Hemşirelik, tüm dünyada ve ülkemizde kadınların çoğunlukta olduğu bir meslektir. Tarihsel süreç içerisinde bakım ve hemşirelik, kadının geleneksel rolleri ile özdeşleşmiş ve kadınlara özgü bir meslek olmuştur. Bu nedenle hemşirelik cinsiyetle ilgili kalıp yargılardan etkilenmiştir. Oysa sağlığı geliştirme ve sürdürmeyi, hastalığı önleme ve yaşam kalitesini her durumda yükseltmeyi hedefleyen hemşirelik, cinsiyet ayrımcılığı olmaksızın hem kadın hem de erkekler tarafından uygulanabilecek bir meslektir. Günümüzde hemşirelik mesleğine erkek üyelerin katılması mesleğin profesyonelleşmesinde ve toplumsal statüsünün artmasında katkı sağlayacaktır.
Bu olgu sunumu; toplumun klinik uygulamalarda erkek hemşirelerin de görev almasını benimsemesine yardımcı olma amacıyla yazılmıştır.
Yüksek lisans stajı yaptığımız özel bir hastanenin nöroloji servisinde, intraserebral hemoraji tanısıyla yatan kadın hastada inme gelişti. Hastada; afazi nedeniyle iletişim engeli ve hemiparezi nedeniyle hareket kısıtlılığı mevcuttu. Yatağa bağımlı olan hastanın öz bakım gereksinimleri hemşireler tarafından karşılanıyordu. Yatak banyosu bakımı planlanan hastaya; erkek ve kadın hemşire birlikte bakım verdiler. Hastaya bakım veren hemşirelerden birinin erkek olması hasta yakınının tepki göstermesine neden oldu. Hasta yakını ile yapılan görüşme sonucu, bu problemin yaşanmasında hasta yakınının daha önce erkek hemşire görmemiş olmasının yanı sıra cinse özgü rol beklentilerinin de etkili olduğu gözlendi.

Nursing is a profession dominated by women all over the world and in our country. And nursing care in the historical process, with the traditional roles of women and for women, as a profession, has been identified. Therefore, gender-related stereotypes influenced nursing. However, developing and maintaining health, preventing diseases, and strives to increase the quality of life of nursing in each case, without any gender discrimination, nursing is a profession that can be applied by both men and women. Today, by the participation of male members to the nursing profession, this will contribute to an increase in the social status of the profession and professionalization.
This is a case report of the society is to serve as male nurses in clinical practice is meant to be helpful to adopt.
In a private hospital in which we have been for master internship, in neurology ward, intracerebral hemorrhage, stroke developed in a female patient hospitalized with the diagnosis. Patient has aphasia, due to communication barriers and hemiparesis due to limited range of motion. The bedridden patient self-care requirements were done by the nurses. Bed bath planned for the patient care, one male and one female, two nurses agreed with the maintenance. One of the male nurses providing care to patients caused by patients' relatives had to react. Interviews with relatives as a result of this problem, as well as gender -specific role in providing positive patient expectations relative cultural beliefs were found to be effective.

İstenilen bir bebeğe gebe kalmak, doğum yapmak ve sonucunda anne olmak, özellikle infertilite öyküsü olan ve dolayısı ile daha fazla duygusal, fiziksel ve ekonomik olarak çaba harcayan kadınlar için, genellikle mutlu bir olay olarak değerlendirilir. Çünkü prenatal dönemden postnatal döneme geçiş arzu edilmesine ve çoğu zaman planlanmasına rağmen karışık duygusal tepkilerin verildiği gelişimsel ve bilişsel bir geçiş sürecidir. Bu süreçte kadınlarda ortaya çıkan duygu durum bozuklukları; annelik hüznü (maternity blues), postpartum depresyon ve postpartum psikoz şeklinde görülebilmektedir.
Postpartum depresyon, doğumdan sonraki bir yıl içerisinde herhangi bir zamanda ortaya çıkabilen, annenin, bebeğin ve ailenin sağlığını önemli derecede riske atan, ciddi ve yaygın bir duygusal bozukluktur. Postpartum depresyonun erken dönemde tanılanması ve erken müdahale edilebilmesi için risk faktörlerinin biliniyor olması önemli bir konudur. Ancak özellikle kadınlarda depresyon gelişmesine katkı sağlayan bir risk faktörü olarak bilinen infertilite öyküsünün, postpartum depresyon gelişmesindeki etkisini degerlendiren çok az çalışma vardır. Bu derlemede literatür ışığında infertilite tedavisinin postpartum depresyon gelişimindeki etkisi tartışılmaktadır.

