GİRİŞ ve AMAÇ: Gebelik algısına, stres, demografik ve obstetrik özelliklerin etkisinin belirlenmesidir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Kesitsel tipteki bu çalışmaya, Kadın-Doğum Polikliniğine başvuran 397 gebe alınmıştır. Veriler, tanıtıcı bilgi formu, Gebelerin Kendini Algılama Ölçeği ve Prenatal Distres Ölçeği kullanılarak elde edilmiştir. İstatistiksel analizde, frekans, ortalama ve standart sapma, Kruskal-wallis, Mann-whitney U testi ve Spearman korelasyon analizi kullanılmıştır.
BULGULAR: Gebelerin %82.9’u 18-35 yaş aralığında, %83.4’ü en az ortaokul mezunu, %36.8’i primigravida ve %68.3’ü planlayarak gebe kalmıştır. Gebelerin Kendini Algılama Ölçek-Annelik alt boyut puan ortalaması, 25.82±2.87; Beden alt boyut puan ortalaması 9.41±3.67; Prenatal Distres Ölçek puan ortalaması 10.26 ± 5.18 olarak saptanmıştır. Prenatal Distres Ölçek puan ortalaması, Annelik algı puan ortalamasını negatif yönde, Beden algı puan ortalamasını pozitif yönde anlamlı düzeyde etkilememiştir. Planlayarak gebe kalma ve eşi ile uyumlu olma durumunun, Annelik ve Beden algısı puan ortalamalarını olumlu yönde; bu gebeliğinde problem yaşama durumunun, olumsuz yönde anlamlı düzeyde etkilediği saptanmıştır.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Bu çalışmada, gebelerin stres düzeyi yükseldikçe annelik ve beden algılarının olumsuz yönde etkilendiği saptanmıştır. Planlamadan gebe kalan, bu gebeliğinde sağlık sorunu yaşayan ve eşi ile uyumsuz olan gebelerin, stres düzeyleri ve Annelik-Beden algıları anlamlı düzeyde olumsuz etkilenmiştir.

INTRODUCTION: Determination of the effects of stress, demographic and obstetric characteristics on pregnancy perception.
METHODS: This cross-sectional study comprised 397 pregnant women admitted to the outpatient clinic. The data were obtained by using the introductory information form, Self-Perception of Pregnants Scale and Prenatal Distress Questionnaire.
RESULTS: 82.9% of the women were in the age range of 18-35 years, 36.8% were primigravida and 68.3% had planned pregnancy. The average Self Perception of Pregnants Scale-Maternity sub-dimension score of pregnants was found to be 25.82 ± 2.87; the average of Body sub-dimension score was 9.41 ± 3.67; the average of Prenatal Distress Questionnaire score was 10.26 ± 5.18. It was determined that planned pregnancy and family harmony had a positive effect on maternity and body perception score average. The problems experienced in the current pregnancy were significantly affected negatively.
DISCUSSION AND CONCLUSION: In this study, maternal and body perceptions were found to be adversely affected as the stress level of the pregnant women increased. The stress levels and maternal-body perceptions were negatively affected by the pregnancies that were pregnant without planning, who had health problems in this pregnancy and were incompatible with their spouses.

GİRİŞ ve AMAÇ: Bu araştırmanın amacı çocuklarda postoperatif ağrıyı değerlendirilmek için Doğu Ontario Çocuk Hastanesi Ağrı Ölçeği (DOÇHAS)’nin Türkçe geçerlik ve güvenirlik çalışmasını yapmaktır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Metodolojik tipte olan bu araştırma Zonguldak Kadın Doğum ve Çocuk Hastalıkları Hastanesi’nde Nisan-Haziran 2016 cerrahi bir işlem geçiren 1-5 yaş arası 60 çocuk ile gerçekleştirilmiştir. Dil geçerliği için çeviri-geri çeviri, kapsam geçerliği için Davis tekniği kullanılmış, yapı geçerliği için faktör analizleri yapılmıştır. Ölçeğin güvenirliği için gözlemciler arası uyum, paralel form güvenirliği, madde toplam korelâsyonu ve Chronbach alfa katsayısı kullanılmıştır.
BULGULAR: Ölçekte yer alan maddelere ilişkin uzman görüşleri arasında uyum olduğu saptanmıştır. Güvenirlik için bağımsız gözlemciler (araştırmacı-hemşire) arası uyum ve paralel form (Doğu Ontario Çocuk Hastanesi Ağrı Ölçeği–Wong Baker Ölçeği) güvenirliğine bakılarak yüksek korelasyon oranları elde edilmiştir (%98.6, %94.8) (%94.4, %94.1). Geçerlik için yapılan faktör analizi sonuçları kabul edilebilir seviyede olup, madde toplam korelasyon katsayıları 0.70 ile 0.90 arasında ve Cronbach alfa değeri 0.912 olarak tespit edilmiştir.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Patrich J. McGrath ve ark. tarafından geliştirilen ve orijinal dili İngilizce olan Doğu Ontario Çocuk Hastanesi Ağrı Ölçeği’nin ülkemiz için geçerlik ve güvenirlik düzeyi yüksektir. Ölçeğin Türk toplumunda sağlık ekibi üyeleri tarafından çocuklarda postoperatif ağrıyı değerlendirmede kullanılması önerilmektedir.

