Examining Burnout and Job Satisfaction of Nurses Working in Pediatric Units

INTRODUCTION: The aim of this descriptive and cross-sectional study is to determine the levels of burnout and job satisfaction of nurses working in pediatric units, and the relationship between burnout and job satisfaction.

METHODS: The study was carried out in two pediatric hospitals in Ankara. Participants of this study were 235 nurses. Data was collected with the Sociodemographic Data Form, Maslach Burnout Inventory, and Minnesota Satisfaction Questionnaire. The nurses manifested average burnout and job satisfaction levels. During the evaluation of data, parametric statistics including one-way ANOVA and Independent Sample t Test for group comparisons, and Pearson Correlation Tests for relations among quantitative variables were used. Multiple Regression Analysis was used to further examination of factors effecting burnout and job satisfaction levels.

RESULTS: According to the findings of the study, nurses emotional exhaustion mean score was found 20.0±6.89, personal accomplishment mean score was found 19.7±4.43, depersonalization mean score was found 5.7±3.38 and nurses' overall satisfaction score was found 2.6±0.62. Sub scales of burnout and satisfaction scales were related with each other at statistically significant level (p<0.05). The levels of burnout and job satisfaction of nurses changed significantly according to duties in the hospital, the ability of using autonomy, and utilization of regular leaves per week.

DISCUSSION AND CONCLUSION: It is recommended that levels of burnout and job satisfaction of nurses and the factors that affect them should be investigated regularly, and the working conditions should be improved.

Pediatri Kliniklerinde Çalışan Hemşirelerde Tükenmişlik ve İş Doyumunun İncelenmesi

GİRİŞ ve AMAÇ: Tanımlayıcı ve kesitsel tipteki bu araştırmanın amacı, pediatri kliniklerinde çalışan hemşirelerde tükenmişlik ve iş doyumu düzeyinin ve tükenmişlik ve iş doyumu arasındaki ilişkinin belirlenmesidir.


YÖNTEM ve GEREÇLER: Araştırma Ankara ilinde bulunan iki çocuk hastanesinde yürütülmüştür. Araştırmaya 235 hemşire katılmıştır. Veriler sosyo demografik veri formu, Maslach Tükenmişlik Ölçeği ve Minnesota Doyum Ölçeği kullanılarak toplanmıştır. Verilerin değerlendirilmesinde gruplar arası farklılıkların belirlenmesinde Bağımsız Örneklem t Testi, ANOVA ve ölçek puanları arasındaki ilişkinin belirlenmesinde Pearson Korelasyon testi kullanılmıştır.Tükenmişlik ve iş doyumu düzeylerini etkileyen faktörlerin belirlenmesinde Çoklu Regresyon Analizi kullanılmıştır.


BULGULAR: Tükenmişlik ölçeği puan ortalamaları duygusal tükenme alt boyutu 20.0±6.89, kişisel başarı alt boyutu 19.7±4.43 ve duyarsızlaşma alt boyutu 5.7±3.38 olarak bulunurken, iş doyumu ölçeği genel doyum puan ortalaması 2.6±0.62 olarak bulunmuştur. Tükenmişlik ve iş doyum düzeyleri arasında her alt boyutun birbiriyle istatistiksel olarak anlamlı bir ilişkiye sahip olduğu belirlenmiştir (p<0.05). Hemşirelerin tükenmişlik düzeyleri hastanedeki görevlerine, otonomi kullanabilme durumlarına ve düzenli haftalık izin kullanma durumlarına göre anlamlı olarak değişmektedir (p<0.05).
TARTIŞMA ve SONUÇ: Araştırma sonucunda hemşirelerin tükenmişlik ve iş doyum düzeyleri ile etkileyen faktörlerin düzenli olarak araştırılması ve çalışma koşullarının iyileştirilmesi önerilmiştir.