Generally, having a intended baby, giving a birth and being a mother, is considered as a happy event specially for women having history of infertility and endeavoring emotionally, physically and financially. Because, although the transition, from the prenatal period to the postnatal period, is desired and usually planned, it is a developmental and cognitive transition period with complex emotional reactions. During this period, mood disorders which may be occured in women are maternity blues, postpartum depression and postpartum psychosis.
Postpartum depression is a common and serious mood disorder jeoparding to mother, baby and familys’ health within the first year after delivery. Knowing the risks factors is an important issue due to early detection and early intervention of postpartum depression. There is a few study assesing the effect of infertility that is known as a risk factor of depression during it’s diagnosis and treatment on development of postpartum depression. In this review, the effect of infertility on development of it have been discussed in the light with literature.

AMAÇ: Bu çalışmada, hemşirelik son sınıf öğrencilerinin acil servis klinik uygulamasına ilişkin beklentilerinin ve görüşlerinin belirlenmesi amaçlanmıştır.
YÖNTEMLER: Bu çalışma tanımlayıcı ve kesitsel bir çalışma olarak, 2011- 2012 eğitim ve öğretim yılında Ankara’da bir hemşirelik yüksekokulunda, çalışmaya katılmayı kabul eden 77 öğrenci ile yürütülmüştür. Veriler ‘veri toplama formu’ ve “Klinik Öğrenim Çevresi Ölçeği (CLES)” kullanılarak toplanmıştır.
BULGULAR: Öğrencilerin acil servis klinik uygulamasından beklentileri, klinik uygulamalara aktif olarak katılabilme (%94.9) ve sağlık ekibinin kendilerine karşı olumlu tutum içinde olması (%89.7)’dır. Öğrenciler en yüksek oranda acil servis uygulamasının hemşirelik uygulamalarına ilişkin el becerilerini arttırdığını (8.04±1.68) ve mesleki bilgiye dayalı uygulama yapma imkanı verdiğini (7.87±1.80) ifade etmişlerdir. Öğrencilerin CLES toplam puan ortalaması 72.67±8.99’dır. Acil servis klinik uygulamasının bireysel ve mesleki gelişimlerine katkılarına ilişkin ifadeler ile CLES puanları arasında pozitif yönde ilişki saptanmıştır (p<0.005).
SONUÇ: Bu çalışmada acil servis klinik uygulamasının, öğrencilerin uygulamalarında mesleki ve kişisel gelişimlerine önemli katkılar sağladığı belirlenmiştir. Bu nedenle, bu çalışma bulgularının, acil servis klinik uygulaması yapan öğrencilerin beklentilerinin gözden geçirilmesi açısından değerli olduğu düşünülmektedir.

OBJECTIVE: The aim of this research was to determine senior nursing students’ views and expectations about the emergency department clinical practice.
METHODS: This cross-sectional and descriptive study was carried out in a school of nursing in Ankara during the 2011-2012 academic years. No sampling method was employed, as 77 senior nursing students were volunteer to take part in the study. The data were collected through “a data-collection form” and “clinical learning environment scale (CLES)”.
RESULTS: The expectations of the senior nursing students’ on the emergency department clinical practice were to participate actively in clinical practice (94.9%) and to meet with health care professionals who show positive attitudes (89.7%). Senior nursing students stated that emergency department clinical practice improved their nursing practice (8.04±1.68), and nursing skills based on professional knowledge (7.87±1.80). The mean of total CLES of students is 72.67±8.99 and the mean of personnel-student relationship subscale 19.37±3.82 out of 30. It was found that a positive relationship between CLES scores and nursing students’ views regarding contributions of the clinical practice at the emergency department to personal and professional development.
CONCLUSION: This study showed that during the emergency department clinical practice, clinical learning environment was positive providing significant contributions to personal and professional development of students. However, it is thought that there is some limitation in terms of providing opportunity to practice the theoretical knowledge taking during education. Therefore, this study is valuable to re-assessment students’ views and expectations on the emergency department clinical practice