INTRODUCTION: It was aimed to evaluate Turkish validity and reliability of the Eastern Ontario Children's Hospital Pain Scale.
METHODS: This methodological study was carried out with 60 children who were 1-5 year-aged undergone a surgical procedure in Zonguldak Obstetrics Gynecology and Children Hospital between April-June 2016. Translation-back translation for the validity of the language, Davis technique for the content validity factor analyses for the construct validity was used. Inter-observer compliance, parallel form reliability, item total correlation and Chronbach alpha coefficient were used for the reliability.
RESULTS: There were compatibility among experts' opinions regarding items taking place in scale. For reliability, high correlation rates were obtained from independent observers (researcher-nurse) and forms (Eastern Ontario Children's Hospital Pain Scale-Wong Baker Scale) (98.6%, 94.8%) (94.4%, 94.1%). The results of factor analysis were acceptable and the item-total correlation coefficients were between 0.70 and 0.90, Cronbach's alpha value was 0.912.
DISCUSSION AND CONCLUSION: The Turkish validity and reliability of the Eastern Ontario Children's Hospital Pain Scale, which was developed by Patrick J. McGrath et al. in the original English language, is high in our country. It is recommended that the scale should be used by Turkish health team members in the evaluation of postoperative pain in children.

GİRİŞ ve AMAÇ: Araştırma, hemşirelik öğrencilerinin reçetesiz ilaç kullanma durumları, reçetesiz ilaç kullanımına ilişkin görüş, tutum ve etkileyen faktörleri belirlemek amacıyla yapılmıştır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Tanımlayıcı tipteki araştırma 2014-2015 eğitim-öğretim yılında bir hemşirelik yüksek okulunda, araştırmaya katılmayı kabul eden 368 öğrenci ile yürütülmüştür. Veriler, araştırmacılar tarafından ilgili literatür incelenerek oluşturulan “Veri Toplama Formu” kullanılarak toplanmıştır. Araştırmadan elde edilen verilerin değerlendirilmesinde; sayı, yüzde, ortalama ve ki-kare testi kullanılmıştır.
BULGULAR: Öğrencilerin yaş ortalaması 20.39±1.22’dir. Öğrencilerin %89.9’unun son bir yıl içinde reçetesiz ilaç kullandığı, en yüksek oranda baş ağrısı (%76.7) nedeniyle ilaç kullandıkları ve en sık kullanılan ilacın ise analjezikler (%88.2) olduğu saptanmıştır. Öğrencilerin %53.2’si reçetesiz ilaç kullanma gerekçesini “sorun önemsiz olduğu için doktora gitmeyi gerekli görmeme”, %49.2’si “daha önce ilacı kullanmış olma” olarak bildirmiştir. Öğrencilerin reçetesiz ilaç kullanma kararlarında ilacın evde mevcut olması (%46.8) ve daha önce doktor önerisi ile ilacı kullanmış olmanın (%40.2) etkili olduğu görülmüştür. Öğrencilerin reçetesiz ilaç kullanma durumları ile sosyodemografik özellikleri arasında istatistiksel olarak anlamlı bir fark saptanmamıştır (p>0.05).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Öğrencilerin, reçetesiz ilaç kullanma oranı oldukça yüksektir. Reçetesiz ilaç kullanımını önlemek için öğrencilerin akılcı ilaç kullanımı konusunda bilinçlendirilmesi gerekmektedir.

