Journal of Education and Research in Nursing
OBJECTIVE: This study is designed in order to observe the change
in the coping levels with stress of nursing students. The study is a
descriptive, cohort study.
METHODS: Population of the study is composed of 1st
year students (N=100) enrolled to the nursing program of a private
university in Istanbul. Data is accumulated through face-to-face
interview after receiving a written consent from the subjects. The data
stage is accumulated in the first week of students at the university and
at the end of the 1st year. Student identification forms and “Coping
with Stress Scale (CSS)” is used Numerical and percentile distribution,
arithmetic mean, “t” test and correlation analysis are used in the analysis
of the data. Cronbach Alpha coefficient is found as 0.84 of CSS. A
confidence level of 95% and a statistical significance level of p<0.05
are utilized in the evaluation of results.
RESULTS: It was determined that 10% of the students are male and the
mean age of the students was 19.69±1.20. That students coming out
of the town were 59% and that 60% of those were living at houses.
The scores mean in CSS was 156.99±15.98 (114-191) in the first
application, 160.26±13.81(125-195) in the second application and
159.86±15.30 (127-231) in the third application. Statistically significant
difference was determined between the first and second applications
mean scores of the CSS (p<0.05). In sub-groups “Actively coping with
stress” and “Positive Re-interpretation” and “Seeking Social Support
(emotional)” and “Approaching with Humor” statistically significant
difference was determined between the first and second applications
(p<0.05). There was not statistically significant difference between the
second and third applications mean scores of the CSS.
CONCLUSION: It can be said that nursing students, who experience
stress at most in getting into a university and relocating, are in a good
condition in coping with stress and that their coping levels have
improved compared to earlier times.
AMAÇ: Araştırma hemşire öğrencilerin stresle başa çıkma düzeylerindeki
değişimi izlemek üzere tanımlayıcı ve kohort tipte planlandı.
YÖNTEMLER: Çalışma grubunu, İstanbul’da bir Vakıf
Üniversitesinin Hemşirelik bölümü 1. sınıfında okuyan öğrenciler
(N=100) oluşturdu. Veriler yazılı onam alındıktan sonra yüzyüze
görüşme yoluyla öğrencilerin ilk eğitime başladıkları hafta, ilk dönemin
tamamlandığı hafta ve 1. yılın dönem sonu toplandı. Kişisel bilgi formu
ve “Stresle Başa Çıkma Ölçeği” kullanıldı. Veriler, sayı ve yüzde
dağılımlar, aritmetik ortalama, “t” testi ve korelasyon analizi ile
değerlendirildi. Ölçeğin Cronbach alfa kat sayısı 0.84 olarak bulundu.
BULGULAR: Öğrencilerin %10’unun erkek yaş ortalamasının 19.69±1.20
olduğu belirlendi. Öğrencilerin %59’unun şehir dışından geldiği ve
%60’ının evde ikamet ettiği belirlendi. Stresle başa çıkma puanı
ortalaması ilk uygulamada 156.99±15.98 (114-191), ikinci uygulamada
160.26±13.81(125-195), üçüncü uygulamada 159.86±15.30 (127-
231) bulundu. Birinci ve ikinci uygulama arasındaki farkın istatistiksel
olarak anlamlı olduğu belirlendi (p<0.05). Alt boyutlardan “Aktif Başa
Çıkma” ve “Olumlu Tarzda Yeniden Yorumlama”, “Sosyal Destek
Arama (duygusal)” ve “Mizahi Yaklaşım” 1. ve 2. uygulama arasında
istatistiksel olarak anlamlı fark (p<0.05) olduğu saptandı. Toplam stres
puanlarında 2. ve 3. uygulamalar arasında değişiklik olmadığı belirlendi.
SONUÇ: Stres yaratan durumlar arasında ilk sıralarda yer alan üniversiteyi
kazanmak, adres değiştirmek gibi etkileri yaşayan hemşire öğrencilerin
stresle başa çıkma düzeylerinin iyi olduğu ve başlangıç durumlarına
göre arttığı söylenilebilir.
Copyright © 2024 Journal of Education and Research in Nursing