AMAÇ: Araştırma, İstanbul ilinde kamu hastanelerinde görev yapan başhekim ve başhemşirelerin duygusal zeka düzeyleri ile etik muhakeme yeteneklerini, etkileyen kişisel ve mesleki faktörleri belirlemek amacı ile gerçekleştirilmiştir.
YÖNTEMLER: Tanımlayıcı olarak gerçekleştirilen araştırmanın evrenini, 25 Şubat 2011 – 25 Mayıs 2012 tarihleri arasında Sağlık Bakanlığı’na bağlı 55 hastanede görev yapan başhekim ve başhemşire oluşturmuştur. Araştırmada örneklem seçilmemiş olup, evreni oluşturan tüm yöneticilere ulaşılması hedeflenmiş ve örnekleme, çalışmaya katılmayı kabul eden 35 başhekim ile 52 başhemşire araştırmaya dahil edilmiştir. Araştırmada veri toplama aracı olarak tanıtım formu, Duygusal Zeka Ölçeği ve Etik İlkeler Ölçeği olmak üzere üç form kullanılmıştır. Verilerin değerlendirilmesinde, ortalama, yüzdelik, standart sapma, bağımsız gruplarda t testi, Mann Whitney U testi, Kruskal Wallis testi ve Pearson Korelasyon Analizi kullanılmıştır.
BULGULAR: Çalışmada yöneticilerin Duygusal Zeka Ölçeği puan ortalaması 4.09±0.40 olup, başhemşirelerin başhekim grubundan daha yüksek düzeyde duygusal zekaya sahip olduğu ve bu durumun istatistiksel olarak anlamlı bulunduğu, yöneticilerin cinsiyete ve eğitim durumuna göre duygusal zeka düzeylerinin etkilendiği (p<0.05); yöneticilerin Etik İlkeler Ölçeği puan ortalamasının ise 3.88±0.38 olup, başhekimlerin etik muhakeme yeteneklerinin başhemşire grubundan yüksek olduğu, ancak her iki grup arasında etik muhakeme açısından anlamlı fark olmadığı ve yöneticilerin yaşının etik muhakeme yeteneğini etkilediği saptanmıştır (p<0.05). Çalışmada ayrıca yöneticilerin duygusal zeka düzeyi ile etik muhakeme yeteneği arasında pozitif yönde ilişki olduğu belirlenmiştir (p<0.01).
SONUÇ: Elde edilen bulgulara göre yöneticilerin duygusal zeka düzeyleri ile etik muhakeme yeteneklerinin ortalamanın üzerinde olduğu ve başhemşire grubunda duygusal zeka düzeyi arttıkça etik muhakeme yeteneğinin de arttığı belirlenmiştir.

OBJECTIVE: The research was carried out to determine levels of emotional intelligence and ethical reasoning abilities of head physician and nurse managers working at public hospitals in Istanbul and personal and professionel factors which affect those levels and abilities.
METHODS: Universe of the research which was carried out descriptive included head physician and nurse managers who had been working at 55 public hospitals affiliated Health Ministry in between 25 February 2011 and 25 May 2012. It was not selected sample in the research and it was intended to be reached all managers who included universe of research and 35 head physician and 52 nurse managers who accepted to participate to study were included in the research. Three forms, Introducing form, Emotional Intelligence Scale and Ethics Principles Scale, were used as data collecting tools. Average, percentage, standart deviation, t test at independent groups, Mann Whitney U test, Kruskal Wallis test and Pearson Correlation Analysis.
RESULTS: It was established that average score of Emotional Intelligence Scale of managers was 4.09-0.40, nurse managers had higher levels of emotional intelligence score than head physician group and this stuation was statistichal significant, emotinal intelligence levels of managers were affected with sex and educational level of them (p<0.05), average score of Ethics Principles Scale of managers was 3.88-0.38, ethical reasoning abilities score of head physician were higher than nurse manager group, but there wasn’t any statistichal significant difference between two groups in terms of ethical reasoning, age of managers affected ethical reasoning ability of managers (p<0.05) in the study. It was also determined that there was a positive correlation between levels of emotional intelligence and ethical reasoning abilities of managers (p<0.001).
CONCLUSION: According to the findings obtained, it was determined that levels of emotional intelligence and ethical reasoning abilities scores of nurse managers were above the average and as the emotional intelligence level increased ethical reasoning ability also increased.