INTRODUCTION: The aim of this study was to determine the opinions and attitudes and related factors of nursing students regarding the non-prescription drug usage.
METHODS: This descriptive study was conducted on 368 nursing students who volunteered to participate in the study in a nursing college during the 2014-2015 academic year. The "Data Collection Form" created by investigators after reviewing of the relevant literature was used for data collection. Data were analyzed using the percentage, mean and Chi-square test.
RESULTS: The mean age of the students was 20.39±1.22. The non-prescription drug usage of the students within the previous year was 89.9%. It was determined that the students mostly used drugs for headache (76.7%) and analgesics (88.2%) were the most commonly used drugs. The reasons of non-prescription drug usage of the students were; "the problem is not important to consult the physician (53.2%)" and “the drug has been used before (49.2%). The affecting factors on using non-prescription drug of the students were; having leftover drugs at home (46.8%), and using of the drug earlier (40.2%). There was no statistically significant difference between the ' non-prescription drug usage of students and sociodemographic characteristics (p> 0.05).
DISCUSSION AND CONCLUSION: Non-prescription drug usage rate of the students was quite high in this study. Students need to be informed about rational drug use to prevent the non-prescription drug usage.

GİRİŞ ve AMAÇ: İzmir ilinde takip edilen Tip 1 diyabetli çocukların “diyabet izlem kartları” retanımlayıcı olarak incelenerek epidemiyolojik özelliklerini belirlemektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Araştırmanın evrenini İzmir ilinde çocuk endokrinoloji polikliniği olan 3 kurumda takip edilen 1079 Tip 1 diyabetli çocuk oluşturmaktadır. Örneklem seçimine gidilmemiştir. Veri toplama aracı olarak literatür doğrultusunda geliştirilen “Tip 1 diyabetli çocuk tanılama formu” kullanılmıştır.
BULGULAR: Çocukların yaş ortalamaları 12.23, tanı yaş ortalamaları 7.8, %60.2’si İzmir’de yaşamakta, %51.3’ü kız, %62.1’i 6 ay sadece anne sütü almış, %33.5’i 6 aydan önce ek gıdaya, %24.7’si 6. aydan önce formula mamaya, %33.9’u 12. aydan önce inek sütüne başlamış, %27.8’i D vitamini kullanmış, %49.5’i tanı almadan önce suçiçeği, %35.4’ü tanı almadan önce son 1 yıl içinde enfeksiyon geçirmiş, %32’si tanı almadan önce stres yaşamış, %15.5’inin anne babası arasında akrabalık vardır.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Tip 1 diyabet riskini artıran stres, enfeksiyon ve bulaşıcı hastalık geçirme, D vitamini kullanma ve anne sütünü alma süresi, formula mama, ek gıda ve inek sütüne başlama zamanları, ailede diyabet ve akraba evliliği öyküsü gibi faktörler bu popülasyonla da literatüre benzer şekilde ilişkili bulunmuştur. Sözü edilen bu risk faktörleri doğrultusunda toplumun akraba evliliği, aşılama, anne sütü, formula mama, D vitamini kullanımları, inek sütü ve ek gıdaya başlama zamanları konularında bilgilendirilmesi önerilmektedir.

INTRODUCTION: The Diabetes Follow-Up Cards of children with type 1 diabetes who followed up in İzmir, determine their epidemiologic characteristics when investigated descriptively.
METHODS: The population of the study consists of 1079 Type 1 diabetic children followed up in 3 institutions with pediatric endocrinology Polyclinics. No sample selection was made. A “diagnostic form for children with type-1 diabetes” based on line with literature has been developed was used as a data collection tool.
RESULTS: The mean age of the children is 12.23, the mean age of diagnosis is 7.8, 60.2% are live in İzmir, 51.3% are girls, 62.1% exclusively breastfeed for 6 months, 33.5% received supplementary food before 6 months, 24.7% started formula baby food before 6 months, 33.9% started cow milk before 12 months, 27.8% used vitamin D, 49.5% had chickenpox before diagnosis, 35,4% experienced infection within last 1 year before diagnosis, 32% experienced stress before diagnosis, 15.5% had kinship between their parents.
DISCUSSION AND CONCLUSION: The factors increasing the risk of type 1 such as stress, infection and transmission of infectious diseases, use of vitamin D and breastfeeding time, formula food, supplementary food and cow milk start times, family history of diabetes and consanguineous marriages are have been founded similar to the literature with this population. In line with these risk factors, it is recommended that the society can be informed about consanguineous marriage, vaccination, breast milk, formula baby food, vitamin D use, cow's milk and supplementary food start times.

