Günümüzde obstetri alanında annelerin en doğal ortam ve koşullarda normal vaginal doğuma yönlendirilmesi, anne-bebek bağlanmasının henüz intrauterin dönemdeyken başlatılması ve süreç boyunca güçlendirilmesi ve emzirme gibi konularda doğal yöntemler önem kazanmaktatır. Obstetri alanında çalışan sağlık personelinin doğum sonu dönemde yeni doğanı anne göğsüne yatırarak emzirmeyi teşvik etmesi anne ve bebek etkileşimini en kısa zamanda başlatması gerekmektedir. Bu derleme ebeler ve kadın sağlığı hemşireleri olmak üzere doğumla ilgili tüm alanlarda çalışan sağlık personelini doğum sonu dönemdeki doğal uygulamalardan olan memeye emekleme ve kanguru bakımı hakkında bilgilendirmek; biyolojik beslenme felsefesi ile tanıştırmak amacıyla hazırlanmıştır. Sağlık personeline bu bilgileri uygulamalarına aktarmaları, doğumdan hemen sonra yenidoğanı anne göğsüne yatırarak, klinik ortamda mümkün olan en fazla sürede tensel teması sağlamaları, anneleri arkaya yaslanarak bebeklerini emzirmeye teşvik etmeleri önerilmektedir.

Nowadays returning to nature is being important especially in obstetric which includes directing mothers to spontaneous vaginal birth in the most natural settings, starting mother-newborn bonding from even intrauterine and improving though all process and breastfeeding issues. This review is aimed to obtain information for all health care providers especially midwives and women’s health nurses related to natural intervention of postpartum care such as breast crawl and kangaroo mother care; to introduce with biological nurturing. It is recommended that health care providers should integrate this knowledge into their clinical practice and should place newborn onto mother’s chest immediately after birth, arrange clinical settings for optimal skin-to-skin contact, provide a baby with breastmilk and encourage mothers for using laid-back position for breastfeeding.

Gebelik herhangi bir sağlık problemi olmasa bile biyolojik, fizyolojik ve psikolojik olarak stresli ve karmaşık bir süreçtir. Yüksek riskli gebeliklerde bu durum daha da belirgin ve şiddetlidir. Yüksek riskli gebelikte ortaya çıkan stresin anneye veya bebeğe ait sorunlar nedeniyle arttığı bilinmektedir. Gebe ve ailesi, yüksek riskli gebeliğin getirdiği kriz durumuyla baş etmek için, hem geçmişte kullandıkları baş etme mekanizmalarına başvurmak, hem de yeni başetme yöntemleri öğrenmek zorundadır. Gevşeme egzersizleri, düşleme-yoga, biyofeedback, sosyal destek, masaj terapisi, akupunktur, müzik terapisi, maneviyatı güçlendirme stresle baş etmeye yardımcı olan yöntemler arasındadır. Gebelerin önceden kullandıkları başetme yöntemlerinin tanımlanması ve etkili baş etme yöntemlerinin kullanılmasının öğretilmesi yüksek riskli gebelik nedeniyle oluşan stresin giderilmesine katkı sağlayacaktır. Bu derleme makalede sağlık çalışanlarına yüksek riskli gebelerin yaşadığı stresörler ve stresle baş etme yöntemleri konusunda bilgi vererek konuya farkındalıklarının artırılması amaçlanmıştır. Böylece hizmet sunanlar yüksek riskli gebelikte stresörlerin farkında olacak, uygun stresle başetme tekniklerinin kullanılmasını sağlayarak anne ve bebeğin sağlık sonuçlarının daha iyi olmasına önemli katkı verecektir.

Pregnancy is a stressful and complicated process biologically, physiologically and psychologically even if there are no health problems involved. This situation is more significant and severe in high-risk pregnancies. Stress occurring in high-risk pregnancies is known to increase because of maternal or fetal problems. In order to cope in crisis situations brought on by high-risk pregnancies, pregnant women and their families must refer to coping mechanisms they used in the past and also learn new techniques. Relaxation exercises, guided imagery-yoga, biofeedback, social support, massage therapy, acupuncture, music therapy, and spirituality are some methods of coping with stress. Identifying the various coping methods pregnant women use and advancing the teaching of effective coping strategies will contribute to overcoming the stress. The aim of this review is to increase the awareness of stressors experienced by women in high-risk pregnancies and teaching coping strategies. The use of appropriate stress coping techniques can bring about better health outcomes for mother and baby, so health professionals should be more aware of stressors in high-risk pregnancies.

