Dünya Sağlık Örgütü Birinci Basamak Sağlık Hizmetlerini herkese,
her yerde, kabul edilebilir ve maliyetine katlanılabilir sağlık hizmetlerinin
evrensel erişim anahtarı olarak tanımlamış; üye ülkelerin hemşirelik
eğitim programlarında Birinci Basamak Sağlık Hizmetlerine daha fazla
yer vermelerini, bu hizmetleri sağlayan sağlık sistemlerinin gelişiminde
rol oynamak üzere, hemşireleri planlama, yönetim, eğitim ve
araştırmalarda aktif rol oynamaları yönünde teşvik etmiştir. Bu yazıda,
Türkiye’nin sağlık göstergelerinin iyileştirilmesinde özellikle de annebebek
ölümlerinin azaltılmasında mevcut sağlık hizmetleri
sorgulanmakta ve burada “Birinci Basamak Sağlık Hizmetleri”nin ve
hemşireliğin önemi vurgulanmaktadır.

The World Health Organization has identified Primary Health Care
as the key to providing universal access to acceptable and affordable
health care for people everywhere. In recognition of the substantial
contribution made to Primary Health Care by the nursing profession
the WHO urged member countries to encourage greater emphasis on
Primary Health Care in nursing education curricula and to take active
steps to increase the participation of nurses in planning, management,
training and research in relation to the development of health systems
through Primary Health Care. This article interrogates Turkish health
system and emphasizes the importance of Primary Health Care and
nursing to decrease mother and baby mortality rate and improve
Turkey’s health indicators.

Venöz tromboembolizm toplum sağlığını etkileyen majör sağlık
sorunlarından birisidir. Venöz tromboembolizmin erken tanısı hastaların
risk faktörleri yönünden yakından değerlendirilmesi ile kolaylaşacaktır.
Çoğunlukla asemptomatik seyreden derin ven trombozu ve
komplikasyonların önlenmesinde, erken tanı sürecinde ve tedavi ile
bakım harcamalarının azaltılmasında hemşireler önemli rol ve
sorumluluklar üstlenmektedir.

Venous thromboembolism is one of the major health problems affecting
the community. The close monitoring of patients for risk assessment
facilitates the early diagnosis of venous thromboembolism. Nurses
have important roles and responsibilities in the prevention of the deep
venous thrombosis, which is mostly asymptomatic, and the
complications, and in diagnosis process and reducing treatment and
care cost.

Febril konvülziyonlar (FK), 5 ay - 5 yaş arası çocuklarda vücut ısısının
yükselmesine bağlı olarak gelişen, konvülziyon türleri arasında en sık
görülenidir. FK’nın patofizyolojisi halen tam olarak açıklanamamakla
birlikte, FK tanısında önemli ayırıcı bazı özellikler bulunmaktadır.
Konvülziyonun yenidoğan döneminden sonra olması, merkezi sinir
sistemi enfeksiyonları dışındaki ateşli (38 °C üzerinde vücut ısısı)
hastalıkla beraber ortaya çıkması FK olarak değerlendirilmektedir. FK
tanısında Amerikan Pediatri Akademisinin (APA) önerileri
kullanılmaktadır. Basit FK’lar genellikle tedavi gerektirmeksizin 2-3
dk içinde kendiliğinden geçmektedir. Ancak çok sık FK geçiren, uzun
süren komplike FK’sı olan ve tekrarlayan febril status epileptikusu
olan çocuklarda devamlı ilaç kullanımı gerekçesi bulunmaktadır.
FK’nın acil tedavi ve bakımında sırasıyla; hava yolu açıklığının
sürdürülmesi, konvülziyonun durdurulması, ateşin düşürülmesi,
ailenin bilgilendirilmesi ve gerekiyorsa çocuğun hastaneye yatırılması
uygulamaları gerçekleştirilmektedir.

Febrile seizures (FS) are the most common form of the other cerebral
seizures which are frequently seen 5 month - 5 years old children and
arises with high body temprature. The reason of the FS is not clearly
explored by pathophysiology of this symptom but there are some
spesific differences of FS. FS is evaluated as appeared beside of infection
diseases with high fever (high body temperature over 38 °C) of central
nervous system & after newborn period. The American Academy of
Pediatrics’ suggestions is used for identifying FS. Simple FS is usually
reliefs automatically in 2-3 minutes. If the attacks of FS continued
long time or recrudescence more than ones and has been complex or
febrile status epilepticus attacs usually medical theraphy has to be
indicated for long time. For the acute theraphy and the care of FS
these steps has to practiced one by one; airway has to open, convulsion
has to stopped, the fever has to reduced, knowledge has to given to
family and if needed child has to hospitalized.