Bağlanma kavramının ışığında prenatal bağlanmanın incelenmesi önemlidir. Bağlanma bebeğin çevresel tehlikelerden korunmak için annesine fiziksel yakınlık sağlamaya çalışmasıyla açıklanmıştır. Fakat yapılan çalışmalarla bağlanmanın doğumdan önce oluşmaya başladığı tespit edilmiştir. Gebelikte anne-bebek bağlanmasının nelerden etkilendiği belirlemek amacıyla çeşitli çalışmalar yapılmıştır. Gebelikte anne-bebek bağlanma düzeyinin doğum sonu dönemdeki anne bebek etkileşimi, bebeğin ruhsal durumu ve bağlanma biçimi ile ilişkili olduğu bildirilmiştir. Anne bebek arasında güvensiz bağlanmanın gelişmesi ile psikolojik bozukluklar arasında ilişki olduğunu bildiren çalışmalar da mevcuttur. Annenin bebeğine güvensiz bağlanması ile çocuk istismarı, olumsuz sağlık davranışında bulunma ve annenin ruhsal sağlığı arasında ilişki olduğu ortaya konmuştur. Bu derleme bağlanma ve gebelikte anne-bebek bağlanması kavramlarının incelenmesi amacıyla yapılmıştır.
Ebe/hemşirelerin doğum öncesi bakım esnasında gebelikte anne-bebek bağlanmasını değerlendirmesi ve bağlanma bozukluğunu tespit ederek uygun girişimlerde bulunması önemlidir. Ayrıca hem gebelikte hem de doğum sonu bağlanmayı etkileyen faktörlerin belirlenmesi, bağlanma bozukluklarının anne ve bebek üzerine olan etkilerinin belirlenmesi amacıyla longitudinal ve deneysel çalışmaların yapılması önerilmektedir.

The investigation of prenatal attachment is considerable in terms of attachment. Attachment has been described as the infant's attempts to try to be physically close to the mother in order to protect itself from dangers around, but attachment, in various studies, was determined to be formed prior to the delivery. Several studies were performed to define what sort of events affects the maternal-fetal attachment. It was defined that a correlation is present between insecure attachment of mother to infant, and child abuse, displaying negative health attitudes and psychological health of mother. This review was conducted to investigate the concepts of attachment and prenatal attachment.
Midwives/nurses are significant to evaluate maternal-fetal attachment during antenatal care and to perform appropriate interventions by detecting attachment disorders. In addition, it is suggested that factors affecting both prenatal and postnatal attachment should be defined, and longitudinal and experimental studies should be performed in order to define the effects of attachment disorders on the mother and the infant.

AMAÇ: T.C. Sağlık Bakanlığı’nca Haziran 2011’de yayınlanan “Hastane Hizmet Kalite Standartları”nda, yatan hastaların düşme risklerinin hastane tarafından belirlenen bir ölçekle değerlendirilmesi gerektiği belirtilmektedir. Ancak ülkemizde çocuklarda düşme riskini tanımlayan geçerli ve güvenilir bir ölçek bulunmamaktadır. Bu çalışma bir çocuk hastanesinde yatan çocuk hastalarda düşme riskini tanımlamaya yönelik geliştirilen ölçeğin geçerlilik ve güvenirliğini belirlemek üzere metadolojik olarak gerçekleştirilmiştir.
YÖNTEMLER: Uzman görüşleri ve pilot uygulama sonrasında geliştirilen ölçek 15 Temmuz-16 Ağustos 2011 arasında yatan 0-18 yaş grubundaki 1000 hastaya uygulandı. Hastaların %36,4’ü kız, % 65,4’ü erkek olup çoğunluğu üç yaş altındaydı (%51,2). Hastalar kliniklerde yattıkları süre boyunca izlendi. Yatışları sırasında 54 hastada düşme olayı gerçekleşti(%5.3). Hastalar yatışları sırasında düşme olayı yaşananlar (Grup I) ve yaşanmayanlar (Grup II) olarak 2 gruba ayrıldı. Ölçek maddelerinin seçimi ”madde toplam puan korelasyonları” analiziyle belirlendi.
BULGULAR: Madde katsayıları (0.175-0.610 arasında) istatistiksel olarak anlamlı düzeyde bulundu. Ölçeğin yapı geçerliliği için ‘bağımsız gruplarda t-testi’ uygulandı. Gruplar arasındaki fark istatistiksel olarak anlamlıydı (p=0.000). Ölçeğin ROC analiziyle belirlenen kesim noktası 16.5 puan olup, duyarlılığı 0.833, özgüllüğü 0.496 olarak hesaplandı. Eğri altı alan 0.610-0.818 arasında ve kabul edilebilir düzeyde ayrıma sahipti. Ayrıca ölçek düşen çocukların %83.3’ünü yüksek riskli olarak tanımladı.
SONUÇ: Çalışmada çocuk hastalar için Düşme Riski Tanılama Ölçeğinin geçerli ve güvenilir araç olduğu belirendi.