AMAÇ: Bu araştırma, hastaların kanser tanısı aldıklarında hisettikleri duygu ve düşünceleri ile tanıyı aldıktan sonra yaşama ilişkin oluşan değişiklikleri belirlemek amacı ile yapılmıştır.


YÖNTEMLER: Araştırma Kasım-Aralık 2013 tarihleri arasında bir hastanenin hematoloji kliniğinde yatan kanser tanısı almış ve araştırma kriterlerine uyan 11 hasta ile niteliksel olarak yapılmıştır. Veriler, araştırmacı tarafından çalışmanın amaçları doğrultusunda oluşturulan yarı yapılandırılmış derinlemesine görüşme formu ile yüz yüze görüşülerek toplanmıştır. Çalışma
sonunda elde edilen verilerin, yazılı çözümü yapılarak görüşme çıktıları üzerinden analiz edilmiş ve temalar belirlenmiştir.

BULGULAR: Araştırmanın temalarını; ilk tanı alınca yaşanılan duygular, tanıyı alınca ilk paylaşım, geleceğe ilişkin planlar, aile ve sosyal ilişkiler oluşturmuştur. Yapılan görüşmelerde hastalar kanser tanısını arkadaşları ile rahatlıkla paylaşırken aileleriyle tanıyı paylaşmakta zorlandıklarını ve kanser tanısı aldıktan sonra ailelerinin aşırı ilgisinden rahatsız olduklarını dile getirmişlerdir. Ayrıca hastalar ailenin olumlu desteğinin hastalığı kabul etmede etkili olduğunu ve tanı sonrası manevi değerleri daha yoğun yaşadıklarını belirtmişlerdir.

SONUÇ: Hemşireler, fiziksel tedavinin yanı sıra hastaların tedaviye uyumlarının arttırılmasında, hasta ve ailesine yardım sürecinde de yer almalı ve hastanelerde ilk tanı alma sürecine yönelik hastaların uyum sağlamasına yardımcı olacak ve rehberlik sağlayacak özel birimler kurulması önerilmektedir.

OBJECTIVE: This study was done with the purose of determining they are feeling when they receive a diagnosis of cancer and about life changes that occur after.


METHODS: Research between November-December 2013 in hospitalized at the Department of Hematology with a diagnosis of cancer and 11 with patient who selection criteria were made as qualitative done. The data generated by the researcher for the purposes of the study, semi-structured in-depth interviews were collected with the form of face to face interviews. The data obtained at the end of the study, written solution was analyzed by making calls over the outcomes and themes were identified.


RESULTS: Taken feelings experienced when the first diagnosis, first sharing when taken diagnosed, plans for the future, family and social relationships of the research themes has created. Interviews in the patients diagnosed with cancer with their friends easily when sharing with parents diagnosed to share that they were forced and the diagnosis of cancer after receiving their families excessive interest that they disturb expressed. In addition, patients positive support of the family in accepting the disease after diagnosis is effective and indicated that they experienced more intense spiritual values.

CONCLUSION: Nurses, physical therapy, as well as in increasing patients adherence to treatment, patients and their families should be included in the aid process and help patients adapt and to provide guidance for making the initial diagnosis in hospitals the establishment of special units is recommended.

