Bu makalede, literatür bilgileri doğrultusunda “transkültürel hemşirelik”
incelendi; transkültürel hemşireliğin temel özellikleri, transkültürel
modeller ve sağlık bakım uygulamalarına yer verildi. Hastanın tutum,
davranış, inanç ve önyargılarının farkında olmak, hemşirelik bakım
kalitesini artırır. Hemşireler, kişiler arası ilişkilerini geliştirmek, değerler
sistemini tanımak için hastaların sosyal ve ailevi yapılarını anlamak,
hasta merkezli ve kültüre duyarlı bakım sunmak için çaba harcamalıdır.
Bu makalede, transkültürel hemşirelik yaklaşımının ana hatları ele
alındı.

In this article, transcultural nursing is reviewed in the light of the
literature. The key features of transcultural nursing, transcultural
health models and care practice are examined. Becoming aware of
patients' attitudes, beliefs, biases, and behaviors that may influence
patient care can help nurses improve access to and quality of care.
Nurses must pay attention to interpersonal relationships and develop
respect for the client’s value systems to determine patient's social and
family context, and provide patient-centered and culturally competent
care. This article study was done to outline nurses' activity in
transcultural care.

Yaşamın herhangi bir dönemindeki kayıplar, bireyleri farklı şekillerde
etkileyebilmektedir. Ancak, ölüm bireyleri en fazla etkileyen ve en fazla
acı veren kayıp yaşantısıdır. Her ayrılık ve kaybın ardından bir yas süreci
yaşanır. Yas süreci ve gösterilen tepkiler bireyseldir ve herkes için farklı
bir deneyimdir. Bu nedenle herkes farklı tepkiler vermekle birlikte, yas
sürecinde bir dizi ortak fiziksel, bilişsel, duygusal ve davranışsal tepkiler
görülmektedir. Yas uzun bir süreçtir ve kesin bir bitiş süresi vermek
zordur. Ancak, yas sürecinin tamamlandığını gösteren bazı işaretler
vardır. Çoğu bireyler yaşadıkları yas ile, aile ve arkadaşlarından aldıkları
destekle kendi kendilerine baş edebilmektedirler. Bazı bireyler ise, bunu
başaramamakta ve profesyonel yardım gerektiren bir durum olan
komplikasyonlu yas ortaya çıkmaktadır. Bu makalede, normal yas
sürecinin ve komplikasyonlu yasın ne olduğu ve neler yapılması gerektiği
tartışıldı.

Loss in any period of life affect individuals in different ways. However,
death is the most influential and most hurtful grief experience of all.
Bereavement take place after each separation and loss. Experience of
bereavement and the response given are individual and every person
experience it differently. Along with individual responses, some
common physical, emotional, and behavioral responses are given in
the period of bereavement. Grief is a long process and it is hard to
give a termination date. However there are some signs to show the
period has been completed. Most individuals cope with their grief
together with the support from family and friends. Some people can
not achieve this and grief with complications, which require professional
help, emerge. This article defines and discusses the process of normal
grief and grief with complications, together with suggestions on how
to handle it.

Doğum sonu dönem, fizyolojik ve çok hızlı bir dizi karmaşık yenilenme
sürecinin yaşandığı, psikososyal dengelerin bozulduğu önemli bir
dönüm noktasıdır. Bu süreçteki hemşirelik bakım girişimleri kapsamlı
ve çok boyutlu olup annenin, bebeğin ve ailenin gereksinimlerine,
yeni duruma uyum sağlamasına, sağlıklarının korunması ve
geliştirilmesine yöneliktir. Doğum sonu dönemdeki hemşirelik
bakımında ilk aşama değerlendirmedir ve hemşirenin yetkisindedir.
Uygun, kapsamlı ve çok boyutlu bir hemşirelik bakımını sağlamak
için doğru, eksiksiz tam bir değerlendirmenin yapılması önemlidir.
Bu amaçla, önemli bölgeleri ve beklenenleri hatırlatmada yardımcı
olacak akronomiler, kontrol çizelgeleri, algoritmalar ve protokoller
gibi doğum sonu değerlendirme araçları geliştirilmiştir. Bu araçların
kullanımında amaç, annenin doğum sonu sürecini sağlıklı geçirmesini
sağlamak, potansiyel ya da var olan problemleri tanımlamak,
komplikasyonları önlemek ve değerlendirme sonucunda geliştirilen
hemşirelik tanılarına göre uygun bakım girişimlerinde bulunmaktır.
Sonuç olarak, doğum sonu yapılan değerlendirme ile bütüncül bir
yaklaşım sağlanmış ve verilen bakım hizmetinin kalitesi artırılmış
olacaktır.

Postpartum period is an important milestone in which a series of
rapid physiological and complex regeneration processes take place
and psycho-social stabilities are deteriorated. Nursing care
approaches in this period which are extensive and multi-dimensional
and directed to the needs of mother, infant and family as well as
protecting and improving their health. Nursing care during
postpartum period is a first-step assessment and under the control
of nurses. It is important to conduct a thorough and complete
assessment in order to provide an extensive and multi-dimensional
nursing care. In that respect, postpartum assessment tools such as
acronyms, checklists, algorithms and protocols are developed in
order to help in reminding the globally important regions and their
related expectancies. The aim is to assure an healthy condition of
mother in that period, to determine the existing and potential
problems, to prevent complications and to provide nursing care in
accordance with the nursing diagnosis formed upon assessments.
In conclusion, postpartum assessment will provide a holistic
approach and increase the quality of care.

