors.
Results: It was determined that survivors who were females, survived from central nervous system tumors, received cranial radiotherapy, had longer survival time and had physical and psychosocial problems was lower quality of life.
Conclusion: It was found that quality of life of survivors generally welldefined, however, in line with the physical and psychosocial well-being they were at risk for poor quality of life.

Sağlık hizmetlerinde bakım kalitesinin yükseltilmesi, hemşirelik bakı- mının dökümante edilmesi ve hasta bilgilerinin sağlık profesyonelleri arasında doğru aktarılması hususunda önemli bir yere sahip olan hasta teslimi, aynı zamanda hasta güvenliği hedeflerinden etkin iletişim sürdürülmesinde de öncelikli unsurlardan biridir. Hasta teslim sürecinde hasta güvenliğinin sağlanmasında en önemli kilit nokta; doğru, eksiksiz ve anlaşılır bilginin doğru zamanda ve doğru kişilerce verilmesidir. Modern sağlık bakım sistemi çerçevesinde bu süreç, hasta bakımında üstlendiği roller gereği özellikle hemşirelere önemli sorumluluklar yüklemektedir.
Bu derlemenin amacı, hasta teslim sürecinin önemini vurgulayarak sağlık bakımı uygulamalarının kalitesini artırmak, hasta güvenliğine yönelik alınan tedbirlere katkı sağlamaktır.

Patient handover has an important place in the improvement of health service care, the documentation of nursing care, and the correct transfer between health professionals, and at the same time is a principal component in maintaining effective communications in the aims of patent safety. In the process of patient handover, the most important point in achieving patient safety is giving correct, complete and comprehensible information at the right time and to the right people. In a modern healthcare system, this process charges nurses with a particular responsibility as the people who take on the role of patient caregiver.
The purpose of this review is to increase the quality of healthcare practices and to contribute to the measures taken to ensure patient safety by stressing the importance of the nursing handover process.

Hemşirelik modelleri, hemşirelik bilgisini ve uygulamalarını sistematize ederek profesyonel bir iletişim sağlar. Modellerin uygulanabilirliğinin test edilmesi için klinikte kullanımı önemlidir. Emzirmenin korunması, özendirilmesi ve desteklenmesi sürecinde, anne ve bebek ile en çok karşılaşan, sorun olduğunda ilk danışılan hemşiredir. Hemşirelere antenatal dönemde başlanarak, emzirmenin erken postpartum dönemde başlatılması ve sürdürülmesinde liderlik, bakım verme ve eğitici rolleri ile önemli görevler düşmektedir. Emzirme, anne ve bebek için maliyet etkin, sağlığı geliştirici ve hastalıkları önleyici bir aktivitedir. Derlemede emzirme davranışını desteklemede Pender’in Sağlığı Geliştirme Modeline dayalı motivasyonel görüşmelere ilişkin kavramsal çerçeve literatür doğrultusunda incelenmiştir.

Nursing models professionalize communication by making nursing knowledge and practices systematic. The clinical use of models is an important way to test their effectiveness. Nurses are the health professionals who see mothers and infants most, and they are consulted first when a breastfeeding problem occurs. Nurses take on important duties in the antenatal period in their leadership, care and training roles. In the postpartum period, they are responsible for ensuring that breastfeeding is initiated and continued. Breastfeeding is a cost-effective, health promoting and disease-preventing activity for mothers and infants. This review examines the conceptual framework for motivational interviews based on Pender’s health promotion model as support for the breastfeeding habit in accordance with the literature.