GİRİŞ ve AMAÇ: AMAÇ: Bu çalışmanın amacı, kadın doğum servislerinde çalışan hemşirelerin ilaç hatası yapma durumlarını, yapılan ilaç hatası türlerini saptamak ve hemşirelerin ilaç hatası yapmalarını etkileyen faktörleri belirlemektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: YÖNTEMLER: Tanımlayıcı nitelikte olan bu çalışmada tabakalı rastgele örnekleme yöntemi kullanılmıştır. Çalışmanın örneklemini bir devlet hastanesinin kadın-doğum kliniklerinde çalışan 81 hemşire ile bir üniversite hastanesinin kadın-doğum kliniklerinde çalışan 27 hemşire olmak üzere toplam 108 hemşire oluşturmuştur (n=108). Veriler araştırmacı tarafından literatür taranarak geliştirilen anket formunun kadın doğum kliniklerinde çalışan hemşirelere uygulanması ile elde edilmiştir. Verilerin istatistiksel değerlendirilmesinde ise tanımlayıcı istatistikler, frekans yüzdeleri ve ki-kare analizi yöntemleri kullanılmıştır
BULGULAR: Araştırmada, hemşirelerin %44.4’ü ilaç hatası yaptığını ve %81.5’i kendisi dışındaki bir sağlık personelinin yaptığı ilaç hatasına tanık olduğunu ifade etmiştir. Yapılan hatalar incelendiğinde, hemşirelerin %33.3’ü yanlış dozda ilaç uyguladığını, %22.9’u yanlış ilaç uyguladığını ve %22.9’u ilacı yanlış hastaya uyguladığını belirtmiştir. İlaç hatası yapan hemşirelerin hatayı yaptığı sırada %50’sinin 26-35 yaş arasında olduğu, %73.0’ünün gece vardiyasında, %66.6’sının 10’dan fazla sayıda hastaya bakım vermekte iken ve %83.4’ünün ilk 5 yıllık mesleki yaşantı sırasında ilaç hatası yaptığı belirlenmiştir.
TARTIŞMA ve SONUÇ: SONUÇ: Kadın doğum kliniklerinde çalışan hemşirelerin yaklaşık yarısının ilaç hatası yaptığı ve yapılan ilaç hatalarının büyük çoğunluğunun yanlış doz, yanlış ilaç ve yanlış hasta türlerinden oluştuğu belirlenmiştir. Hemşirelerin ilaç hatası yapma nedenlerinin ise gece vardiyasında çalışma, hasta sayısının çok olması ve hemşirenin yeterince deneyimli olmaması gibi faktörlerden oluştuğu saptanmıştır. Hemşirelerin ilaç hatası yapmalarını önlemek için; çalışma koşullarının iyileştirilmesi, gece vardiyasındaki çalışma saatlerinin kısaltılması, servislerdeki hemşire sayılarının artırılması ve hemşirelerin ilaç uygulamalarındaki becerilerini artırmak amacıyla eğitim etkinliklerinin düzenlenmesi önerilmiştir.

INTRODUCTION: The purpose of the study is to determine specify situations of making medication errors types of the medication error and the factors that could cause making medication errors of the nurses working in obstetrics and gynecology clinics.
METHODS: Stratified random sampling method was used in this descriptive study. The sample of the study consist of total 108 nurses; 81 nurses who works in obstetrics and gynecology clinics of a public hospital and 27 nurses who works in obstetrıcs and gynecology clinic of a university hospital. The data was obtained via applying a general questionnaire developed by reviewing literature of the researcher to nurses who worked in obstetrics clinics. Descriptive statistics, frequency percents, and chi-square analysis methods were used for the statistical evaluation of data.
RESULTS: : In the study % 44.4 of nurses stated that made medication errors and %81.5 of nurses pointed out to witness to medication errors of a health care personnel outside of ownself. According to results of statistical analyses; %33.3 of nurses stated that applied wrong dose of medicine, %22.9 of nurses stated that applied wrong medicine and %22.9 of nurses stated tahat applied wrong patient. While the nurses made medication error it is indicated that; %50 of nurses were between 26-35 ages, %73 of nurses were in night shift, %66.6 were caring above 10 patients and %83.4 were in first 5 year of their professional life.
DISCUSSION AND CONCLUSION: CONCLUSION: Nearly half of nurses made medication errors and it was determined that the majority of the medication errors consist of wrong dose, wrong patient the wrong drug. The causes of medication errors consist of such factors; work in the night shift, the number of patients and nurses the lack of enough experienced were found to consist of. To prevent the medication errors; improvement of working conditions, reduction of the night shift, increasing the number of nurses in the services and improve the skills of nurses in order to drug application training programmes has been recommended.