OBJECTIVE: According to “Hospital Service Quality Standards” published by Turkish Ministry of Health in June 2011, hospital executives should assess falling risk of patients during hospitalization by developing their own scales. Currently no valid scale for falling risk of hospitalized children is available in our country. In this respect, the present study has been designed methodologically to develop a valid and reliable scale which can be used for defining accurately the falling risk of children hospitalized at a Children’s Research and Training Hospital.
METHODS: The scale which was constituted after receiving specialist opinion and performing a pilot study, was put into practice on 1000 patients whom their ages ranged from 0 to 18 years and hospitalized at various departments between 15 July 2011 and 16 August 2011. In the study group 36.4% of patients were female and 65.4% were male. The majority of patients were <3 years of age (51.2%). Seven patients had experienced falling (5.3%) during their hospitalization. In order to perform statistical analysis patients were divided into two groups. Group I involved patients who had fallen during their hospitalization and Group II involved the ones who had not fallen.
RESULTS: Election of scale items was performed by “total item point correlation” analysis and coefficients (values between 0.175 and 0.610) were found to be statistically significant. Similarly, “t-test for independent groups” demonstrated a statistically significant difference between mean values of two study groups (p=0.001). This data was interpreted as a strong evidence for the validity of the scale. Cut-off value obtained by ROC analysis was 16.5 points. While specificity of the scale was calculated as 0.833, the specificity was calculated as 0.496. According to this data, the AUC (Area under curve) of our scale was calculated between 0.690 and 0.818. This was a reasonable value for demonstrating the differentiative feature of the scale. Besides, by using our novel scale, we achieved to define 83.3% of patients who had fallen to be in the high risk group. This data proved that the scale was efficient enough for defining risk groups.
CONCLUSION: it was found that “Diagnostic Scale for Falling Risk of Children” is a valid and reliable scale which can be used in routine daily practice.

AMAÇ: Tüm dünyada varolan hemşire yetersizliği sorununu çözmek üzere değişik stratejiler izlenmektedir. OECD ülkeleri arasında 1000 nüfusa düşen hemşire oranıyla sonuncu sırada bulunan Türkiye’de yabancı hemşire istihdamı geçtiğimiz yıllarda gündeme gelmiştir. 663 Sayılı “Sağlık Bakanlığı ve Bağlı Kuruluşların Teşkilat ve Görevleri Hakkında Kanun Hükmünde Kararname” ile birlikte Türkiye’deki sağlık kurumlarında yabancı hemşirelerin istihdam edilmelerine olanak sağlanmıştır.
YÖNTEMLER: Çalışma, İstanbul’da bir hemşirelik fakültesinde görevli öğretim elemanları ve son sınıf öğrencilerinin katılımıyla tanımlayıcı ve kesitsel olarak gerçekleştirildi. Veriler araştırmacılar tarafından hazırlanan bir anket formu ile 2012 yılının Mart ayında toplandı. Katılımcılar tarafından uygun şekilde doldurulan toplam 150 anketten (öğrenci: 118, öğretim elemanı: 32) elde edilen veriler, SPSS 21.00 istatistik programı kullanılarak analiz edildi.
BULGULAR: Araştırmada öğrencilerin %83.1’inin (n: 98) ve öğretim elemanlarının da %93.8’inin (n: 30) yabancı hemşire istihdamını desteklemedikleri ve her iki grup arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark bulunmadığı (χ²=2.302, p=0.100) belirlendi. Katılımcıların %78’inin (n: 117) bu hemşirelerin daha düşük ücretlerle çalışacaklarını düşündükleri belirlendi.
SONUÇ: Araştırmada hemşirelik fakültesindeki öğretim elemanı ve son sınıf öğrencilerinin yabancı hemşire istihdamını desteklemedikleri belirlendi. Bu konuda geçerli ve güvenilir araçlar kullanılarak yeni çalışmaların yapılması önerilir.

