The Effects of Socio-Demographics, Self-Care Practices and Diabetes Related Complications on Quality of Life in a Diabetes Outpatient Sample

OBJECTIVE: Diabetes is a life-long condition which has a severe
impact on both the patient and society in general because of its chronic
nature and complications as well as its economic burden on the health
system. Management of diabetes requires the collaboration of multiple
specialty areas in medicine and nursing. The aim of this small exploratory
study is to assess factors affecting quality of life in a diabetes outpatient
clinic sample in Istanbul, to identify patient needs for better management
of diabetes.
METHODS: We used a survey questionnaire and the validated Turkish
version of the SF 36 Quality of Life Questionnaire to determine
predictors of health related quality of life in all diabetes patients that
gave consent to participate in the study within a four week time period
(N=50).
RESULTS: Non-parametric analysis of the data (Kruskal-Wallis tests)
revealed that low education was associated with reduced of physical
and social function scores, while low income was associated with lower
general mental health scores in the subjects (p=.008). Diabetes diagnosis
of 6-10 years and >10 years and type 1 diabetes was associated with
reduced general health perception scores (p=.044). Diabetes related
multiple complications were associated with role limitations due to
emotional problems (p=.016), the presence of foot ulcers was associated
with reduced physical function scores (p=.013). Subjects that did not
maintain regular doctor’s visits (N=15) had significantly lower scores
on physical function, general health and social function dimensions
of SF-36 than those who did (p>.05).
CONCLUSION: Our findings indicate that socio-demographic variables,
including low income and education as well as diabetes related
complications, duration of illness >10 years, type 1 diabetes and not
maintaining regular doctor’s visits have a negative impact on quality
of life in a sample of diabetes outpatients in Istanbul.

Diyabet Hastalarında Sosyo-Demografik Özellikler, Hastalıkla İlgili Bakım Davranışları ve Komplikasyonların Yaşam Kalitesi ile İlişkisi

AMAÇ: Diyabet, komplikasyonları ve kronik yapısı ile hastayı, hasta
ailesini ve sağlık sistemine olan yükü açısından toplumu da etkileyen
bir hastalıktır. Diyabetli hastanın bakım ve izlemi çok disiplinli bir
yaklaşım gerektirmekte olup, bu süreçte diyabetli hastanın fonksiyonel
yaşam kalitesi de izlenmesi gereken önemli parametrelerden biridir.
Bu araştırmada, İstanbul’da bir diyabet merkezinde ayakta tedavi gören
hastalarda yaşam kalitesini etkileyen faktörler incelendi.

YÖNTEMLER: Dört haftalık bir süre boyunca araştırmaya katılmaya
onam veren tüm hastalarda soru formu ve SF (Short Form) 36 yaşam
kalitesi ölçeği kullanılarak veri toplandı (N=50), veriler SPSS istatistik
programında non-parametrik yöntemlerle analiz edildi.

BULGULAR: Verilerin non-parametrik analizi sonucu (Kruskal-Wallis
testi) düşük eğitim düzeyi olan olgularda, yaşam kalitesinin fiziksel
fonksiyon, fiziksel rol güçlüğü ve sosyal fonksiyon boyutları düşük
bulunmuştur (p<.05). Altı-on yıl ve 10 yıldan uzun süredir diyabet
hastası olan ve tip 1 olgularda genel sağlık; diyabete bağlı çoklu
komplikasyonları olan olgularda emosyonel rol güçlüğü; ayak yarası
olan olgularda ise fiziksel fonksiyon alt boyut puanları istatistiksel
olarak anlamlı düzeyde düşüktür (p<.05).

SONUÇ: Bulgularımıza göre, araştırma örnekleminde bazı demografik
parametrelerin yanısıra tip 1 diyabet, uzun süreli diyabet ve diyabete
bağlı komplikasyonların varlığı yaşam kalitesini olumsuz etkilemekte,
düzenli doktor kontrolüne giden olgularda ise yaşam kalitesinin genel
sağlık, sosyal fonksiyon ve fiziksel fonksiyon boyutlarında istatistiksel
olarak anlamlı düzeyde yüksek görülmektedir.