Nurses’ knowledge and use of physical assessment methods within the context of patient assessment

OBJECTIVE: The first step of the multi-step nursing process is comprehensive data collection. Physical assessment (PA) methods were first used in nursing in North America in the sixties. Although PA is an integral part of nursing care, it is not being taught in the majority of undergraduate nursing programs in our country (Turkey). This work is a pilot study attempting to assess clinical nurses’ knowledge and application of physical assessment methods; their thoughts on the necessity of PA; whether the hospitals expect the nurses to know and apply PA; and where the nurses got their training in PA.
The study was completed between November 2003-January 2004 in comparable wards of a university hospital and a private hospital in Istanbul, Turkey. The study sample comprised of 132 subjects, all the nurses in the surgical, cardiology, neurology, intensive care and internal medicine wards of the two hospitals, who gave consent to participate in our cross-sectional survey. The subjects were asked to fill-out a demographic questionnaire and three sheets of Likert Scale questions about their level of knowledge, their need and frequency of use of 39 different PA items. Data were entered and analysed in SPSS statistical package.
The majority of the subjects (% 86.4) thought that physical assessment skills were necessary for their work. We identified measuring vital signs as the most widely known and used PA item in our study population. In contrast, intra-ocular examination was the least known PA item. We used ANOVA testing to examine the effect of work-years (p>0.05: no effect) and the type of hospital ward (p<0.05: statistically significant effect) in ‘knowledge and use of PA methods’. Education level, type of ward nd work-years were strongly associated with a self reported need to use PA methods (p<0.05). We also determined a statistically significant difference between the two hospitals with regards to their knowledge, frequency of use and need to use PA methods (p<0.05).

METHODS: The first step of the multi-step nursing process is comprehensive data collection. Physical assessment (PA) methods were first used in nursing in North America in the sixties. Although PA is an integral part of nursing care, it is not being taught in the majority of undergraduate nursing programs in our country (Turkey). This work is a pilot study attempting to assess clinical nurses’ knowledge and application of physical assessment methods; their thoughts on the necessity of PA; whether the hospitals expect the nurses to know and apply PA; and where the nurses got their training in PA.
The study was completed between November 2003-January 2004 in comparable wards of a university hospital and a private hospital in Istanbul, Turkey. The study sample comprised of 132 subjects, all the nurses in the surgical, cardiology, neurology, intensive care and internal medicine wards of the two hospitals, who gave consent to participate in our cross-sectional survey. The subjects were asked to fill-out a demographic questionnaire and three sheets of Likert Scale questions about their level of knowledge, their need and frequency of use of 39 different PA items. Data were entered and analysed in SPSS statistical package.
The majority of the subjects (% 86.4) thought that physical assessment skills were necessary for their work. We identified measuring vital signs as the most widely known and used PA item in our study population. In contrast, intra-ocular examination was the least known PA item. We used ANOVA testing to examine the effect of work-years (p>0.05: no effect) and the type of hospital ward (p<0.05: statistically significant effect) in ‘knowledge and use of PA methods’. Education level, type of ward nd work-years were strongly associated with a self reported need to use PA methods (p<0.05). We also determined a statistically significant difference between the two hospitals with regards to their knowledge, frequency of use and need to use PA methods (p<0.05).

RESULTS: The first step of the multi-step nursing process is comprehensive data collection. Physical assessment (PA) methods were first used in nursing in North America in the sixties. Although PA is an integral part of nursing care, it is not being taught in the majority of undergraduate nursing programs in our country (Turkey). This work is a pilot study attempting to assess clinical nurses’ knowledge and application of physical assessment methods; their thoughts on the necessity of PA; whether the hospitals expect the nurses to know and apply PA; and where the nurses got their training in PA.
The study was completed between November 2003-January 2004 in comparable wards of a university hospital and a private hospital in Istanbul, Turkey. The study sample comprised of 132 subjects, all the nurses in the surgical, cardiology, neurology, intensive care and internal medicine wards of the two hospitals, who gave consent to participate in our cross-sectional survey. The subjects were asked to fill-out a demographic questionnaire and three sheets of Likert Scale questions about their level of knowledge, their need and frequency of use of 39 different PA items. Data were entered and analysed in SPSS statistical package.
The majority of the subjects (% 86.4) thought that physical assessment skills were necessary for their work. We identified measuring vital signs as the most widely known and used PA item in our study population. In contrast, intra-ocular examination was the least known PA item. We used ANOVA testing to examine the effect of work-years (p>0.05: no effect) and the type of hospital ward (p<0.05: statistically significant effect) in ‘knowledge and use of PA methods’. Education level, type of ward nd work-years were strongly associated with a self reported need to use PA methods (p<0.05). We also determined a statistically significant difference between the two hospitals with regards to their knowledge, frequency of use and need to use PA methods (p<0.05).