GİRİŞ ve AMAÇ: Amaç: Deneysel tipteki bu epidemiyolojik araştırmada, akut gastroenterit tanısıyla hastaneye yatan çocukların annelerinin, akut gastroenterit yönetimine ilişkin bilgi düzeylerini ve eğitim gereksinimlerini saptamak ve verilen taburculuk eğitiminin annelerin bilgi düzeylerine etkisini incelemek amaçlanmıştır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Yöntem: Araştırma, bir üniversite hastanesinde 15 Mayıs 2009 – 15 Ağustos 2009 tarihleri arasında akut gastroenterit tanısıyla yatan çocukların annelerini kapsamıştır. Analizlerde t testi, ki-kare testi, McNemar ki-kare testi kullanılmıştır.
BULGULAR: Bulgular: Araştırmaya, belirtilen tarihler arasında kliniğe yatan toplam 358 anneden 316’sı katılmıştır. Taburculuk eğitimi sonrasında bilgi puanı 18.3’ten 28.6’ya yükselmiştir. Korunma yöntemlerinin tümünü bilenlerin oranı ise %8.2’den %53.2’ye yükselerek annelerin bu bilgilerinde istatistiksel olarak anlamlı bir artış olmuştur (p<0.05). Eğitim öncesi anneler çocukları akut gastroenterit olduğunda en sık olarak tercih ettikleri; bol sulu gıdalar vermek (%72.5), hemen doktora götürmek olmuştur (%58.5). Eğitim sonrası hemen doktora götürmek gerekir diyenlerin oranı %17.4’e düşerken, bol sulu gıdalar verilmeli diyenlerin oranı %90.2’ye yükselmiştir.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Hastalığa yönelik verilen sağlık eğitimi olumlu yönde bilgi ve davranış değişimine neden olan bir müdahaledir. Çalışmanın sonuçlarına göre, annelere sağlık kuruluşlarına başvurusunda veya birinci basamakta gerçekleştirilen ev ziyaretlerinde sağlık personeli tarafından akut gastroenteriti önleme ve tedavisi konusunda eğitim verilmesi önerilebilir.

INTRODUCTION: Objective: This experimental epidemiological investigation was conducted to examine the level of knowledge regarding acute gastroenteritis management and discharge training of mothers whose babies were hospitalized with acute gastroenteritis.
METHODS: Methods: Every mother whose baby was hospitalized with acute gastroenteritis between May 15 and August 15, 2009 was included in the research. T test, chi-square test, McNemar chi-square test were used in the statistical evaluation of the data.
RESULTS: The investigation consisted 316 of 358 mothers hospitalized in the clinic between the specified dates. The knowledge score was increased from 18.3 to 28.6 following discharge Results: The investigation comprised 316 of 358 mothers in the clinic between the specified dates. The knowledge score was increased from 18.3 to 28.6 following discharge training. Before training, mothers preferred giving liquid foods to their children (72.5%) and to see a doctor (58.5%) when their children had AGE. After training, the rate of those who thought to see a doctor was decreased to 17.4% while those who gave liquid foods were increased to 90.2%.
DISCUSSION AND CONCLUSION: Conclusion: Health education to mothers about AGE is an intervention that can lead to positive changes in knowledge and behaviour. Depending on the study results, training by healthcare personnel may be recommended for mothers regarding prevention and treatment of AGE while mothers receive healthcare or home visits.

GİRİŞ ve AMAÇ: AMAÇ: Kalp yetmezliği olan hastaların uyku kalitesi %50 oranında azalmaktadır. Araştırmamızda kalp yetmezliği olan hastaların uyku kalitesi düzeyi ve ilişkili faktörlerin belirlenmesi amaçlanmıştır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: YÖNTEMLER: Araştırma örneklemine kardiyoloji polikliniğinde takip edilen, en az altı ay önce tanı almış, yaşamı tehdit eden başka bir hastalığı olmayan 60 kalp yetmezliği hastası alınmıştır. Sosyodemografik ve hastalık özellikleri ile ilgili veriler araştırmacı tarafından geliştirilen hasta tanıtım formu kullanılarak toplanmıştır. Uyku kalitesini belirlemek amacıyla Pittsburg Uyku Kalite İndeksi (PUKİ) kullanılmıştır. Verilerin değerlendirilmesinde Kruskal Wallis testi, Mann Whitney U testi ile değişkenler arasında farklılık; korelasyon analizi ile değişkenler arasında ilişki aranmıştır.
BULGULAR: Araştırma sonucunda kalp yetmezliği olan hastaların global PUKİ ortalaması 9.20 ± 2.10 olup uyku kalitelerinin düşük olduğu saptanmıştır. Uyku kalitesinin yaş, cinsiyet, kullanılan yastık sayısı, NYHA (New York Kalp Cemiyeti) sınıflamasına göre sınıf düzeyi artışı gibi değişkenlerle ilişkili olabileceği belirlenmiştir.
TARTIŞMA ve SONUÇ: SONUÇ: Bu sonuçlara göre kalp yetmezliği olan hastalarda rutin olarak uyku öyküsünün alınması ve uyku kalitesini etkileyebileceği düşünülen ve kronik hastalığı olan bireylerde farklı değişkenlerin uyku kalitesi ile ilişkisini belirlemeye yönelik çalışmalar yapılması önerilmektedir.