OBJECTIVE: Different strategies are followed to solve the nursing shortage problem in whole world. Employment of foreign nurses was taken onto the agenda in recent years in Turkey which is on the last rank in OECD countries according to number of nurses per 1000 people. Employment of foreign nurses was provided in health facilities in Turkey with the “Decree-Law 663/2011 on the Establishment and Duties of the Ministry of Health and its Affiliated Institutions"

METHODS: Study was performed with the participation of senior nursing students and lecturers in a nursing faculty as descriptive and cross-sectional. Data were collected by a survey on March 2012. Data which were got from the 150 surveys (students: 118, lecturer: 32) were analyzed by using SPSS 21.00.
RESULTS: In this study, 83.1% of the senior nursing students (n: 98) and 93.8% of the lecturers declared that they didn’t support the employment of foreign nurses and there was not any significant difference (χ²=2.302, p=0.100) between two groups. It was defined that 78% of participants thought that foreign nurses would have worked with less salaries.
CONCLUSION: It was found that senior students and lecturers hadn’t supported the employment of foreign nurses. It was recommended to perform new studies by using valid and reliable tools on same topic.

Pelvik taban kas yapısı cinsel sağlık ve kontinansın sürdürülmesi açısından
önemlidir. Pelvik taban kaslarının kasılması, digital palpasyon,
perineometre, elektromiyografi, görsel muayene, vaginal kon, dinamometre,
ultrason ve manyetik rezonans görüntüleme yöntemleri ile
değerlendirilebilir. Pelvik taban kas gücünün artırılmasında egzersiz
oldukça etkili olup, inkontinansın önlenmesinde ve tedavisinde öncelikli
olarak düşünülmesi gereken davranışsal tedavi seçeneğidir. Egzersizler,
kas gücü artışı sağlamasının yanında genital prolapsus olasılığını
azaltır, bağırsak kontrolünü ve orgazmı artırır ve cinsel problemleri
azaltır. Ayrıca aşırı aktif mesane tedavisinde, gebelikte ve doğum sonrası
dönemde stres inkontinans tedavisinde de etkilidir. Pelvik taban
kas egzersizlerinin etkili olabilmesi için doğru kasların kasılması ve belirlenmiş
egzersiz programına uyulması önemlidir. Kadınlara kaslarını
nasıl kasacağını, egzersizlerin ne kadar sıklık ve sürede yapılacağını
öğretmek ve egzersize devam etme yönünde teşvik etmek multidisipliner
ekibin en temel sorumluluğudur. Bu derlemede, pelvik taban
kaslarının yapısı, kas gücünün değerlendirilmesi, pelvik taban kas egzersizlerinin
kas yapısına etkisi ve egzersizlerin uygulanışı ve eğitim
verilmesinde hemşirenin rolü literatür doğrultusunda incelenmiştir.

Pelvic floor muscle structure is important for maintaining sexual
health and continence. The contraction of pelvic floor muscles can be
assessed by digital palpation, perineometer, electromyography, visual
examination, vaginal cones, dynamometer, ultrasound and magnetic
resonance imaging methods. Pelvic floor exercises are quite effective
in improving muscle strength, and this behavioral treatment option
should be considered as a priority for prevention and treatment of
urinary incontinence. In addition to providing increased muscle
strength, the exercises reduce the probability of genital prolapse,
increase orgasm and bowel control and reduce sexual problems. They
are also effective in the treatment of an overactive bladder and stress
urinary incontinence during pregnancy and postpartum period. For
pelvic floor muscle exercises to be effective, it is important to create
a exercise program that will teach the ability to exercise the correct
muscles. The essential responsibility of a multidisciplinary team
is to teach women how to tighten muscles with correct frequency
and duration and to encourage them to continue exercising. In this
review, the structure of pelvic floor muscles, the assessment of muscle
strength, the effect of pelvic floor muscle exercises, the application
and teaching of exercises and the promotion of the nurse’s role are
examined according to the literature.