CONCLUSION: The first step of the multi-step nursing process is comprehensive data collection. Physical assessment (PA) methods were first used in nursing in North America in the sixties. Although PA is an integral part of nursing care, it is not being taught in the majority of undergraduate nursing programs in our country (Turkey). This work is a pilot study attempting to assess clinical nurses’ knowledge and application of physical assessment methods; their thoughts on the necessity of PA; whether the hospitals expect the nurses to know and apply PA; and where the nurses got their training in PA.
The study was completed between November 2003-January 2004 in comparable wards of a university hospital and a private hospital in Istanbul, Turkey. The study sample comprised of 132 subjects, all the nurses in the surgical, cardiology, neurology, intensive care and internal medicine wards of the two hospitals, who gave consent to participate in our cross-sectional survey. The subjects were asked to fill-out a demographic questionnaire and three sheets of Likert Scale questions about their level of knowledge, their need and frequency of use of 39 different PA items. Data were entered and analysed in SPSS statistical package.
The majority of the subjects (% 86.4) thought that physical assessment skills were necessary for their work. We identified measuring vital signs as the most widely known and used PA item in our study population. In contrast, intra-ocular examination was the least known PA item. We used ANOVA testing to examine the effect of work-years (p>0.05: no effect) and the type of hospital ward (p<0.05: statistically significant effect) in ‘knowledge and use of PA methods’. Education level, type of ward nd work-years were strongly associated with a self reported need to use PA methods (p<0.05). We also determined a statistically significant difference between the two hospitals with regards to their knowledge, frequency of use and need to use PA methods (p<0.05).

Hemşirelerin Hasta Tanılama Kapsamında Fizik Muayene Bilgi ve Uygulamaları –Pilot Çalışma

AMAÇ: Çeşitli aşamalardan oluşan hemşirelik sürecinin ilk aşaması kapsamlı veri toplamaktır. Hemşirelikte fizik tanılama (FT) ve fizik muayene (FM) yöntemlerinin kullanımı ilk olarak 1960’lı yıllarda Kuzey Amerika’da uygulanmaya başlanmıştır. Hemşirelik bakım sürecinde önemli bir yere sahip olan fizik tanılama ülkemizdeki pek çok lisans programında yer almamaktadır. Bu çalışma, klinikte çalışan hemşirelerin fizik muayene yöntemleri ile ilgili bilgi ve uygulama düzeyleri, bu yöntemlerin meslekte uygulama gerekliliği hakkındaki düşünceleri, FM yöntemlerini öğrenme kaynakları ve hastanelerin hemşirelerden FM yapma beklentilerini belirlemek amacıyla yapılmış bir pilot çalışmadır.
Bu araştırma, Kasım 2003-Ocak 2004 tarihleri arasında tamamlanmıştır. Örneklem, İstanbul’da bir özel hastanenin servis ve yoğun bakım ünitelerinde çalışan hemşireler ile bir üniversite hastanesindeki dahiliye, cerrahi, kardiyoloji, nöroloji servisi ve genel yoğun bakım ünitesinde çalışan hemşirelerden araştırmaya katılmayı kabul eden 132 olgudan oluşmuştur. Araştırmaya katılan hemşirelere, araştırmacılar tarafından hazırlanan demografik bilgi formu ile 39 ayrı fizik değerlendirme konusunu ne kadar bildikleri, ne derece gerekli gördükleri ve hangi sıklıkta uyguladıklarını değerlendiren Likert tipi sorulardan oluşan bir form uygulanmıştır. Veriler, SPSS veri tabanında istatistiksel olarak değerlendirilmiştir.
Olguların büyük bir çoğunluğu (% 86.4), FM’nin hemşirelik mesleği için gerekli olduğunu belirtmiştir. En çok bilinen-uygulanan FM uygulamasının yaşam bulgularını alma; en az bilinen FM uygulamasının göz-dibi muayenesi olduğu tespit edilmiştir. ANOVA testlerinde FM bilgi ve uygulama sıklığı ile öğrenim durumu ve çalışma yılı arasında anlamlı bir ilişki bulunmazken, çalışılan servis arasında anlamlı bir ilişki bulunmuştur (p<0,05). Buna karşın, “FM uygulamasını gerekli görme” ile öğrenim durumu, servis ve çalışma yılı arasında anlamlı bir ilişki olduğu gözlenmiştir. İki hastane arasında FM bilgi düzeyleri, uygulama sıklığı ve gerekli görme bakımından anlamlı bir fark bulunmuştur.