INTRODUCTION: OBJECTIVE: The quality of sleep 50% decreases in patients who suffer from heart failure. The target of this research is to identify the patients’ quality of sleep and the factors that have impacts on it.
METHODS: In the sample of this research included sixty patients who have been dealt with in our cardiology unit and were diagnosed at least six months ago having no other illnesses threating life.The datas of sociodemographic and the feature of the illness are gathered by the researcher using patient presentation documents.PUKI is used in order to identify the quality of sleep.In the process of evaluating the datas with Kruskal Wallis test, Mann Whitney U test and the disparity among the variables and the correlation analysis are searched
RESULTS: In conclusion of the research it’s determined that the sleep quality of the patients who suffer from heart failure is low.The avarage of Global PSQI is defined as 9.20 ± 2.10. The research pointed out that the quality of sleep of PSQI are related with age,sex, the number of pillow and the class level according to NYHA (New York Heart Association) classification.
DISCUSSION AND CONCLUSION: CONCLUSION[|Obtaining a sleep history in people with heart failure is important. The new studies are suggested to examine the other factors that can be related sleep quality and occurs with chronic disease.

Giriş: Günümüzde hemşirelik eğitiminde bilgi ve becerinin geliştirilmesi için birçok eğitim yöntemi ve stratejisi denenmektedir. Eğitim yöntem ve stratejilerinin önemli bir grubunu simülasyonlar oluşturmaktadır. Simülasyon bir olay, ya da gerçek yaşam durumlarının gerçeğe uygun bir modelinin geliştirildiği, ya da gerçeğe yakın koşulların oluşturulduğu bir yöntemdir. Simülasyon hasta bakımını geliştirmek ve hasta güvenliğini sağlaması nedeniyle hemşirelik eğitiminin önemli bir parçasıdır. Sonuç: Bu makalede öğrenme çevresinin yapılandırılmasıyla birlikte bilgi ve beceri kazandıran simülasyonların, basitten karmaşığa doğru, gerçek durumlara benzerliğini arttıran farklı birçok çeşidi tanıtılmış ve simülasyonun avantajlarından bahsedilmiştir.

Introduction: Today, many educational methods and strategies are tried in order to improve skills and knowledge in the education of nursing. Simulation constitutes a big part of educational methods and strategies. It is a method of imitating real life situations, events or conditions. Simulation is an important part of the education of nursing as it helps to improve patient care and provides patient security. Result: In this article, many different types of simulations which provide knowledge and skills after configuring learning environment were introduced ranging from simple to complex depending on the similarity to real life situations and advantages of simulations were also mentioned.