GİRİŞ ve AMAÇ: Araştırmanın amacı, cerrahi servislerinde yatan hastaların hemşirelik bakım kalitesi algılamaları ile memnuniyet durumları arasındaki ilişkiyi belirlemektir.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Tanımlayıcı-ilişki arayıcı tipte yapılan araştırmanın örneklemini bir üniversite hastanesinde yatan ve cerrahi girişim uygulanan 224 hasta oluşturdu. Araştırmada verileri toplamak amacıyla ‘Hasta Tanıtım Formu’, ‘Bakım Davranışları Ölçeği -24 (BDÖ-24)’ ve Newcastle Hemşirelik Bakımı Memnuniyet Ölçeği (NHBMÖ) kullanıldı. Veriler sayı, yüzde, ortalama, standart sapma, tek yönlü varyans ve korelasyon analizi ile değerlendirildi.
BULGULAR: Hastaların yaş ortalaması 55.28±18.05 yıl, yatış süresi 8.10±13.35 gün, %62.5’i erkek, %43.3’ü ilköğretim mezunudur. Hastaların bakım davranışları puanı 4.87(3.95–5.37), hemşirelik bakımı memnuniyet puanı 71.5(57.00–82.75) olarak bulundu. Hastaların bakım davranışları ölçeği tüm alt boyutları ve toplam puanı ile hemşirelik bakımı memnuniyet toplam puanı arasında pozitif yönde anlamlı bir ilişki olduğu(p<0.05) bulundu. Hastaların yaşı ile güvence, bağlılık, bakım davranışları toplam puanı ve memnuniyet toplam puanı arasında negatif yönde anlamlı bir ilişki olduğu bulundu(p<0.05).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Hastalar tarafından algılanan hemşirelik bakım kalitesi ve hemşirelik bakımı memnuniyet puanlarının yüksek olduğu, bakım davranışları toplam puanın arttıkça hemşirelik bakımı memnuniyet puanının da arttığı saptandı.

INTRODUCTION: Aim of the study was to determine relationship between perception of nursing care quality and satisfaction status of patients hospitalized in surgical services.
METHODS: Sample of this descriptive-relational study consisted of 224 patients who were hospitalized and underwent surgical intervention. Patient Information Form, Caring Behaviour Inventory-24 and Newcastle Satisfaction Scale from Nursing Care Scale were used to collect data. Datas were evaluated by number, percentage, mean, standard deviation, one way variance and correlation analysis.
RESULTS: Mean age of patients was 55.28±18.05 years, hospitalization was 8.10±13.35 days, 62.5% were male, 43.3% were primary school graduates. The care behaviors score of patients was found 4.87(3.95–5.37) and nursing care satisfaction score was 71.5(57.00-82,75). It was found that there was a significant positive correlation between total score of care scale of patients and total score of nursing care satisfaction(p <0.05). There was a significant negative correlation between age of patients and total score of satisfaction, commitment, care behaviors and satisfaction total score(p <0.05).
DISCUSSION AND CONCLUSION: It was determined that patients nursing care quality and nursing care satisfaction scores were high and as total score increased, nursing care satisfaction score increased.

GİRİŞ ve AMAÇ: Amaç: Bu araştırma hastanede yatan 7 – 17 yaş çocuk/ergen hastaların ‘hemşire’ algılarının metafor yardımıyla ortaya çıkarılması amacıyla yapılmıştır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Araştırmada nitel araştırma yöntemlerinden olgubilim deseni kullanılmıştır. Veriler Kişisel Veri Formu ve hemşirelik algılarını sorgulayan ‘Hemşire … gibidir, çünkü…’ metafor cümlesi kullanılarak toplanmıştır. Veriler içerik analiz tekniğiyle çözümlenmiştir.
BULGULAR: Araştırma 19 çocuk ile yapılmıştır. Çocukların %68.5’i erkek, %73.6’sı 7 - 12, %26.4’ü 13 - 17 yaşında, %58’i kronik hastalıklar nedeni ile hastaneye yatırılmıştır. ‘Hemşire’ kavramına yönelik üretilen metaforlar primer bakım verme, tıbbi tanı/tedavi planının uygulanmasına katılma, sağlığı koruma olmak üzere üç ana, primer bakım verme ve tıbbi tanı/tedavi planının uygulanmasına katılmanın birlikte yer aldığı bir mix olmak üzere toplam dört kategorileri altında toplanmıştır.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Çocuk hastaların ‘Hemşire’ kavramına yönelik ağırlıklı olarak olumlu anlamda metaforlara sahip oldukları belirlenmiştir. Hemşirenin bakım verme ve sağlığı koruma rolleri olumlu olarak algılanmaktadır. Ayrıca hemşirenin tıbbi tanı ve tadavi planının uygulanmasına katılım rolüne yönelik olumlu ve olumsuz metafor üretilmiştir.