Damar içi kateterler, günümüzdeki modern tıp uygulamaları arasında
vazgeçilmez araçlardan biridir. Damar içi kateterler mekanik ve
enfeksiyöz komplikasyonlar nedeniyle önemli oranda mortalite ve
morbiditeyi artırmaktadır. Periferik venöz kateterler hastaneye yatan
hastalarda sık kullanılan ve tercih edilen kateter çeşitlerindendir. İki
bölümden oluşan bu yazının birinci bölümünde damar içi kateter
tipleri ve enfeksiyon oranları, damar içi kateterler ile ilişkili
komplikasyonlar, kan dolaşımı enfeksiyonuna yol açan
mikroorganizmalar ve damar içi kateter enfeksiyonlarında risk faktörleri
ele alındı. İkinci bölümünde ise güncel rehberler dikkate alınarak,
hemşirelerin sıklıkla uyguladığı periferik venöz kateterler ile ilgili
enfeksiyon kontrol uygulamalarına yer verildi.

Today, intravascular catheters are one of the indispensable devise
in advanced medical applications. Intravascular devices cause rising
of the mortality and morbidity because of the mechanical and
infectious complications. Pheripheral venous catheters are frequently
used for hospitalized patients. There are two part in this article.
First part of the article emphasizes intravascular catheters types
and range of infection, catheter related complications,
microorganisms which cause bloodstream infections and risk factors
of intravascular catheter-related infections. Using recommendations
current guidelines second part of article aims to introduce to the
readers infection control measures related peripheric venous catheters
which are commonly applied by nurses.

AMAÇ: Bu çalışma, genital akıntıları değerlendirerek şüpheli olguları
uygun tanı ve tedavi için yönlendirmek, verilen tedavinin etkin
kullanımını sağlamak, genital yol enfeksiyonlarından korunma, yanlış
uygulamaların düzeltilmesi için eğitim ve danışmanlık yapmak amacıyla
uygulandı.

YÖNTEMLER: Deneysel ve ileriye dönük olarak tasarlanan
araştırmanın evrenini, İstanbul ili Üsküdar ilçesi sınırlarında yer alan
yedi kültür merkezine başvuran kadınlar oluşturdu. Örneklem grubunu
dört kültür merkezine gelen, randomize kontrollü yöntemle seçilen
15-49 yaş arası, okuryazar, evli, menopoza girmemiş ve çalışmayı
kabul eden kadınlar oluşturdu. Çalışmada toplam 610 kadına ulaşıldı;
örneklem ölçütlerine uyan 88 kadın deney grubuna, 87 kadın ise
kontrol grubuna alındı. Deney grubundaki kadınlara dört hafta süren
eğitim ve danışmanlık programı uygulandı; kontrol grubundaki
kadınlara ise farklı konularda sadece bir kez eğitim verildi.

BULGULAR: Çalışma sonucunda deney grubundaki kadınların eğitim
programı öncesi ile sonrası birinci ve üçüncü ayda yapılan
değerlendirmelerinde, bilgi puan ortalamalarının anlamlı düzeyde
yükseldiği saptandı. Deney ve kontrol grubunda %54.4 oranında
anormal genital akıntı saptandı. Akıntı nedeniyle deney grubundaki
kadınların %37.5’inin, kontrol grubundaki kadınların ise %31’inin
sağlık kurumlarına başvurdukları saptandı. Deney grubunda genel
tutum puanları, doktora gitme davranışı ve genital yol
enfeksiyonlarından korunma alt boyutlarında ileri düzeyde anlamlılık
gösterirken, kontrol grubunda sadece doktora gitme alt boyutunda
anlamlı farklılık saptandı.

SONUÇ: Genital yol enfeksiyonundan korunma ve etkin tedavinin
sürdürülmesinde üreme sağlığı bilinci geliştirme amacıyla gerçekleştirilen
eğitim programının bilişsel, duyuşsal ve davranışsal (tutum geliştirme)
yönden başarılı olduğu kanısına varıldı.

OBJECTIVE: Our research was planned to evaluate genital discharges,
lead suspected participants for suitable diagnosis and treatment, protect
from genital tract infections, take corrective-actions in case of improper
applications and provide education counsel for active treatment.
METHODS: Experimental and prospective research, the subject of
experiment consisted of women who come to 7 cultural centers which
are located in Üsküdar in ‹stanbul. Sample group was composed of
women who were randomly controlled chosen, between ages of 15-
49, literate, married, having not experienced menopause and accepting
to join the study in 4 cultural centers. Experiment group subjects were
submitted to a four week education-counseling program. Control
group subjects were trained only once on different issues. Total 610
women were reached and among ones who met sampling criteria 88
women were selected for experiment group and 87 women for control
group.
RESULTS: According to the evaluations of study made pre and post 4
weeks education and at the end of the 3rd months of the education,
the experiment group showed major positive relations with the
information grade averages. It was determined that percentage of
abnormal vaginal discharge for groups was 54.4% visiting a physician
because of the discharge was 37.5% for experiment group and 31%
for control group. Experiment group showed highly significant
improvement with the general attitude score, in subgroups of the
habitual visit of physician and prevent from genital infection while
control group showed a minor difference in subgroup of the habitual
visit of physician.
CONCLUSION: As a result, training program which was planned to
improve reproductive health awareness development in order to prevent
genital discharge and sustainment of effective treatment proved to be
successful in cognitive, sensorial and behavioral aspects.