YÖNTEMLER: Çeşitli aşamalardan oluşan hemşirelik sürecinin ilk aşaması kapsamlı veri toplamaktır. Hemşirelikte fizik tanılama (FT) ve fizik muayene (FM) yöntemlerinin kullanımı ilk olarak 1960’lı yıllarda Kuzey Amerika’da uygulanmaya başlanmıştır. Hemşirelik bakım sürecinde önemli bir yere sahip olan fizik tanılama ülkemizdeki pek çok lisans programında yer almamaktadır. Bu çalışma, klinikte çalışan hemşirelerin fizik muayene yöntemleri ile ilgili bilgi ve uygulama düzeyleri, bu yöntemlerin meslekte uygulama gerekliliği hakkındaki düşünceleri, FM yöntemlerini öğrenme kaynakları ve hastanelerin hemşirelerden FM yapma beklentilerini belirlemek amacıyla yapılmış bir pilot çalışmadır.
Bu araştırma, Kasım 2003-Ocak 2004 tarihleri arasında tamamlanmıştır. Örneklem, İstanbul’da bir özel hastanenin servis ve yoğun bakım ünitelerinde çalışan hemşireler ile bir üniversite hastanesindeki dahiliye, cerrahi, kardiyoloji, nöroloji servisi ve genel yoğun bakım ünitesinde çalışan hemşirelerden araştırmaya katılmayı kabul eden 132 olgudan oluşmuştur. Araştırmaya katılan hemşirelere, araştırmacılar tarafından hazırlanan demografik bilgi formu ile 39 ayrı fizik değerlendirme konusunu ne kadar bildikleri, ne derece gerekli gördükleri ve hangi sıklıkta uyguladıklarını değerlendiren Likert tipi sorulardan oluşan bir form uygulanmıştır. Veriler, SPSS veri tabanında istatistiksel olarak değerlendirilmiştir.
Olguların büyük bir çoğunluğu (% 86.4), FM’nin hemşirelik mesleği için gerekli olduğunu belirtmiştir. En çok bilinen-uygulanan FM uygulamasının yaşam bulgularını alma; en az bilinen FM uygulamasının göz-dibi muayenesi olduğu tespit edilmiştir. ANOVA testlerinde FM bilgi ve uygulama sıklığı ile öğrenim durumu ve çalışma yılı arasında anlamlı bir ilişki bulunmazken, çalışılan servis arasında anlamlı bir ilişki bulunmuştur (p<0,05). Buna karşın, “FM uygulamasını gerekli görme” ile öğrenim durumu, servis ve çalışma yılı arasında anlamlı bir ilişki olduğu gözlenmiştir. İki hastane arasında FM bilgi düzeyleri, uygulama sıklığı ve gerekli görme bakımından anlamlı bir fark bulunmuştur.