AMAÇ: Amaç: Bu çalışma primer infertil kadınların infertiliteye bağlı stres düzeylerini ve stres düzeylerini etkileyen faktörleri belirlemek amacıyla yapılmıştır.
YÖNTEMLER: Araştırma Düzce Üniversitesi Araştırma Hastanesi jinekoloji polikliniğinde yürütülmüştür. Örneklemi 118 primer infertil kadın oluşturmuştur. Veriler “Kişisel Bilgi Formu“ ve “Fertilite Sorunu Envanteri” (FSE) ile araştırmacı tarafından yüz yüze görüşme tekniği ile toplanmıştır.
BULGULAR: Araştırmaya katılan kadınların yaş ortalamaları (29.88 ±6.33), infertilite süreleri ortalamaları ise (6.08 ±5.33)’dır. Kadınların %49,1 i ilkokul mezunu, %73’ü ev hanımıdır. Kadınların global stres puanı ortalaması 171.53±33.61 olarak belirlenmiştir. Kadınların Fertilite Sorunu Envanteri alt boyutlarından aldığı en yüksek ortalama puanın ebeveyn olma ihtiyacı alt boyutu (50.77 ± 7.23) olduğu görülmektedir. Çalışmaya katılan kadınların eğitim durumu, çalışma durumu, infertilite süresi, sorunu çevresiyle paylaşma durumu ve infertilite nedeninin kadın faktörü olmasının stres puanları üzerinde etkili olduğu bulunmuştur.
SONUÇ: İnfertil kadınların stres düzeyleri ortalama değerlerin üzerindedir ve kadınların stres düzeylerini azaltmaya yönelik psikososyal müdahaleler planlanması önerilmektedir.

OBJECTIVE: This study was carried out in order to determine stress level of primary infertile women due to infertility and factors which have effect on stress levels
METHODS: The study was carried out at gynecology clinic of Düzce University Research Hospital. The sampling was composed of 118 primary infertile women. Data were collected with face-to-face interview technique by researcher through “Personal Information Form” and “Fertility Problem Inventory” (FPI).
RESULTS: Mean age of women who participated in the study was (29.88 ±6.33), mean duration of infertility is (6.08 ±5.33). 49,1% of women are graduate of primary school, 73% of them are housewives. Average global stress score of women was determined as 171.53±33.61. It is observed that the highest average score obtained by women from sub-dimensions of Fertility Problem Inventory was in the sub-dimension of need of being parents (50.77 ± 7.23). It was found that educational status, occupational status, infertility period, status of sharing problem with her environment and fertility reason being woman factor have effect on stress scores among women participated in the study.
CONCLUSION: Stress level of infertile women is above average level and it is suggested that psychosocial interventions should be planned in order to decrease stress level of women.

GİRİŞ ve AMAÇ: AMAÇ: Araştırma, Zonguldak İl Merkezi Kamu Hastaneleri’nde çalışan ebe ve hemşirelerin mobbing ve tükenmişlik düzeyleri ile bunları etkileyen faktörlerin değerlendirilmesi amacıyla yapılmıştır.


YÖNTEM ve GEREÇLER: YÖNTEMLER: Analitik olarak gerçekleştirilen araştırmanın evrenini, 5.02.2012-04.05.2012 tarihleri arasında Zonguldak İl Merkezinde bulunan Kamu Hastaneleri’nde çalışan ebeler ve hemşireler oluşturmuştur. Araştırmada örneklem seçilmeyip evrenin tamamına ulaşılmaya çalışılmıştır. Bulunduğu kurumda en az 6 ay çalışan ve araştırmaya katılmayı kabul eden 342 ebe ve hemşireye ulaşılmıştır. Veriler; Bilgi Formu, Olumsuz Davranışlar Anketi ve Maslach Tükenmişlik Ölçeği ile toplanmıştır. Verilerin değerlendirilmesinde iki ortalama arasındaki farkın önemlilik testi, Mann-Whitney U testi, Tek Yönlü Varyans Analizi, Kruskal-Wallis varyans analizi, Tukey Testi, Bonferroni düzeltmeli Mann-Whitney U testi kullanılmıştır.

BULGULAR: Araştırmada ebe ve hemşirelerin Olumsuz Davranışlar Anketi puanı 9.9±11.5; Maslach Tükenmişlik Ölçeği’nin duygusal tükenme alt boyut puanı 17.4±6.6, duyarsızlaşma alt boyut puanı 5.0±3.5 ve kişisel başarı alt boyut puanı 11.6±4.7 ’dir. Katılımcıların mobbing düzeylerinin; unvana, çalışılan servise ve mesleği bırakma düşüncesine; tükenmişlik düzeylerinin ise eğitim durumlarına, çalışılan servise, çalışma statüsüne, çalışma şekline, mesleği bırakma düşüncelerine, mesleğini isteyerek seçme ve mesleği tekrar seçmek isteme durumlarına göre anlamlı fark olduğu belirlenmiştir. Ayrıca araştırmada mobbing yaşama, nöbet sayısı, yaş, meslekte ve kurumda çalışma yılına göre tükenmişlik durumları arasında anlamlı ilişki olduğu saptanmıştır.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Çalışmada, tükenmişliğin üç boyutunun (duygusal tükenme, duyarsızlaşma ve kişisel başarı) mobbing düzeyinden anlamlı düzeyde etkilendiği belirlenmiştir.