INTRODUCTION: This study was carried out with the help of metaphor for the perceptions of the concept of 'Nurse' among the children aged 7-17 years.
METHODS: In the research, phenomenologic method were used as a qualitative research method. The data were collected using the Personal Data Form and a metaphoric sentence 'Nurse is like..., because...' that is questioning the nursing perceptions,. The data were analyzed by content analysis technique.
RESULTS: The study was conducted with 19 children. 68.5% of the children were male, 73.6% 7-12 years old, 26.4% 13-17 years old and 58% hospitalized because of chronic diseases. Produced metaphors for the concept of 'nurse' were grouped totally into four categories, three main categories as primary care, participation in the implementation of the medical diagnosis / treatment plan, health protection and a mix category in which primer care and participation in the implementation of the medical diagnosis / treatment plan together.
DISCUSSION AND CONCLUSION: It has been determined that children have mainly a positive metaphor for the concept of 'Nurse'. The health care and health protection roles of the nurse are perceived as positive. In addition, positive and negative metaphors for the role of participation in the implementation of the medical diagnosis and treatment plan of the nurse have been produced.

GİRİŞ ve AMAÇ: İntramüsküler (IM) enjeksiyon uygulamalarında daha güvenli olması nedeniyle Ventrogluteal bölge (VG)’nin tercih edilmesi önerilirken, klinik uygulamalara baktığımızda hemşireler tarafından daha çok dorsoguluteal bölgenin tercih edildiği görülmektedir. Bu doğrultuda araştırma, hemşirelerin IM enjeksiyon uygulamalarında VG bölgeyi tercih etmeme nedenlerini belirlemek amacıyla yapılmıştır.
YÖNTEM ve GEREÇLER: Konya ilindeki bir üniversite hastanesinde çalışan 100 hemşire ile Haziran–Temmuz 2018 tarihleri arasında yapılan çalışma tanımlayıcı tiptedir. Verilerin toplanmasında anket formu kullanılmıştır. Çalışmanın yapılabilmesi için yazılı kurum izni, etik kurul onayı ve katılımcıların sözel onamı alınmıştır. Veriler SPSS paket programında değerlendirilmiş; verilerin analizinde ise sayı, yüzde ve ortalama değerleri hesaplanmıştır.
BULGULAR: Çalışmaya katılan hemşirelerin yaş ortalamasının 31.96±6.94, çalışma yılı ortalamasının 10.41±6.18 olduğu, %75’inin kadın, %53’ünün lisans mezunu, %50’sinin dahili kliniklerde çalıştığı, %84’ünün IM enjeksiyonda dorsogluteal bölgeyi kullandığı, %72’sinin ventrogluteal bölgeye hiç enjeksiyon uygulaması yapmadığı saptanmıştır. Hemşirelerin VG bölgesine alışık olmaması (%40), bölge hakkında yeterli bilgisinin olmaması (%33), bölge tespitini bilmemesi (%31) ve hastaların bölgeye alışık olmaması (%30) nedeniyle VG bölgesini kullanmadıkları belirlenmiştir.
TARTIŞMA ve SONUÇ: Hemşireler VG bölgesi hakkında bilgi ve deneyimlerinin olmaması nedeniyle geleneksel bölge olan DG bölgesini daha çok kullanmaktadır.

INTRODUCTION: While it is recommended that ventrogluteal (VG) region shall be preferred due to its being safer in intramuscular (IM) injection administration, when we examine the clinical administration, it is seen that dorsogluteal region is mainly preferred by nurses. Accordingly, the present study was carried out in order to examine the reasons for the nurses not to prefer the VG region in IM injection administrations.
METHODS: The present descriptive-type study was carried out with 100 nurses who worked in a university hospital in Konya province between June – July 2018. A questionnaire form was used to collect data. In order to be able to carry out the study; the written institutional consent, the ethics committee approval and verbal consent of participants were received. The SPSS packaged software was used for evaluation of the data and number, percentage and mean values were calculated in analysis of the data.
RESULTS: Findings: It was seen that average age of the nurses participating in the study was 31.96±6.94, average working year was 10.41±6.18, 75% of them were female, 53% of them were bachelor, 50% of them worked in internal medicine clinics, 84% of them used dorsogluteal region in IM injection, 72% of them never performed an injection administration to ventrogluteal region. It was determined that the nurses didn’t use the VG region because they were unaccustomed to the VG region (40%), didn’t have enough information about the region (33%), didn’t know the region determination (31%), and the patients were unaccustomed to the region (30%).


