Journal of Education and Research in Nursing
OBJECTIVE: This research was conducted in the health ministry hospitals for
defining the problem solving tendencies of manager nurses in job
environment, as a descriptive.
METHODS: The population of research has been composed by the manager
nurses working in the Hospitals of Ministry of Health (18 hospitals),
which have 100 beds or over and don’t deal out health service is
focused on special area. The sample of the research has 104 manager
nurses who work medical and surgical clinics of 5 hospitals that have
been chosen by haphazard sampling method from the population.
Questionnaires have been reached to the nurses who work in the
hospitals those were in sample group by researchers, after Istanbul
Health Authority authorized in writing for implementing of the
questionnaires in those hospitals. As a tool of data collection “Conflict
-Resolving Tendency Scale” was used. The data were analysed by
means of frequency distribution, percentage distribution and Mann-
Whitney U, Kruskal Wallis tests.
RESULTS: It has been found that 71.9% of the manager nurses had
somestimes conflicts with their sub nursing staff, 57.9% of them had
conflicts with tehir managers, 71.9% of them had conflicts with other
profesionals and 33.3% of them had conflicts with their colleagues.
CONCLUSION: It has been defined that the manager nurses mostly had
used coercing, reconciliation and supporting methods to solve conflicts,
so that manager nurses’ tendencies towards conflict resolving was on
a positive way.
AMAÇ: Bu araştırma Sağlık Bakanlığı hastanelerinde, yönetici
hemşirelerin çalışma ortamındaki çatışma çözme eğilimlerini belirlemek
amacıyla tanımlayıcı olarak gerçekleştirilmiştir.
YÖNTEMLER: Araştırmanın evrenini, İstanbul ilinde bulunan, 100 yatak
ve üzeri kapasiteli ve özel bir alana yönelik hizmet vermeyen Sağlık
Bakanlığı Hastaneleri’nde (18 hastane) çalışan yönetici hemşireler
oluşturmuştur. Örneklemini ise bu hastanelerden basit rastgele
örnekleme yöntemi ile seçilen 5 hastanedeki dahili ve cerrahi birimlerde
çalışan servis sorumlu hemşireleri (104 kişi) oluşturmaktadır. Anketler,
İstanbul İl Sağlık Müdürlüğü’nden yazılı izin alındıktan sonra örnekleme
giren hastanelerde çalışan hemşirelere araştırmacılar tarafından
ulaştırılmıştır. Veriler Çatışma Çözme Eğilimi Ölçeği kullanılarak
toplanmış ve frekans dağılımı, yüzdelik hesaplaması, Mann-Whitney
U, Kruskal Wallis testleri ile analiz edilmiştir.
BULGULAR: Sorumlu hemşirelerin %71.9’unun astlarıyla, %57.9’unun
yöneticileriyle, %71.9’unun diğer meslek üyeleriyle ve %33.3’ünün
meslektaşları ile ara sıra çatışma yaşadıkları saptanmıştır.
SONUÇ: Yönetici hemşirelerin çatışma çözmede en fazla uzlaşma,
mecbur etme ve destekleme yöntemlerini kullandıkları dolayısı ile
çatışma çözme eğilimlerinin olumlu yönde olduğu belirlenmiştir.
Copyright © 2024 Journal of Education and Research in Nursing