Ağrı karmaşık ve kişisel bir fenomendir; sadece anatomik yapıları ve
fizyolojik davranışları değil psikolojik, sosyal, kültürel ve bilişsel
faktörleri de içerir. Günümüzde kritik hastalık bir insanın yaşayabileceği
en ciddi stres olarak kabul edilmekte ve yoğun bakım koşullarında
çeşitli nedenlerle gelişen ağrı; korku ve anksiyetenin organizmanın
nöro-endokrinolojik stres yanıtını şiddetlendirerek mortaliteyi ciddi
biçimde etkilediği düşünülmektedir. Ağrı kontrolü, özellikle kararlı
olmayan yoğun bakım hastalarında, öncelikle ele alınması gereken bir
konudur. Ağrı konusunda hemşirenin rolünü diğer ekip üyelerinden
ayıran en önemli özellik; hemşirenin hasta ile diğer ekip üyelerinden
daha uzun süre birlikte olması, hastanın önceki ağrı deneyimlerini,
baş etme yöntemlerini öğrenmesi, gerektiğinde bunlardan yararlanması,
ağrı ile başa çıkma yöntemlerini hastaya öğretmesi, planlanan analjezik
tedavisini uygulaması ve sonuçlarını izlemesidir. Yoğun bakımdaki
hastaların etkili ağrı kontrolü multidisipliner ekip anlayışı ve ağrı
konusunda yeterli eğitim almış hemşirelerle sağlanabilir. Bu makalede,
yoğun bakım hastasında ağrı nedenleri, belirti ve bulgularının yanı
sıra, ağrının kontrolünde hemşirenin rolü ne olmalıdır sorusuna yanıt
aranmıştır.

Pain is a complex and personel phenomenon and includes not only
anatomical system and physiological behavior but also psychological,
social, cultural and cognitive agents. Nowadays it is accepted that
the critical illness is the most serious stress for people. It is also
accepted that the fear, the anxiety and the pain which develops
because of various reason in intensive care units effect seriously
the mortality aggravating the neuro-endocrinological stress reaction.
It should be check the pain of the unstable intensive care patients
by intensive care team. In terms of pain, those are the most important
features which distinguish the nurse’s role from the other health
professionals. Nurses would be with the patients longer than the
others, learn about the patient’s previous pain experience and the
methods to overcome it, apply these methods whenever necessary,
teach the patient how to overcome the pain, apply the analgesic
agents and follow up the patient. The effective pain control of
intensive care patients can be provided by using multidisciplinary
team approach and nurses who are well educated about pain
management. In this article, it has been informed about the reason,
signs and symptoms of pain and the role of the nurses in pain
management.

AMAÇ: Bu çalışma, İstanbul’da yoğun göç alan bölgede oturan, adölesan
yaşta evlenen kadınların sosyo-kültürel ve ekonomik özellikleri ile
üreme sağlığı bilgi ve davranışlarını belirlemek amacıyla yapıldı.

YÖNTEMLER: Tanımlayıcı olarak yapılan çalışmanın verileri,
İstanbul ili, Ümraniye ilçesi, Ümraniye Merkez Sağlık Ocağı ve Özel
Afiyet Hastanesine Mayıs-Temmuz 2002 tarihleri arasında başvuran,
adölesan yaşta evlilik yapan, yaşı 24’ü geçmeyen 300 kadın ile anket
formu kullanılarak yüzyüze görüşme yöntemi ile toplandı. İstatistiksel
analizde aritmetik ortalama, yüzdelik ve ki kare testi kullanıldı.

BULGULAR: Araştırmadaki kadınların yaş ortalaması 20±4 idi; çoğunun
ilkokul mezunu ve ev hanımı oldukları; İstanbul’a göçle geldikleri,
ortalama evlilik yaşının 15.3±4 ve ortalama evlilik sürelerinin 3±2 yıl
olduğu belirlendi. Kadınların %77’sinin en az bir gebelik geçirdiği,
gebelik süresince %15.2’sinin kontrollere düzenli gitmediği, %45’inin
hiçbir aile planlaması yöntemi kullanmadığı, %46.6’sının en az bir
defa jinekolojik bir sorunla doktora gittiği saptandı.

SONUÇ: Çalışmada yer alan adölesan dönemde evlenmiş kadınların
gebelik, menstruasyon, cinsellik ve cinsel yolla bulaşan enfeksiyonlara
ilişkin bilgilerinin yetersiz olduğu; üreme sağlığı sorunları yönünden
risk altında oldukları belirlendi.

OBJECTIVE: The research is made in order to determine the reproductive
health acquirements and behaviour; as well as the social-economiccultural
characteristics of adolescent-married women, who reside in
high-immigration districts of Istanbul.
METHODS: The data from research was gathered by a questionnaire;
conducted during the interviews with 300 adolescent-married women
below the age of 24 and who have applied at The Ümraniye Central
Village Clinic, Private Afiyet Hospital in Ümraniye, ‹stanbul, during
May-July 2002. Averages, percentages and Chi square have been used
in the statistical analysis.
RESULTS: The mean age of the participant women was determined as
20±4; most of which were primary school graduates and housewives
(otherwise unemployed). Again, the majority of these women were
migrants to Istanbul. The mean marriage age was determined as 15.3±4
and the approximate duration of these marriages; as 3±2 years. The
results of the study indicated that the participants had insufficient
information regarding menstruation, sexuality, pregnancy, and sexually
transmitted infections (STIs). Majority of the women (77%) had
experienced at least one pregnancy. The answers to the questionnaire
also revealed that a 15.2% of the participants did not have routine
check-ups during their pregnancies, 45% did not use any family
planning method, 46.6% had consulted a physician at least once for
a gynaecologic problem.
CONCLUSION: The adolescent-married women who took part in the
research had inadequate information regarding pregnancy, menstruation,
sexuality, sexually transmitted infections (STIs) and were determined
as a risk group due to reproductive health problems.