DISCUSSION AND CONCLUSION: Nurses use the traditional region DG more because of the lack of knowledge and experience of the VG region,

Kanser gibi günlük yaşamı etkileme potansiyeli yüksek olan kronik hastalıklarda, süreci yaşayan bireylere uygun desteğin sağlanabilmesi oldukça değerlidir. Çeşitli şekillerde sağlanabilen bu desteğin ana hedefi, psikolojik sağlığı güçlendirmektir. Söz konusu güçlenmede psikolojik sağlamlığın varlığı ve travma sonrası büyümenin gelişmesi önemlidir. Güçlenmeyi sağlayıcı destek, bireysel veya grup programları şeklinde yürütülebilmektedir. Grup programlarının; üyelerin birbirinden öğrenme, benzer deneyimlere sahip olma, umut aşılama, katarsis, evrensellik gibi iyileştirici faktörleri içermesi bakımından, bireylerin sürece uyumlarını daha fazla artırıcı etki gösterdiği düşünülmektedir. Bu makalede içeriği sunulan güçlendirme programının travma sonrası büyüme ve psikolojik sağlamlığı arttırmada olumlu etkiler sağladığı çalışmanın yazarları tarafından bir başka çalışma ile ortaya konmuştur. Bu programın içeriğinin paylaşılmasının meslektaşlarımız tarafından uygulamada kullanımını arttırabileceği, travma sonrası büyüme ve psikolojik sağlamlığı arttırma konusundaki yeni çalışmalara ışık tutabileceği düşünülmektedir. Tanıtılan güçlendirme programı, kanser deneyimini yaşayan bireyler için yetkin psikiyatri hemşirelerinin uygulayabileceği bir programdır.

To provide appropriate support in chronic diseases like cancer have potential to influence daily life is very valuable. The main purpose of this support which can provide in different ways is to improve psychological health. The presence of resilience and post traumatic growth are important in this process. The support provided growth can be made by individual or group programs. It is thought that group programs are more effective in the adaptations of individuals to cancer process as a result of healing factors like learn one another, having similar experiences, improving hope, catharsis and universality. The positive effects of empowerment program which is defined in this study on resilience and posttraumatic growth has been presented with another study. It is thought that sharing the agenda of this empowerment program may help our colleagues for using it in practice and new researches in improving resilience and posttraumatic growth. The defined empowerment program can be used by qualified mental health nurses for people with cancer experience.

Kanser hastalarında kemoterapi ile ilişkili periferal nöropati hastanın günlük yaşam aktivitelerini ve yaşam kalitesini olumsuz etkileyen ve yaygın görülen semptomlardan biridir. Yapılan çalışmalarda periferal nöropatinin tedavi kesildikten sonraki ilk 1 yılda %67-80 oranında devam ettiği, bazı hastalarda ise %43 oranında kalıcı nöropati görüldüğü tespit edilmiştir. Kemoterapiye bağlı gelişen periferal nöropatinin yönetiminde sıklıkla ilaç dozunu azaltma, ilaca ara verme veya ilacı sonlandırma yapılmakta olup bu da hastaya uygulanan tedavinin etkinliğinin azalmasına neden olmaktadır. Periferal nöropatinin yönetimine farmakolojik ve akupunktur, refleksoloji, masaj, ayak banyosu, kriyoterapi, scrambler terapi, fiziksel aktivite gibi pek çok non-farmakolojik yaklaşım bulunmasına rağmen bu sorun güncelliğini korumakta ve yeni yöntemlerin etkinliği araştırılmaktadır. Bu derleme kemoterapiye bağlı periferal nöropatinin yönetiminde kullanılan, tamamlayıcı yaklaşımlara ilişkin çalışmaların gözden geçirilmesi amacıyla yazılmıştır.

Peripheral neuropathy associated with chemotherapy in cancer patients is one of the common symptoms that adversely affect the daily life activities and quality of life of the patient. In studies conducted, peripheral neuropathy was observed in 67-80% of patients in the first year after discontinuation of treatment and 43% of patients had persistent neuropathy. Administration of chemotherapy-induced peripheral neuropathy often leads to a reduction in the dose of medication, intermittent discontinuation, or drug termination, which reduces the efficacy of treatment administered to the patient. Although there are many pharmacological and non-pharmacologic approaches such as acupuncture, reflexology, massage, foot bathing, cryotherapy, scrambler therapy, physical activity etc. to management of peripheral neuropathy, this problem remains to be updated and the effectiveness of new methods is being investigated.
This review is written for the purpose of reviewing the research on complementary approaches used in the management of chemotherapy-induced peripheral neuropathy.

