Journal of Education and Research in Nursing
OBJECTIVE: The purpose of this study was to evaluate situation of
parents of children with leukemia informed by the health professionals
with illnes, treatment and care.
METHODS: The sample in the study consisted of 180 parents of children
with leukemia that were hospitalized at the Pediatric Hemotology and
Oncology Unit (n=90) and treated at the Pediatric Hemotology and
Oncology Polyclinic (n=90) of a University Hospital over the period
2004-2005. Data for the study was collected with a questionnaire
prepared by the researchers. Percentages and chi-square were used as
a statistical method of analysis.
RESULTS: The study indicated that most of parents were mothers of
children with leukemia, between the ages 35-40 (32%), graduated
from primary school (31%), knowing patient’s illness diagnosis (92%),
learning this diagnosis from physican (60%), not knowing everything
about this illness (66%), being satisfaction from physicans approach
(%94) and nurses approach (%95). The results also did not indicate
statistically a significant between level of knowing sufficiently everything
about the illness and factors such as situtaion of treatment at the
polyclinic and hospitilization at the unit, level understanding of the
diagnosis. Who learned the best the diagnosis?, parents accuse
themselves with their child’s illness, situtaion need of psychiatric
support after learning the illness affection of illness generally on relation
between husband and wife (p>0.05). There was statistically a significant
between level of knowing sufficiently everything about the illness and
because of the illness, situation of alteration on relation between
parents and the other children (p<0.05).
CONCLUSION: It has been recommended in conclusion that, level
information of patient’s parents with their child’s illness was only
degree of the best explaination of the diagnosis, and physicans and
nurses didn’t give sufficiently information which is level receiving of
parents’ needs.
AMAÇ: Bu çalışmanın amacı, lösemili çocukların ebeveynlerinin sağlık
profesyonelleri tarafından hastalık, bakım ve tedaviyle ilgili
bilgilendirilme durumunu değerlendirmektir.
YÖNTEMLER: Çalışmanın örneklemini 2004-2005 tarihleri arasında
bir üniversite hastanesinin Çocuk Hematoloji Onkoloji Servisinde
yatan (n=90) ve polikliniğinde ayaktan tedavi gören (n=90) lösemili
çocukların toplam 180 ebeveyni oluşturdu. Araştırmanın verileri
araştırmacılar tarafından hazırlanan bir anket formu ile toplandı.
İstatistiksel yöntem olarak yüzdelik ve ki-kare testleri kullanıldı.
BULGULAR: Araştırmaya %77’lik oranla annelerin katıldığı, %32’sinin
35-40 yaş arasında oldukları, %31’inin ilkokul mezunu olduğu ve
çalışmadıkları (%63) saptandı. Ebeveynlerin %92’sinin çocuklarının
hastalık tanısını bildikleri ve bunu hekimden öğrendikleri (%60),
hastalık hakkında bilgilerinin yeterli olmadığı (%66), ancak hekim
(%94) ve hemşirelerin (%95) yaklaşımlarından memnun oldukları
belirlendi. Ayaktan veya yatarak tedavi görme durumu, tanıyı anlama
yeterliliği, tanıyı en iyi anlatan kişi, ebeveynlerin çocuğun hastalığı ile
ilgili kendini suçlama durumu, hastalık sonrası psikolojik desteğe
ihtiyaç duyma, hastalığın eşler arasındaki ilişkiye genel olarak etkisi
gibi faktörlerin hastalıkla ilgili yeterli bilgiye sahip olma durumu
üzerinde farklılık oluşturmadığı (p>0.05), ancak ebeveynlerin hastalık
nedeni ile diğer çocuklarla olan ilişkilerindeki değişiklik durumu ile
farklılık gösterdiği belirlendi (p<0.05).
SONUÇ: Çalışmadaki veriler doğrultusunda ebeveynlerin çocuklarının
hastalığı ile ilgili bilgilendirilme düzeyinin sadece tanıyı en iyi anlatma
aşamasında kaldığı, hekim ve hemşirelerin ebeveynlerin gereksinimlerini
karşılayabilecek düzeydeki bilgileri yeterli düzeyde veremediği sonucu
çıkarıldı.
Copyright © 2024 Journal of Education and Research in Nursing