INTRODUCTION: OBJECTIVE: This study was performed in order to evaluate mobbing and burnout levels of nurses and midwives who are working in public hospitals in Zonguldak City center and the factors affecting them.
METHODS: The universe of the study, that was analytically performed, was composed of nurses and midwives who were working in the public hospitals located in Zonguldak city center between 05.02.2012 and 04.05.2012. No sample was selected for the study; it was designed to achieve whole universe. 342 midwives who have worked in their institutions at least for 6 months and who approved to participate in the study were enrolled. Data were collected by Information Form, Negative Acts Questionnaire Revised and Maslach Burnout Inventory. Data were assessed by using student-t test, Mann-Whitney U test, one-way analysis of variance, Kruskal-Wallis variance analysis, Tukey test and Mann-Whitney U test with Bonferroni correction.
RESULTS: In the study, Negative Acts Questionnaire Revised score of midwives and nurses was 9.9±11.5; emotional burnout subdimension score of Maslach Burnout Inventory was 17.4±6.6, desensitization subdimension score was 5.0±3.5 and personal achievement subdimension score was 11.6±4.7. It was determined that mobbing levels of the participants were significantly different based on the title, department worked and the thought of quitting profession; and their burnout levels were differed based on education levels, the department worked, working status, working style, thoughts of quitting profession, their status of choosing the profession willingly and their willingness to choose the profession again. Moreover, a significant relationship was found between burnout levels based on mobbing experience, number of shifts, age and working years in the profession and in the institution.
DISCUSSION AND CONCLUSION: In this study, it was determined that three dimensions of burnout (emotional burnout, desensitization and personal achievement) were significantly affected by level of mobbing.

AMAÇ: Bu çalışma “Prematüre Bebek Konfor Ölçeği’nin (PBKÖ)” Türkçeye uyarlanması amacıyla metodolojik olarak yapılmıştır.

YÖNTEMLER: Araştırmanın örneklemini; Giresun’da özel bir hastanenin Yenidoğan Yoğun Bakım Ünitesi’nde tedavi ve bakım alan, seçim kriterlerine uyan 62 prematüre bebek oluşturmuştur. Araştırmanın veri toplama sürecinde prematüre bebeği tanıtıcı bilgi formu ve Prematüre Bebek Konfor Ölçeği kullanılmıştır. Araştırma verilerinin değerlendirilmesinde geçerlik ve güvenirlik analizleri kullanılmıştır.
BULGULAR: Araştırmada yer alan prematüre bebeklerin %59.6’sı kız, %40.4’ünün erkek olduğu, gestasyon yaş ortalamasının 33.41±1.23 hafta olduğu belirlenmiştir. Uzman görüşü doğrultusunda ölçeğin Tüm maddeler için ayrı ayrı kapsam geçerlilik oranı hesaplanarak taoplam Kapsam geçerlik indeksinin 0.83 olduğu bulunmuş ve her maddenin pozitif olması nedeniyle hiç bir madde ölçekten çıkartılmamıştır. Güvenirliliği için madde-toplam puan korelasyon değerleri = 0.55-0.92, Cronbach Alpha değeri= 0.88’dır. Yapı geçerliliği için açıklayıcı faktör analizi yapıldı, ölçeğin Kaiser-Meyer-Olkin= 0.86, Bartlett test χ2= 144.93; p= 0.000 olduğu ve yapılan faktör analizi sonucunda; 7 alt grubun yapısal olarak tek faktörlü bir yapı gösterdiği ve toplam varyansın en çok %57.76’sini açıklayabildiği bulunmuştur. Faktör yükleri incelendiğinde en düşük faktör yükünün 0,656-0,861 olduğu saptanmıştır.
SONUÇ: Prematüre Bebek Konfor Ölçeği pretermatüre bebeklerde konforun değerlendirilmesinde geçerli ve güvenilir bir araçtır.