Öz
Son yıllarda hava tıbbi taşımacılığının kullanımı dünya genelinde gittikçe artmaktadır. Sağlık kuruluşlarına uzak bölgelerdeki kritik hastaların güvenli bir şekilde hava yolu ile taşınabilmesi için yoğun bakım ünitesi gibi düzenlenmiş özel uçaklar/helikopterler ve sağlık profesyonelleri gereklidir. Dünyadaki hava yolu ile hasta taşımacılığı yapan birçok ülkede bu sağlık profesyonelleri uçuş hemşirelerinden oluşmaktadır. Avustralya ve Norveç’te uçuş hemşireleri bağımsız olarak hastalara hayat kurtarıcı acil tıbbi müdahalelerde bulunmaktadırlar. Ayrıca hastaya bütüncül yaklaşarak uçuş öncesinde, uçuş sırasında ve sonrasında bakım sağlamaktadırlar. Ülkemizde ise hava tıbbi taşımacılığı hizmet alım yolu ile yapılmaktadır ve uçuş ekibi daha çok doktor ve paramediklerden oluşmaktadır. Böylesine önemli bir görevde hemşirelerin uzmanlaşması sağlanabilir ve hastaların bakım gereksinimleri daha çabuk karşılanabilir. Ülkemizde de benzer sistemler kurularak hemşirelik bakımının niteliği artırılabilir.

The use of air medical transport worldwide has been increased in recent years. Special aircrafts and health professionals are required for safe air medical transport of critical patients in remote areas to health-care facilities. The majority of health professionals who are working in air medical transportation are flight nurses in many countries of the world. Flight nurses perform lifesaving medical interventions independent of direct medical officer’s orders. They also provide holistic approach to the patient before, during and after the flight. In Turkey, air medical transport service has been outsourced by Ministry of Health to private companies.and the flight team is mostly composed of doctors and paramedics. Specialization of nurses can be provided in such an important task and the care needs of the patients can be met more quickly. The quality of nursing care can be increased by establishing similar systems in Turkey.

İntihar ile ilgili yapılan çalışmalar genellikle, kişilerin “olumsuz” bilişleri üzerinde odaklanırken, Linehan ve arkadaşları’nın geliştirdiği Yaşamı Sürdürme Nedenleri Envanteri, kişileri intihar davranışına karşı koruyan “olumlu” bilişler üzerinde odaklanmaktadır. Bu sistematik derleme, psikiyatri kliniğinde yatan hasta bireylerin yaşamı sürdürme nedenleri ile intihar davranışı arasındaki ilişkiyi ve yaşamı sürdürme nedenlerinin intihar davranışına karşı koruyucu olup olmadığını belirlemek için yapılmıştır. Bu derleme elektronik tarama temel veritabanları olan Pubmed, Science Direct ve PsycInfo aracılığı ile Ocak 2016-Ağustos 2017 yılları arasında yürütülmüştür. Araştırmalardan çalışmanın amacına uygun olanlar belirlenmiştir (n=14). İncelenen bu makalelerde psikiyatri kliniğinde yatarak tedavi gören hasta bireylerin intihar davranışlarına yönelik değerlendirmeler yapılarak intihar düşüncesi ve/veya intihar girişimini etkileyen faktörler araştırılmıştır. Dürtüsellik, saldırganlık, umutsuzluk, depresyon, madde veya alkol kullanım öyküsü, çocukluk ve ergenlik döneminde kötüye kullanım öyküsü, ruhsal acı, ailede intihar davranışının bulunması, intihar girişimi öyküsü, borderline kişilik bozukluğu öyküsünün intihar davranışını artıran faktörler olduğu saptanmıştır. Yaşamı sürdürme nedenlerinin intihar davranışına yönelik koruyucu bir faktör olduğu ve yaşamı sürdürme nedenleri arttıkça intihar olasılığının azalabileceği ileri sürülmüştür.