BULGULAR: Çeşitli aşamalardan oluşan hemşirelik sürecinin ilk aşaması kapsamlı veri toplamaktır. Hemşirelikte fizik tanılama (FT) ve fizik muayene (FM) yöntemlerinin kullanımı ilk olarak 1960’lı yıllarda Kuzey Amerika’da uygulanmaya başlanmıştır. Hemşirelik bakım sürecinde önemli bir yere sahip olan fizik tanılama ülkemizdeki pek çok lisans programında yer almamaktadır. Bu çalışma, klinikte çalışan hemşirelerin fizik muayene yöntemleri ile ilgili bilgi ve uygulama düzeyleri, bu yöntemlerin meslekte uygulama gerekliliği hakkındaki düşünceleri, FM yöntemlerini öğrenme kaynakları ve hastanelerin hemşirelerden FM yapma beklentilerini belirlemek amacıyla yapılmış bir pilot çalışmadır.
Bu araştırma, Kasım 2003-Ocak 2004 tarihleri arasında tamamlanmıştır. Örneklem, İstanbul’da bir özel hastanenin servis ve yoğun bakım ünitelerinde çalışan hemşireler ile bir üniversite hastanesindeki dahiliye, cerrahi, kardiyoloji, nöroloji servisi ve genel yoğun bakım ünitesinde çalışan hemşirelerden araştırmaya katılmayı kabul eden 132 olgudan oluşmuştur. Araştırmaya katılan hemşirelere, araştırmacılar tarafından hazırlanan demografik bilgi formu ile 39 ayrı fizik değerlendirme konusunu ne kadar bildikleri, ne derece gerekli gördükleri ve hangi sıklıkta uyguladıklarını değerlendiren Likert tipi sorulardan oluşan bir form uygulanmıştır. Veriler, SPSS veri tabanında istatistiksel olarak değerlendirilmiştir.
Olguların büyük bir çoğunluğu (% 86.4), FM’nin hemşirelik mesleği için gerekli olduğunu belirtmiştir. En çok bilinen-uygulanan FM uygulamasının yaşam bulgularını alma; en az bilinen FM uygulamasının göz-dibi muayenesi olduğu tespit edilmiştir. ANOVA testlerinde FM bilgi ve uygulama sıklığı ile öğrenim durumu ve çalışma yılı arasında anlamlı bir ilişki bulunmazken, çalışılan servis arasında anlamlı bir ilişki bulunmuştur (p<0,05). Buna karşın, “FM uygulamasını gerekli görme” ile öğrenim durumu, servis ve çalışma yılı arasında anlamlı bir ilişki olduğu gözlenmiştir. İki hastane arasında FM bilgi düzeyleri, uygulama sıklığı ve gerekli görme bakımından anlamlı bir fark bulunmuştur.

SONUÇ: Çeşitli aşamalardan oluşan hemşirelik sürecinin ilk aşaması kapsamlı veri toplamaktır. Hemşirelikte fizik tanılama (FT) ve fizik muayene (FM) yöntemlerinin kullanımı ilk olarak 1960’lı yıllarda Kuzey Amerika’da uygulanmaya başlanmıştır. Hemşirelik bakım sürecinde önemli bir yere sahip olan fizik tanılama ülkemizdeki pek çok lisans programında yer almamaktadır. Bu çalışma, klinikte çalışan hemşirelerin fizik muayene yöntemleri ile ilgili bilgi ve uygulama düzeyleri, bu yöntemlerin meslekte uygulama gerekliliği hakkındaki düşünceleri, FM yöntemlerini öğrenme kaynakları ve hastanelerin hemşirelerden FM yapma beklentilerini belirlemek amacıyla yapılmış bir pilot çalışmadır.
Bu araştırma, Kasım 2003-Ocak 2004 tarihleri arasında tamamlanmıştır. Örneklem, İstanbul’da bir özel hastanenin servis ve yoğun bakım ünitelerinde çalışan hemşireler ile bir üniversite hastanesindeki dahiliye, cerrahi, kardiyoloji, nöroloji servisi ve genel yoğun bakım ünitesinde çalışan hemşirelerden araştırmaya katılmayı kabul eden 132 olgudan oluşmuştur. Araştırmaya katılan hemşirelere, araştırmacılar tarafından hazırlanan demografik bilgi formu ile 39 ayrı fizik değerlendirme konusunu ne kadar bildikleri, ne derece gerekli gördükleri ve hangi sıklıkta uyguladıklarını değerlendiren Likert tipi sorulardan oluşan bir form uygulanmıştır. Veriler, SPSS veri tabanında istatistiksel olarak değerlendirilmiştir.
Olguların büyük bir çoğunluğu (% 86.4), FM’nin hemşirelik mesleği için gerekli olduğunu belirtmiştir. En çok bilinen-uygulanan FM uygulamasının yaşam bulgularını alma; en az bilinen FM uygulamasının göz-dibi muayenesi olduğu tespit edilmiştir. ANOVA testlerinde FM bilgi ve uygulama sıklığı ile öğrenim durumu ve çalışma yılı arasında anlamlı bir ilişki bulunmazken, çalışılan servis arasında anlamlı bir ilişki bulunmuştur (p<0,05). Buna karşın, “FM uygulamasını gerekli görme” ile öğrenim durumu, servis ve çalışma yılı arasında anlamlı bir ilişki olduğu gözlenmiştir. İki hastane arasında FM bilgi düzeyleri, uygulama sıklığı ve gerekli görme bakımından anlamlı bir fark bulunmuştur.