OBJECTIVE: This study was methodologically carried out to adapt Premature Infant Comfort Scale into Turkish.

METHODS: The sample of the study consists of 62 premature infants suitable for the sample criteria and treated and cared at neonatal intensive care unit of a private hospital in Giresun. Information form introducing the baby and Premature Infant Comfort Scale are used during the data collection process. Validity and reliability analysis are used while evaluating the research data.
RESULTS: It is defined that 59.6 % of the babies who took part in the study are girls and 40.4 % are boys and gestation age average is 33.41±1.23 weeks. It is found out that total range validity index is 0.83 by calculating the range validity ratio separately for all the items of the scale with the help of an expert opinion and none of the items are removed from the scale because all of them are positive. Item-total points’ correlation values are between 0.55-0.92 for the reliability of the scale and Cronbach Alpha value is 0.88. Explanatory factor analysis is carried out for structure validity and it is found that Kaiser-Meyer-Olkin = 0.86, Bartlett test χ2= 144.93, and p= 0.000 for the scale. As a result of the factor analysis, it is defined that 7 sub groups show a structure with 1 main factor and it explains at most 57.76% of the total variance. When the factor loads are analyzed, they are found out to be between 0.656-0.861.


CONCLUSION: Premature Infant Comfort Scale is a valid and reliable source to evaluate comfort of premature infants.

Bu olguda ülkemiz için yeni olan, Ekstrakorporeal Membran Oksijenasyon tedavisi uygulanan bir çocuk hastada hemşirelik bakımına dikkat çekilmesi amaçlanmıştır.
Karın ağrısı ve bilinç bulanıklığı şikayetleri ile çocuk acile başvuran 4 yaşındaki hasta kardiyojenik şok ve çoklu organ yetmezliği tanısıyla yoğun bakıma kabul edildi. Ekstrakorporeal Membran Oksijenasyon tedavisi uygulanan çocuğa, kapsamlı hemşirelik bakımı uygulandı. Çocuğun her gün yapılan fizik muayenesi, laboratuvar ve izlem bulgularının değerlendirilmesi ile elde edilen veriler doğrultusunda hemşirelik sorunları belirlendi ve bakım gerçekleştirildi. Ekstrakorporeal Membran Oksijenasyon tedavisi uygulanan hastanın hemşirelik bakımında amaç; havayolu açıklığını sağlamak ve solunumu desteklemek, kardiyovasküler durumu en iyi şekilde sürdürmek, beslenmeyi sürdürmek, aileyi bilgilendirmek ve taburculuğa kadar güvenli hasta bakımı sağlamaktır. Solunum fonksiyonlarında değişim ve rahatta bozulma, kanama riski, doku bütünlüğünün bozulma riski, enfeksiyon riski, gastrointestinal fonksiyonlarda değişim önemli hemşirelik sorunları olarak ele alındı.
Çocuğun üniteye kabulünden itibaren yoğun bakım ekibi (hemşire, hekim vd.) işbirliği içinde çalıştı. Kapsamlı hemşirelik bakımı uygulanan ve olası riskler/komplikasyonların gelişmesi önlenen hastamızın prognoz iyi sonuçlandı. Bu konuda yapılan çalışmalar ve deneyimlerin paylaşılması bilgilerimizi artıracak ve hemşirelik uygulamalarını geliştirmeye katkı sağlayacaktır.

The aim of this case study was to analyze the nursing care of a young patient who underwent extracorporeal membrane oxygenation, a treatment used for a limited number of patients in Turkey. A male patient aged 4 years presented to our pediatric emergency room with stomach ache and confusion and was diagnosed as having cardiogenic shock and multiple organ failure. The child received extensive nursing care in the intensive care unit and during the course of extracorporeal membrane oxygenation. Assessments were made of the data that were obtained every day through physical examinations, laboratory results, and included the follow-up findings. There were significant nursing problems including changes in respiratory and gastrointestinal functions, problems with comfort, bleeding risk, loss of tissue integrity, and infection risk. After the patient was admitted to the pediatric unit, the multidisciplinary intensive care staff worked in strict cooperation. The implementation of comprehensive nursing care and prevention of complication development in patients will result in better prognoses. Studies and experiments regarding this subject, if shared, will help to enhance our knowledge and improve our practice.