While suicide-related studies generally focus on the "negative" cognition of people, The Reason for Living Inventory developed by Linehan et al. focuses on "positive" cognition that protects people from suicidal behavior. This systematic review was carried out to determine whether the relationship between suicidal behavior and the reasons for living of suicidal behaviors of individuals living in psychiatric clinics is protective against suicidal behavior. This review was conducted between January 2016-August 2017 through electronic databases Pubmed, Science Direct and PsycInfo. We included 14 studies. Factors affecting suicidal thoughts and/or suicide attempts were investigated by evaluating the suicidal behavior of the patients who were treated in the psychiatric clinic. It has been determined that the narratives of impulsivity, aggression, hopelessness, depression, substance or alcohol use, childhood and adolescent abuse history, mental pain, presence of family suicide behavior, suicide attempt narrative, and borderline personality disorder are factors that increase suicidal behavior. Reasons for living are protective factors for suicidal behavior. İt is suggested that as the reasons for living increase, the possibility of suicide may decrease.

Hemşirelerin bakım hizmetlerinin etkin sonuçlarının görülebilmesi, uygulamada standart bir dil oluşturulması, verilerin toplanması ve uygulanmasında sistematik bir yol izlenmesi, bakım ve uygulamaya bir çerçeve çizmek amacıyla bazı teoriler ya da modeller ortaya çıkmıştır. Bu modellerin mesleğe ışık tutması ancak uygulamaya aktarılmalarıyla mümkün olabilmektedir. Neuman Sistemler Modeli, hemşireliği bireye özgü ve bütüncül yaklaşımlı, hem sağlığı koruma hem de hastalık bakımını ele alan, hastanın fizyolojik, psikolojik, sosyokültürel, spirütüel ve gelişimsel gereksinimlerini belirlemeyi amaçlayan, hastayı stresörleri ve stres kaynakları doğrultusunda ele alan, bu yönde girişimler planlamaya rehber olan bir modeldir. Bu olgu sunumunda peritoneal karsinomatozisi olan 20 yaşındaki bir terminal dönem hastasının yaşadığı stresörler ve bu stresörlerden etkilenme düzeyi incelenmiş, bu veriler doğrultusunda bakım planı oluşturulmuştur. Bu olgu sunumunun amacı, Neuman Sistemler Modeli rehber alınarak hemşirelik bakımının sağlanması ve modelin peritoneal karsinomatozis hastalarında kullanılabilirliğini değerlendirmektir.

Some theories or models have emerged in order to be able to see the effective outcomes of nurses' care services, to establish a standard language, to systematically guide the collection and implementation of data, and to provide a framework for care and practice. These models are able to shed light on the profession, but they can be transferred to practice. Neuman System Model is a model that its nursing is individualized and holistic, taking care of both health care and disease care, aims to determine the physiological, psychological, sociocultural, spiritual and developmental needs of the patient, taking care of the patient in terms of stressors and stress sources, initiatives to plan in this direction. In this case report, the stressors experienced by a 20-year-old terminal patient with peritoneal carcinomatosis and the level of response to these stressors were examined and a care plan was prepared in the direction of this data. The purpose of this case report is to evaluate nursing care by taking the Neuman Systems Model guide and the availability of the use of the model patients with peritoneal carcinomatosis.

İnce bağırsakların anatomik/fonksiyonel kaybı sonucunda meydana gelen kısa barsak sendromu, tedaviye dirençli ishal, steatore, kilo kaybı, malnütrisyon, malabsorbsiyon ve dehidratasyonla kendini gösteren bir hastalıktır. Kısa barsak sendromunun yönetiminde hemşirelik süreci çok önemlidir ve bu süreç kuram ve modeller ile sentezlendiğinde hemşirelere rehberlik etmektedir. Hemşirelikte kullanılan modellerden biri olan Levine Koruma Modeli’ nin amacı; uyumu desteklemek için koruma ilkelerini kullanarak bireyin bütünlüğünü sağlamaktır. Hemşire enerjinin, yapının, bireysel ve sosyal bütünlüğün korunması yoluyla modeldeki hedefleri gerçekleştirmektedir.
Bu makalede; Levine Koruma Modeli açıklanmış ve Kısa Barsak Sendromu olan dört aylık bir bebeğin bakımında model kullanımına yönelik bir örnek oluşturulmuştur.

Short-bowel syndrome is a disease characterized by anatomic / functional loss of small intestines, treatment-resistant diarrhea, steatore, weightloss, malnutrition, malabsorption and dehydration. The process of nursing is very important in the management of short-bowel syndrome and this process guides the nurses when they are synthesized with theories and models. One of the models used in nursing, Levine’s Conservation Model's aim; to ensure the integrity of the individual using conservation principles to promote harmony. The nurse achieves objectives of the model through the conservation of energy, structure, individual and social integrity.
In this article; The Levine Conservation Model is described and an example for the use of the model in the care of a four-month-old baby with Short Bowel Syndrome was created.